Γιάννης Καλαβριανός

Ημερομηνία Δημοσίευσης: 30/10/2013

Ο Γιάννης Καλαβριανός επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη με την παράσταση “Γιοι και Κόρες”. Το κείμενο της παράστασης βασίστηκε σε 85 μαγνητοσκοπημένες συνεντεύξεις ηλικιωμένων από όλη την Ελλάδα:

• Αθήνα
• Θεσσαλονίκη
• Καβάλα
• Κομοτηνή
• Βόλο
• Πάτρα
• Κιλκίς
• Κοζάνη
• Δράμα
• Αμοργό
• Κεφαλλονιά
• Κέρκυρα
• Τρίκαλα
• Χαλκιδική
• Ιθάκη
• Λευκωσία κ.λ.π.
• και την Κύπρο

Τους οποίους ζητήθηκε να θυμηθούν την ξεχωριστή ιστορία που σημάδεψε τη ζωή τους. Από αυτές τις προσωπικές ιστορίες επελέγησαν 12, οι οποίες διαδραματίστηκαν παράλληλα με γνωστά ιστορικά γεγονότα, φτιάχνοντας έτσι ένα μωσαϊκό των άγνωστων ιστοριών της ζωής στην Ελλάδα, που διαδραματίστηκαν παράλληλα με την επίσημα καταγεγραμμένη Ιστορία της χώρας.

Προηγούμενες εκδοχές της παράστασης έχουν φιλοξενηθεί στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κομοτηνής, Καβάλας, Πάτρας και Λάρισας, την Νάξο, την Τήνο, την Πάρο, το Αρχαίο Θέατρο Ηφαιστίας στη Λήμνο, το Bios, τη Λευκωσία, την Ιταλία και με μεγάλη επιτυχία σε 10 sold out παραστάσεις, την περσινή Άνοιξη στη Θεσσαλονίκη.

Ο Γιάννης Καλαβριανός μίλησε στο Thessaloniki City Guide για την παράσταση και για τα μελλοντικά του σχέδια.

Το κείμενο της παράστασης βασίστηκε σε αφηγήσεις ηλικιωμένων ανά την Ελλάδα και την Κύπρο, που αφορούν στην ξεχωριστή εκείνη ιστορία που σημάδεψε τη ζωή τους. Πείτε μας πως εμπνευστήκατε αυτό το θεατρικό εγχείρημα;

Η ιδέα της παράστασης προέκυψε την ημέρα θανάτου του παππού μου. Όταν δηλαδή συνειδητοποίησα πως πάρα πολλά πράγματα από τη ζωή του θα έμεναν για πάντα άγνωστα. Το πρότεινα στον υπόλοιπο θίασο και συμφωνήσαμε να προχωρήσουμε.

Επιστρέφετε στη Θεσσαλονίκη με το έργο «Γιοι και Κόρες» το οποίο μέχρι στιγμής έχει παρουσιαστεί σε 3 εκδοχές. Αυτή τη φορά θα παρουσιαστεί στην 4η εκδοχή του;

Όπως είπατε, το κείμενο βασίζεται σε αληθινές ιστορίες ηλικιωμένων από όλη την Ελλάδα. Οι συναντήσεις μαζί τους διήρκεσαν για 13 μήνες και έχουν όλες μαγνητοσκοπηθεί. Συγκεντρώσαμε 85 συνεντεύξεις και πάμπολλες ιστορίες. Από τη δεξαμενή αυτή, φτιάχτηκε η πρώτη εκδοχή, που παρουσιάστηκε στο Δημοτικό Θέατρο Κομοτηνής. Μετά το τέλος των παραστάσεων, πολλοί θεατές μας προσέγγισαν ζητώντας να πουν και εκείνοι μια ιστορία. Από το νέο υλικό φτιάχτηκε η δεύτερη εκδοχή της που παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου το περσινό καλοκαίρι. Έχοντας πολύ ανεκμετάλλευτο υλικό, συνεχίσαμε τις πρόβες και τις αλλαγές και έτσι παρουσιάστηκε η τρίτη εκδοχή τον χειμώνα 2013 και την άνοιξη του 2013, με την οποία και ήρθαμε για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη και ταξιδέψαμε σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό. Η σημερινή είναι η τέταρτη εκδοχή της παράστασης, με νέες αλλαγές στις ιστορίες, καινούρια κοστούμια, μουσική, την προσθήκη ενός ακόμη Θεσσαλονικιού ηθοποιού, του Γιώργου Γλάστρα και φυσικά την από την αρχή προσαρμογή του σε ένα νέο χώρο, το Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς “Μελίνα Μερκούρη”.

Ήταν επίπονη η διαδικασία της αξιολόγησης του υλικού και της επιλογής των τελικών ιστοριών;

Υπήρξε μια αρχική δυσκολία στο να εντοπίσουμε ανθρώπους διατεθειμένους να διηγηθούν τις ιστορίες τους. Αρχικά απευθυνθήκαμε στο συγγενικό ή γειτονικό μας περιβάλλον και έπειτα κάναμε επισκέψεις σε ΚΑΠΗ, νοσοκομεία ή όπου αλλού μαθαίναμε πως υπήρχε κάποιος πρόθυμος αφηγητής. Επόμενη δυσκολία ήταν η απομαγνητοφώνηση και η καταγραφή στο χαρτί όλων αυτών των συνεντεύξεων, μια και το ξετύλιγμα των αναμνήσεων φέρνει πάντα δαιδαλώδεις σκέψεις, εμβόλιμες αναφορές και πολλές φορές διακοπή του ειρμού.

Στο τελικό στάδιο της επιλογής, τα πράγματα ήταν ευκολότερα, μια και υπήρχε πληθώρα ιστοριών, με χαρακτηριστικά που θα επέτρεπαν τη σκηνική μεταφορά τους, δηλαδή ξεκάθαρους χαρακτήρες, ενδιαφέρουσα πλοκή και αναπάντεχες ανατροπές.

Αυτή η γεωγραφική ανομοιομορφία των ηλικιωμένων που συναντήσατε, σας οδήγησε σε κοινωνικά συμπεράσματα σχετικά με τη φύση και τον χαρακτήρα των τοπικών κοινωνιών;

Οι συναντήσεις με τους αληθινούς πρωταγωνιστές των ιστοριών έγιναν στη Θεσσαλονίκη, το Κιλκίς, την Κομοτηνή, τη Αλεξανδρούπολη, τη Χαλκιδική, τη Λάρισα, την Κέρκυρα, την Κεφαλονιά, τη Ζάκυνθο, την Αμοργό, το Καρπενήσι, τη Σαντορίνη, την Αθήνα, την Πάτρα, μέχρι την Κρήτη, τη Λευκωσία και την Καλαμάτα. Σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας, όταν ζητήσαμε να θυμηθούν και να ξεχωρίσουν μία και μοναδική ιστορία από τη ζωή τους, στη συντριπτική πλειοψηφία όλοι θυμήθηκαν μία ιστορία από την Κατοχή. Στον αντίποδα, όλοι απέφυγαν ιστορίες από τον Εμφύλιο. Στη Κύπρο, όλοι μηδενός εξαιρουμένου μίλησαν για την Εισβολή. Μία άλλη ενδιαφέρουσα παρατήρηση είναι πως στην περιφέρεια, σε αντίθεση με την Αθήνα, πάρα πολλοί θεατές θέλουν, αφού έχουν παρακολουθήσει την παράσταση να αφηγηθούν και εκείνοι τα δικά τους περιστατικά.

Είναι τελικά εφικτή η αναζήτηση της ευτυχίας, ακόμη και μέσα από δύσκολες στιγμές της ιστορίας μας;

Όλοι οι παππούδες και οι γιαγιάδες που συναντήσαμε μας έπεισαν πως οι στιγμές της ευτυχίας μπορεί να κρύβονται στο πιο μικρό, ασήμαντο και ανάξιο προσοχής γεγονός. Η ‘ευτυχία’ δυστυχώς δεν είναι μια κατάσταση μεγάλης διάρκειας, αλλά στιγμών. Και η ζωή είναι μάλλον και ευτυχώς έτσι προγραμματισμένη που να τείνει πάντα προς την αναζήτησή της. Η κυρία Μαρία από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, το είπε ίσως πιο καθαρά από όλους: ‘’Η ζωή παιδιά, ειδικά όταν περνάει δύσκολα, πρέπει να είναι power! Μόνο έτσι! ’’

Μιλήστε μας λίγο για την Εταιρεία Θεάτρου Sforaris.

Η Εταιρεία Θεάτρου Sforaris, δημιουργήθηκε το 2006, από πέντε απόφοιτους του Τμήματος Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Στην πορεία προστέθηκαν νέοι συνεργάτες, μουσικοί, σκηνογράφοι και ηθοποιοί. Έχουμε παρουσιάσει τις παραγωγές:

• Γιοι και κόρες, μια παράσταση για την αναζήτηση της ευτυχίας (Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Καβάλας-Κομοτηνής-Πάτρας, Θεσσαλικό Θέατρο, Αρχαίο Θέατρο Ηφαιστίας-Λήμνος, Πύργος Μπαζαίου-Νάξος, Θέατρο στον Κουμάρο-Τήνος, Bios, Λευκωσία, USS Teatro Uine, Italy κ.λ.π.).
• David’s Formidable Speech on Europe (Deutsches Theater Berlin).
• Παραλογές ή Μικρές καθημερινές τραγωδίες (Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2010, Θέατρο Πορεία, Bios, Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, περιοδεία σε 22 πόλεις στην Ελλάδα και την Κύπρο).
• Το Πάσχα (Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης)
• Οι Πρακτόρισσες (Θέατρο του Ήλιου, Πειραματική Σκηνή της Τέχνης-Θεσσαλονίκη, Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Κρήτης-Χανιά)
• Εγώ είμαι το Θείο Βρέφος! (Θέατρο του Νέου Κόσμου)

Μετά την ολοκλήρωση των παραστάσεων στο Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς Μελίνα Μερκούρη, ετοιμάζετε κάτι καινούριο;

Συνεχίζουμε τις παραστάσεις στην Αθήνα και το Θέατρο του Νέου Κόσμου και ετοιμαζόμαστε για το Διεθνές Φεστιβάλ του Σεράγεβο, στο οποίο θα εκπροσωπήσουμε επίσημα την Ελλάδα με την παράσταση ‘Γιοι και κόρες’. Το επόμενό μας βήμα θα είναι μια παράσταση αφιερωμένη στη ζωή και τον τραγικό έρωτα ενός μυθικού ζευγαριού του Μεσαίωνα, του Αβελάρδου και της Ελοΐζας, το οποίο δυστυχώς παραμένει εντελώς άγνωστο στο ελληνικό κοινό, αν και έχει επηρεάσει πολύ τη δυτική Τέχνη.

Κύριε Καλαβριανέ, σας ευχαριστώ πολύ για την ωραία συνέντευξη που μας παραχωρήσατε και καλή επιτυχία.

Και εγώ σας ευχαριστώ πολύ.