Ημερομηνία Δημοσίευσης: 03/01/2023
Του Αθανάσιου Ιορδανίδη
Από μικρό παιδί μου άρεσαν τα παραμύθια. Με ταξίδευαν σε έναν κόσμο μαγικό και με έβγαζαν λίγο από την πραγματικότητα. Μόλις έμαθα ότι στο Θέατρο Αθήναιον παρουσιάζονται λαϊκά παραμύθια, δεν έχασα την ευκαιρία να συνομιλήσω με την παραμυθού Μαρία Γκόγκα για το εγχείρημά της και τι άλλο; Φυσικά τα παραμύθια.
Συμπράττετε με το Κινηματοθέατρο Αθήναιον και παρουσιάζετε μία μουσικοαφηγηματική παράσταση για μικρούς και μεγάλους. Μιλήστε μας για το τι θα παρακολουθήσουν οι λιλιπούτιοι θεατές και οι συνοδοί τους
Θα παρακολουθήσουν μια παραστατική αφήγηση από τη λαϊκών παραμυθιών από την Ελλάδα και τον κόσμο με θέμα τα Χριστούγεννα. Επίσης και κάλαντα από όλη την Ελλάδα.
Ομάδα παραστατικής αφήγησης λαϊκών παραμυθιών από όλο τον κόσμο Παραμυθοφασόλ… Το Παραμυθοφασόλ από που εμπνεύστηκε;
Είμαστε και οι δυο μουσικοί. Έτσι σκεφτήκαμε να παντρέψουμε το παραμύθι με τη μουσική. Παραμυθο… και οι δυο νότες φα και σολ και να…. Ο γάμος πέτυχε!
Όπως αναφέρει και η ονομασία της ομάδας αφηγείστε λαϊκά παραμύθια από όλο τον κόσμο. Πείτε μας, πόσο δύσκολη μπορεί να είναι η συλλογή αυτών των παραμυθιών και λαϊκά;
Αυτά τα παραμύθια, έχουν καταγραφεί πολύ παλιά, από ανθρώπους που «είδαν» λίγο πιο βαθιά το τι μπορεί να προσφέρουν οι ιστορίες αυτές, που γεννήθηκαν από το μυαλό ανθρώπων που ήταν φτωχοί, απλοί κι ακόμα αγνοί κι ανεπηρέαστοι από τη λαίλαπα των πληροφοριών που έχουμε σήμερα. Έτσι, χάρη σε αυτούς τους ανθρώπους – λαογράφων και ανθρωπολόγων, αλλά και απλών ανθρώπων, που τα κληρονόμησαν από παππούδες και γιαγιάδες, τα έχουμε εμείς στα χέρια μας και μπορούμε να τα μεταδώσουμε με το δικό μας τρόπο, στις επόμενες γενιές.
Τα Χριστούγεννα είναι μια εποχή, που τα παραμύθια αγαπιούνται ιδιαίτερα. Ποιες όμως είναι οι δικές σας αναμνήσεις από τα παιδικά σας Χριστούγεννα; Υπήρχαν μέσα σε αυτά αφηγήσεις παραμυθιών και αν ναι, ποιο είναι το παραμύθι που κρατήσατε μέσα σας μέχρι και σήμερα;
Οι αναμνήσεις μου από τα παιδικά Χριστούγεννα είναι η ανυπομονησία για το στόλισμα του δέντρου, όπως και όλων των παιδιών φαντάζομαι, μόνο που τότε στολίζαμε λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα. Για εμένα το χριστουγεννιάτικο δέντρο ήταν ένα παραμύθι. Κοιτάζοντας τα στολίδια, που ήταν κρεμασμένα πάνω του, έφτιαχνα ιστορίες στο μυαλό μου. Δεν θυμάμαι να μου αφηγείται κάποιος Χριστουγεννιάτικα παραμύθια, αν και η μητέρα μου μου διάβαζε περισσότερο παρά μου αφηγούνταν όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Εγώ ανήκω στη γενιά που μεγάλωσε με τα παραμύθια της Θείας Λένας στο ραδιόφωνο στην εκπομπή «Καλημέρα παιδάκια». Το παραμύθι που έχω κρατήσει μέσα μου είναι η «Κοκκινοσκουφίτσα» και «Ο μύθος του Ηρακλή».
Ποιο είναι το αγαπημένο σας παραμύθι και γιατί;
Το αγαπημένο μου παραμύθι, όπως είπα και πιο πάνω, είναι η «Κοκκινοσκουφίτσα». Μου έκανε εντύπωση πως μπόρεσε να παρακούσει τη μαμά της και τη θαύμαζα για το θάρρος της και απορούσα με την αφέλειά της.
Κι ο μύθος του Ηρακλή γιατί ήταν δυνατός, δεν φοβόταν να τα βάλει με τόσα θηρία και ήταν τίμιος. Ιδιαίτερη εντύπωση μου είχε κάνει που πήρε την απόφαση να ακολουθήσει την αρετή και όχι την κακία παρ΄ όλο που του έταζε μια ζωή γεμάτη πλούτη κι ευκολίες.
Είστε μουσικός και όπως μάθαμε γράφετε τη μουσική για την παράσταση η ίδια. Πιστεύετε ότι η μουσική είναι απαραίτητο στοιχείο για ένα παραμύθι ή μήπως είναι ένα στοιχείο περισσότερο θεατρικό;
Το παραμύθι είναι η πρώτη μορφή θεάτρου. Όπως όμως κι εσείς θα γνωρίζετε η μουσική ομορφαίνει κάθε μορφή τέχνης. Έτσι, λοιπόν, κι εδώ υπάρχουν σημεία, που το ίδιο το παραμύθι «ζητάει» μουσική ή τραγούδι ή ακόμη ήχους, που μπορούν να γίνουν με τη φωνή, το σώμα ή και με αυτοσχέδια κρουστά. Επίσης υπάρχουν κάποια σπονδυλωτά παραμύθια που είναι τραγούδια, όπως το «Ντίλι ντίλι», «Όταν θα πάω κυρά μου στο παζάρι» και άλλα πολλά.
Οι λιλιπούτιοι θεατές είναι ένα ιδιαίτερο και πιο δύσκολο κοινό από αυτό των ενηλίκων γιατί αποκαλύπτουν την αλήθεια είτε κατά τη διάρκεια είτε αμέσως μετά την παράσταση. Παρόλα αυτά επιλέξατε να είναι αυτό το κοινό σας. Ποια είναι η σχέση σας με αυτές τις νεαρές ηλικίες και πόσο παιδί πρέπει να είναι κανείς για να ασχολείται με αυτό το ιδιαίτερο καλλιτεχνικό είδος;
Τα παραμύθια τα έχουν πει ενήλικες για τους ενήλικες. Η λέξη παραμύθι βγαίνει από τη λέξη παραμυθία, που σημαίνει παρηγοριά. Δεν είναι, λοιπόν, παιδικά. Απλά σε μερικά σημεία, έχουν ωραιοποιηθεί για να ακουστούν και από παιδιά. Όντως διάλεξα μικρά παιδιά για να απευθύνω τα παραμύθια μου για αυτόν ακριβώς το λόγο που λέτε πιο πάνω: επειδή αποκαλύπτουν την αλήθεια. Η δουλειά μου εδώ και πολλά χρόνια είναι με παιδιά. Είμαι μουσικοπαιδαγωγός και δασκάλα πιάνου και δουλεύω με ηλικίες από ενός χρόνου μέχρι την εφηβεία. Αυτό που έχει να κάνει κάποιος για να ασχοληθεί με το παραμύθι, είναι πρώτα, πρώτα να του αρέσει να λέει ιστορίες, και να έχει πολλή αγάπη μέσα του για τους ανθρώπους. Επίσης να σας πως αφηγούμαι παραμύθια και σε ενήλικο κοινό.
Επί σκηνής θα βρίσκεται και η συνεργάτιδά σας Ντόλλη Λιανά. Πείτε μας λίγα λόγια για αυτή την εξαίρετη μουσικό.
Με την Ντόλλη είμαστε συνάδελφοι στο Δημοτικό Ωδείο Θέρμης, εδώ και πολλά χρόνια. Την παρακολουθούσα στην κρατική και δημοτική ορχήστρα σε συναυλίες και τη θαύμαζα, επίσης πήγαινα πολλές φορές τους μικρούς μαθητές μου για να γνωρίσουν τον υπέροχο κόσμο των κρουστών. Έτσι, λοιπόν, της έκανα την πρόταση για συνεργασία και ένιωσα πολλή χαρά όταν αποδέχτηκε αυτή την πρόταση. Έτσι ξεκινήσαμε τις πρόβες και τις πρώτες παραστάσεις σε σχολεία, πάνω σε αυτή την πορεία ήρθαν και οι παραστάσεις στο Αθήναιον.
Κλείνοντας, μιλήστε μας για τα μελλοντικά σας σχέδια. Τι έχουμε να περιμένουμε από εδώ και πέρα από εσάς;
Έχω εδώ και χρόνια συνεργασία με το Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο, όπου κάνω παραστάσεις για σχολεία, και υπάρχουν διάφορες προτάσεις υπό συζήτηση για αργότερα μέσα στη χρονιά.
