Κική Σπύρου

Ημερομηνία Δημοσίευσης: 14/01/2022

“Τέχνη είναι να αναζητάς το ωραιότερο Εγώ σου και να το συνταιριάζεις με τον έξω κόσμο.”

Η πολυτάλαντη ηθοποιός Κική Σπυρου του Θεάτρου “Αρατος”

Η δημοφιλής, πολυτάλαντη ηθοποιός του Θεάτρου Άρατος της Θεσσαλονίκης με αφορμή τη νέα της θεατρική συνεργασία στην κωμωδία καταστάσεων “Το Σεξ έχει στα 40” στη μόνιμη θεατρική της Στέγη “Αρατος” της Θεσσαλονίκης μας παραχώρησε μιαν άκρως αποκαλυπτική και ενδιαφέρουσα – εφ’ όλης της ύλης – συνέντευξη. Απασχολεί εκ νέου ευχάριστα το εύφλεκτο θεατρικό “γίγνεσθαι” της πόλης μας, οπως μας έχει συνηθίσει επί μακρόν και πάντα με περισσή επιτυχία ως μια σεμνή, έντιμη και άξια υπηρέτης της υποκριτικής τέχνης!

Πότε χρονικά και με ποιο κίνητρο ξεκινά το ταξίδι σου στην Τέχνη της Υποκριτικής; Το θέατρο συνάντησε εσάς ή εσείς το θέατρο;

Χορεύω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου και δε σταμάτησα ποτέ. Ήταν ο τρόπος μου να ηρεμώ και να χαλαρώνω. Μέσα από τις παραστάσεις της σχολής χορού ερωτεύτηκα το θέατρο. Η συνειδητοποίηση ήρθε στην εφηβεία και από κει και πέρα όλα πήραν το δρόμο τους.

Ποια η μαγεία της Τέχνης; Πως θα προσδιορίστε την έννοια του θεάτρου ως καλλιτέχνης; Τι σας έχει προσφέρει η ενασχόληση σας με την τέχνη, την οποία υπηρετείτε με συνέπεια επί σειρά ετών;

Τέχνη είναι να αναζητάς το ωραιότερο εγώ σου και να το συνταιριάξεις με τον έξω κόσμο. Να μην εφησυχάζεις ποτέ, να ψάχνεις να βρεις αυτό το κάτι άλλο που θα σου φέρει ικανοποίηση. Το θέατρο είναι η τέχνη της τελετουργίας. Ξεπηδά από την ικανότητα του νου να στήνει ένα παιχνίδι με την πραγματικότητα. Προσωπικά είναι ο τρόπος μου να διοχετεύω τη συγκινησιακή ευαισθησία, να εκφράζω συναισθήματα και ανησυχίες, να προσαρμόζομαι και να ισορροπώ μέσα σ’ ένα διαρκώς εξελισσόμενο περιβάλλον.

Με αφορμή τη νέα σας επικείμενη συνεργασία “Το σεξ αρχίζει στα σαράντα” του Βασίλη Τσικάρα με το θέατρο Άρατος (του οποίου αποτελείται ιδρυτικό μέλος), δώστε μας – εν συνόψει – το στίγμα της θεατρικής παράστασης – κωμωδίας καταστάσεων, καθώς επίσης και του δικού σας ρόλου σ’ αυτήν!

Λίγο πριν τα 41 γενέθλιά της, η Λόρα, δηλαδή εγώ, αποφασίζει να χωρίσει. Αιτία, η ρουτίνα της καθημερινότητας, αλλά και ο άντρας της ο Τζακ, που πέρα από τη δουλειά δεν έχει άλλα ενδιαφέροντα. Η αιφνίδια απόφασή της θα φέρει τα πάνω κάτω. Ο Τζακ θα αισθανθεί προδομένος, οι γείτονες θα έρθουν σε δύσκολη θέση, ενώ η άνοια του πατέρα του Τζακ, που ζει μαζί τους, θα επιδεινωθεί. Ξαφνικά θα εισβάλει στη ζωή τους μια barwoman και τότε θα ξεκινήσει ο κύκλος των αποκαλύψεων και των μεγάλων αποφάσεων. «Το Σεξ αρχίζει στα 40», αλλά… για ποιον τελικά;

Ποιο το συναίσθημα που νιώθετε ως καλλιτέχνης με την επιστροφή σας στις θεατρικές αίθουσες;

Μετά από 18 ολόκληρους μήνες απουσίας, ξαναπάτησα σανίδι με το «Sorry Λάθος Κρεβάτι» στο Θέατρο Άρατος. Αισθάνθηκα τόσο συγκινημένη. Το θέατρο είναι μια ζωντανή τέχνη. Δεν είναι τα φώτα και τα σκηνικά. Είναι οι άνθρωποι. Εμείς και εσείς.

Ποια η αποτίμηση σας από την ανταπόκριση του θεατρόφιλου κοινού στα θέατρα;

Δε γεμίζουν τα θέατρα όπως παλιά. Υπάρχει φόβος και είναι λογικό. Ο κόσμος που έρχεται είναι μουδιασμένος. Δεν μπορείς να εκφραστείς, να γελάσεις δυνατά με την καρδιά σου, πίσω από μια μάσκα.

Ποιο το δέλεαρ και το κεντρικό μήνυμα, που διαπερνά το έργο;

Η έλλειψη χρόνου, η πίεση από τα οικονομικά και κοινωνικά θέματα, ο σύγχρονος γενικά τρόπος ζωής, στερεί από τα ζευγάρια το σεξ, που θα ήταν ικανό να τα ισορροπήσει και να τα γεμίσει με ψυχική ευφορία.

Τελικά, η υποκριτική και εκτενέστερα η Τέχνη διδάσκεται ή ενυπάρχει μέσα του ως έμφυτο χάρισμα;

Η τέχνη διδάσκεται, μεταδίδεται και καλλιεργείται. Το ταλέντο είναι η έμφυτη αγάπη. Από μόνο του όμως δεν εγγυάται μια καλλιτεχνική σταδιοδρομία. Χρειάζονται σπουδές, σκληρή δουλειά, επιμονή και συνεχή αναζήτηση.

Ποια συνεργασία σας εκτιμάτε ως την κορυφαία στην θεατρική σας πορεία; Πώς αντιμετωπίζετε κάθε νέο σας ρόλο;

Αποκόμισα πολλά και σημαντικά από όλες τις συνεργασίες μου. Αν πρέπει να ξεχωρίσω, θα αναφερθώ στον Γιώργο Πάντζα που είχα την τιμή να συνεργαστώ μαζί του στο «Πέτα τον υπουργό από τον μπαλκόνι» και στο «Χριστός Πάσχων» στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών με σκηνοθέτη έναν εξαίρετο δάσκαλο τον Αλέξη Μίγκα, που μου έμαθε ότι ο «θησαυρός» ενός καλλιτέχνη είναι οι εμπειρίες του όσο επώδυνες κι αν είναι αυτές. Ένας νέος ρόλος πάντα είναι μια πρόκληση. Μία εσωτερική συνομιλία που με εξιτάρει και με σαγηνεύει. Νιώθω κάθε φορά σαν ένα ενθουσιώδες παιδί που του δίνεται ένα καινούργιο παιχνίδι.

Πώς κρίνετε (αξιολογείτε) το πολιτιστικό «γίγνεσθαι» της πόλης μας και κατ’ επέκτασιν της χώρας μας; Σε ποιο βαθμό έχει πληγεί το θέατρο και γενικότερα η Τέχνη από την Πολιτική που ακολουθήθηκε λόγω της πρωτόγνωρης Πανδημίας;

Νομίζω πως δεν υπάρχει τέχνη, αλλά ακόμα και ανθρώπινη δραστηριότητα που να χτυπήθηκε τόσο ολοκληρωτικά όσο το θέατρο στην Ελλάδα. Παθογένειες και προβλήματα μεγεθύνθηκαν. Καταλυτικό ρόλο σε αυτό προφανώς και έπαιξε η αδιαφορία – αν όχι η περιφρόνηση – της κυβέρνησης. Αυτή τη στιγμή προσπαθούμε να δουλέψουμε και κατά επέκταση να επιβιώσουμε, χωρίς να υπάρχει καμία μέριμνα.

Πώς βιώσατε ως καλλιτέχνης και ως πολίτης τη νέα εφιαλτική πραγματικότητα του εγκλεισμού και των συνεπειών που προκλήθηκε από την υφιστάμενη Κρίση της Πανδημίας;

Το να στερείσαι τις ελευθερίες σου, να ζεις με το φόβο ότι θα χάσεις όσους αγαπάς, ότι αγαπάς έχει ψυχολογικό κόστος. Υπήρξαν στιγμές που λύγισα, που με έχασα. Πιστεύω πως όλοι μεταμορφωθήκαμε από αυτήν την ιστορία. Κάποιοι προς το καλύτερο και κάποιοι προς το χειρότερο. Σαν καλλιτέχνης πάγωσα, σιώπησα, η βουβαμάρα της ύπαρξης…

Πόσο δύσκολο είναι σήμερα να κάνει ένας καλλιτέχνης μελλοντικά σχέδια – πλάνα μέσα στο διαμορφωθέν κλίμα αβεβαιότητας λόγω της Υγειονομικής Κρίσης;

Δε μου αρέσουν από τη φύση μου τα σχέδια. Ζω το παρόν και είμαι ανοιχτή και ευέλικτη σε ότι μου επιφυλάσσει το μέλλον. Θέλω να πιστεύω και να ελπίζω ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες.

Ποιο αποτελεί το προσωπικό σας καλλιτεχνικό όραμα – όνειρο και που εκτείνονται οι καλλιτεχνικές σας φιλοδοξίες στην υποκριτική Τέχνη;

Δεν μπορώ να πω πως είχα ποτέ κάποιο συγκεκριμένο «καλλιτεχνικό όνειρο». Βασική μου επιθυμία είναι, να εξελίσσομαι και να αισθάνομαι ευτυχισμένη με ότι επιλέγω να κάνω.

Δύναται, πιστεύετε να αποτελέσει σήμερα η Τέχνη αντίδοτο στο αδιέξοδο της γενικότερης Κρίσης; Ποια η κοινωνική του αποστολή σε χαλεπούς και σκοτεινούς καιρούς, όπως σήμερα;

Η τέχνη κατορθώνει να απαντά στις ψυχές όλων. Η λύτρωση και η ψυχική ηρεμία που επιφέρει η επαφή με κάθε είδος καλλιτεχνικής δημιουργίας, εξευγενίζει τον άνθρωπο που έχει φθαρεί από την καθημερινή τριβή με την δυσάρεστη πραγματικότητα. Βρίσκει διέξοδο και δραπετεύει από τις προβληματικές καταστάσεις που τον ταλαιπωρούν.

Εν κατακλείδι, πως ατενίζετε το Μέλλον του Θεάτρου, αλλά και της δικής σας καλλιτεχνικής σας παρουσίας – ανέλιξης στο χώρο της Τέχνης;

Με πίστη, υπομονή, επιμονή, αγάπη και αισιοδοξία.

Θερμές Ευχαριστίες στην αγαπημένη φίλη Θεσσαλονικιά πολυτάλαντη καλλιτέχνιδα Κική Σπύρου για την άκρως ενδιαφέρουσα εκ βαθέων Συνέντευξη μας στο Thessaloniki City Guide.

Μια άξια ηθοποιό που επί μακρόν απασχολεί ευχάριστα το θεατρικό “γίγνεσθαι” της πόλης μας και όχι μόνον με το αδιαμφισβήτητο ταλέντο, το ήθος, τη σοβαρότητα, τη συνέπεια, την αισθητική της και δη, το ασίγαστο πάθος της για την Τέχνη!

Της εύχομαι Καλή Επιτυχία από καρδιάς, καθώς και Καλή Συνέχεια στο ποιοτικό ταξίδι της Τέχνης της με συνεχή καλλιτεχνικά άλματα και ψυχικές δονήσεις – εκτονώσεις.