Ημερομηνία Δημοσίευσης: 06/02/2015
Της δημοσιογράφου Εύας Μαρά
Παναγιώτης Διαμαντής: Έλληνας Μαέστρος από τη Θεσσαλονίκη διευθύνει τη Συμφωνική Ορχήστρα του Βερολίνου
Ο καταξιωμένος μαέστρος Παναγιώτης Διαμαντής στο πόντιουμ της μεγάλης αίθουσας της Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Βερολίνου στις 15 Φεβρουαρίου 2015.
Για πρώτη φορά Έλληνας μαέστρος θα διευθύνει μια γερμανική ορχήστρα διεθνούς βεληνεκούς στην διάσημη αίθουσα, της Φιλαρμονικής του Βερολίνου στην καρδιά της πρωτεύουσας της Γερμανίας. Πρόκειται για τον μαέστρο Παναγιώτη Διαμαντή, ο οποίος θα διευθύνει τη Συμφωνική Ορχήστρα του Βερολίνου στις 15 Φεβρουαρίου, στη μεγάλη αίθουσα της Φιλαρμονικής του Βερολίνου, ερμηνεύοντας έργα των μουσουργών Μέντελσον και Έλγκαρ. Σολίστ η Meehae Ryo (βιολοντσέλο).
Ο Παναγιώτης Διαμαντής έχει συμπράξει με πολλές από τις μεγαλύτερες ορχήστρες τις Ευρώπης. Στην Ελλάδα έχει διευθύνει την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών και την Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Θεσσαλονίκης. Από το Μάιο του 2014 κατέχει τη θέση του μόνιμου προσκεκλημένου μαέστρου της Orchestra Sinfonica di Roma και της Orchestra Sinfonica San Remo στην Ιταλία. Συνεργάζεται με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης και το διεθνές φεστιβάλ «ΔΗΜΗΤΡΙΑ». Ο Παναγιώτης Διαμαντής ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη κι έχει πολυετή εκπαιδευτική εμπειρία ως καθηγητής. Το 2006 ίδρυσε και διευθύνει το Ωδείο Άνω Πόλης στη Θεσσαλονίκη.
Αποκλειστική συνέντευξη του καταξιωμένου στην Ευρώπη μαέστρου Παναγιώτη Διαμαντή στη δημοσιογράφο Εύα Μαρά
Κύριε Διαμαντή, πόσο δύσκολο είναι να καταξιωθεί κανείς ως Έλληνας σ έναν τόσο ιδιαίτερα απαιτητικό χώρο, όπως αυτόν της κλασσικής μουσικής;
Είναι τόσο δύσκολο, όσο δύσκολο είναι να καταξιωθεί οποιοσδήποτε Έλληνας καλλιτέχνης στο εξωτερικό. Είμαστε μια χώρα που δεν έχουμε την μακρά παράδοση της κλασσικής μουσικής που έχουν άλλες ευρωπαϊκές χώρες – και όχι μόνον αυτές, αφού και η Ασία διαπρέπει σ’ αυτό το είδος της μουσικής. Είναι δύσκολο, λοιπόν, να πείσεις έναν ευρωπαίο ότι εσύ, ως Έλληνας, γνωρίζεις καλύτερα τα πράγματα ή εξίσου καλά με αυτόν, σε ότι αφορά την δική του παραδοσιακή μουσική, που είναι η κλασσική μουσική.
Στην Ελλάδα ποια είναι η θέση της κλασσικής μουσικής;
Η θέση της είναι αξιοπρόσεκτη, διότι πραγματικά δεν θέλω να πιστεύω ότι μόνον η ελίτ ακούει κλασσική μουσική. Σίγουρα ακούει πολύ περισσότερος κόσμος, ο οποίος τις τελευταίες δεκαετίες «εκπαιδεύτηκε» σ’ αυτό που λέμε σοβαρή μουσική, εννοώντας κλασσική ή έντεχνη μουσική. Προς αυτή την κατεύθυνση βοηθά η ύπαρξη των Μεγάρων Μουσικής, οι Συμφωνικές Ορχήστρες και τα ωδεία. Βοηθά επίσης και κάθε σοβαρή καλλιτεχνική προσπάθεια που εκφράζεται και υλοποιείται από μεμονωμένους φορείς, ιδρύματα κλπ. Πιστεύω ακράδαντα ότι γίνεται ένας επίπονος αγώνας ακρόασης και σπουδής της κλασσικής μουσικής που χρειάζεται την στήριξη όλων.
Γεμίζουν οι αίθουσες των Μεγάρων Μουσικής;
Τις περισσότερες φορές γεμίζουν οι αίθουσες και σίγουρα όχι από τους ίδιους θεατές κάθε φορά. Η προσπάθεια που γίνεται έχει ανταπόκριση, αλλά πιστεύω ότι μπορούν να γίνουν περισσότερα πράγματα σε επίπεδο καλών συναυλιών με καταξιωμένους ερμηνευτές. Πιστεύω ότι σ’ αυτές τις περιπτώσεις οι αίθουσες θα είναι πάντα γεμάτες.
Υπάρχουν Έλληνες σολίστες που κάνουν καριέρα στο εξωτερικό;
Υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι Έλληνες μουσικοί που διαπρέπουν στο εξωτερικό. Άλλους τους γνωρίζουμε, άλλους όχι. Φωτεινό παράδειγμα είναι ο κορυφαίος βιολιστής Κ. Καβάκος που είναι ο πρώτος Έλληνας βιολιστής στον κόσμο.
Σε ποιο επίπεδο βρίσκεται η μουσική εκπαίδευση στην Ελλάδα;
Την μουσική εκπαίδευση στην Ελλάδα στηρίζουν κυρίως τα Ωδεία, από την προσχολική ηλικία μέχρι την ολοκλήρωση των μουσικών σπουδών. Δυστυχώς, τα ωδεία δεν έχουν την στήριξη της Πολιτείας που θα έπρεπε και αυτό απορρέει μέσα από την ελλιπή ισχύουσα νομοθεσία. Ακόμα και τα μουσικά σχολεία σε πολλές περιπτώσεις παραπαίουν λόγω της ισχνής χρηματοδότησης τους. Απ’ την άλλη δεν υφίσταται η αναγκαία και επιβεβλημένη σύνδεση των ωδείων με την τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Εκτός από την κλασσική μουσική υπάρχουν και άλλα μουσικά ακούσματα, όπως η λαϊκή ή η παραδοσιακή μουσική. Πως βλέπετε την προοπτική στήριξης και ανάδειξης της ελληνικής μουσικής μέσα από την σπουδή και την εκπαίδευση;
Επί πολλά χρόνια υπήρχε το ταμπού ότι τα παραδοσιακά όργανα δεν έχουν καμία θέση σ’ ένα ωδείο, επειδή δεν υπήρχε η αναγνώριση των σπουδών που είχαν τα όργανα της κλασσικής μουσικής. Τα τελευταία χρόνια, όμως, έχουν δημιουργηθεί σχολές κι έδρες παραδοσιακής και βυζαντινής μουσικής τόσο στα ΤΕΙ όσο και στο πανεπιστήμιο. Ανάλογες προσπάθειες γίνονται και στα ωδεία με αξιόλογα κάθε φορά αποτελέσματα.
