Βαγγέλης Παπαδόπουλος

Ημερομηνία Δημοσίευσης: 30/01/2015

Βαγγέλης Παπαδόπουλος: Δημοσιογράφος – Συγγραφέας

“Αίμα – Σπέρμα – Ψέμα (Μικροί έρωτες στη μικρή πολιτεία)”

“Το γράψιμο είναι η ζωή μου”

 

Ο πολυγραφότατος, διακεκριμένος, μάχιμος και έγκριτος συγγραφέας – δημοσιογράφος, Βαγγέλης Παπαδόπουλος, έχει συνδέσει την 50ετή δημοσιογραφική του διαδρομή με πλήθος ραδιοτηλεοπτικών επιτυχημένων εκπομπών, ενδιαφέροντων ρεπορτάζ, διεθνών αποστολών και πλούσιας αρθρογραφίας υπηρετώντας όλα τα δημοσιογραφικά τμήματα.

Με τον χαρακτηριστικό αιχμηρό, τολμηρό, καυστικό – αφοπλιστικά ειλικρινή λόγο του- άλλοτε εντυπωσιάζει και άλλοτε προκαλεί, επικρίνεται και εγείρει αντιδράσεις και σχόλια … όμως πάντα καθηλώνει!

Παράλληλα δε με τη πλούσια δημοσιογραφική του πορεία, δραστηριοποιείται με επιτυχία και στο χώρο της συγγραφής και της λογοτεχνίας, ενώ τα τελευταία 35 χρόνια της ζωής του θα ασχοληθεί και με τον τομέα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Η συγγραφική του δράση εκτείνεται από την αρθρογραφία στη συγγραφή βιογραφιών μεγάλων ηγετών, το δοκίμιο, το ιστορικό μυθιστόρημα, μέχρι τη σειρά διηγημάτων, χρονογραφημάτων και θεατρικών έργων.

Πρόσφατα θα συναρπάσει με το νέο του μυθιστόρημα “Αίμα, Σπέρμα, Ψέμα” ,το πρώτο βιβλίο της τριλογίας “Πορεία” από τις εκδόσεις M PRESS (Mικροί έρωτες στη μικρή πολιτεία) και υπόσχεται να μας εκπλήσσει και πάλι, επιβεβαιώνοντας μας ακόμη μια φορά ότι το “γράψιμο είναι η ζωή του”!

Mε Αφορμή την κυκλοφορία του νέου σας μυθιστορήματος σας με τον ηχηρό – εντυπωσιακό τίτλο “Αίμα Σπέρμα Ψέμα (Μικροί έρωτες στη μικρή πολιτεία)”, το οποίο αποτελεί και το πρώτο βιβλίο της τριλογίας “Πορεία”, θα θέλαμε να μας δώσετε το στίγμα του!

Το βιβλίο μου είναι ένα μυθιστόρημα που ανατέμνει τις ζωές και τους χαρακτήρες ηρώων και καταγράφει τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα ξεκινώντας από τον ξεριζωμό του 22.

Πότε αρχίζει το ταξίδι σας στη λογοτεχνία; Ποιο το έναυσμά σας για την ενασχόλησή σας με τη συγγραφή, πέραν της αρθρογραφίας σας, κύριε Παπαδόπουλε;

Η εμφάνιση μου στην λογοτεχνία και στα γράμματα έγινε το 1968 με την δημοσίευση του διηγήματος μου: “Μη φοβάσαι κουτέ, τόλμησε!”. Το διήγημα αυτό κρίθηκε τότε, ως άσεμνο και οδηγήθηκα σε δίκη, με την κατηγορία της προσβολής της “δημοσίας αιδούς”. Και ενώ πρωτοδίκως αθωώθηκα, ο Εισαγγελέας εφεσίβαλε την υπόθεση, αλλά τελικώς, αθωώθηκα και στο Εφετείο. Το διήγημα βεβαίως ήταν σεμνό. Ήταν ανάλογο με το “η κυρία Νίτσα” του Καραγάτση, ή το “όνειρο στο κύμα” του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.

Ουσιαστικά περιέγραφε το ειδύλλιο ανάμεσα σε έναν μαθητή και σε μία καθηγήτρια. Το σημαντικό όμως στην περίπτωση μου ήταν, ότι η ιστορία που περιέγραφα πήρε σάρκα και οστά λίγους μήνες αργότερα στην Γαλλία και συντάραξε τον κόσμο. Το 1969 μία δασκάλα, η Γκαμπριέλ Ρυσσιέ ερωτεύτηκε τον μαθητή της Κριστιάν Ροσσί και έζησαν μια ιστορία αγάπης απ’ αυτές που συναρπάζουν και εξεγείρουν ταυτόχρονα την κοινή γνώμη. Η ιστορία εκείνη γυρίστηκε αργότερα ταινία με ερμηνευτές την Αρνί Ζιραντώ και τον Πιέρ Ντυσσέν με τίτλο “πεθαίνω από αγάπη”, ενώ το ομώνυμο βιβλίο μεταφράστηκε στα ελληνικά από τον Γιάννη Λάμψα.

Τι αποτελεί για εσάς προσωπικά συγγραφή; Διέξοδος, φυγή, ταξίδι, έκφραση, επικοινωνία, τι ακριβώς;

Το γράψιμο είναι η ζωή μου. Και όπως λέει η ερώτηση σας είναι και διέξοδος και φυγή και ταξίδι και επικοινωνία. Κυρίως όμως είναι πάθος και χρέος.

Τι σας ενέπνευσε στην επιλογή του ομολογουμένως ενδιαφέροντος συμβολικού τίτλου του βιβλίου σας;

Το μυθιστόρημα μου είναι μία τριλογία με τίτλο “Πορεία” και αποτελείται από τρία βιβλία. Το πρώτο είναι αυτό που κυκλοφορεί τώρα με τίτλο «Αίμα Σπέρμα Ψέμα». Είναι μία ιστορία όπου ο κάθε αναγνώστης θα βρει την δική του ζωή. Είναι ο καθρέφτης του. Και εφόσον οι άνθρωποι πορεύονται πάνω στη γη και διαγράφουν μία πορεία το βιβλίο μου θα είναι παντοτινός σύντροφος τους.

Πώς θα το χαρακτηρίζατε ως δημιουργός του και ποιο, πιστεύετε, αποτελεί το δέλεαρ του συγκεκριμένου συγγραφικού σας πονήματος;

Το πρώτο βιβλίο που κυκλοφορεί τώρα ξεκινά με τις ζωές των ηρώων στα παιδικά τους χρόνια, βγαλμένες από τα τρία γενετήσια υλικά: το αίμα του Κάιν, το σπέρμα του Αυνάν και το ψέμα της Εύας. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε τη ρίζα της ζωής που είναι η κοινή πνοή ζωής των θεών και των ανθρώπων, τα μυστήρια της μυθολογίας μας όπου ονομασίες και τοπωνύμια μας οδηγούν σε αλήθειες.

Το βουνό Θόρναξ στην Αργολίδα, μας οδηγεί στην ρίζα “θορν” που προέρχεται από το ρήμα θορίσκομαι που σημαίνει δέχομαι σπέρμα και θοροποιός που σημαίνει ο παράγων σπέρμα και Θόρναξ που σημαίνει σεξουαλική πράξη προς αναπαραγωγή. Ή το άλλο βουνό Οχη που βρίσκεται στην Εύβοια και προέρχεται από το ρήμα οχεύω και μας οδηγεί ετυμολογικά στην οχεία δηλαδή στην σεξουαλική πράξη. Είναι ένα κλασικό μυθιστόρημα γραμμένο με το προσωπικό μου ύφος. Και αυτός ο τρόπος γραφής είναι ένα μίγμα που έβγαλε το μίξερ του μυαλού μου από όσα ως τώρα διάβασα, δηλαδή τους κλασικούς Έλληνες, Ρώσους, Γάλλους, ως τον Καζαντζάκη, τον Τρυφώ, τον Τρούμαν Καπότε, τον Μαρκές ή τον Μπουκόφσκη.

Ποιο το δικό σας ζητούμενο ως συγγραφέας και ποιον αποδέκτη έχει; Απευθύνεται σε πολυεπίπεδο, ευρύ κοινό ή πιο ειδικό;

Απευθύνεται σε ολόκληρη την κοινωνία και έχει αποδέκτη τον ψυχικό κόσμο του ανθρώπου σε όποιο επίπεδο βρίσκεται αυτός. Εμείς οι γραφιάδες έχουμε χρέος να μαθαίνουμε την γλώσσα, να την κρατάμε ζωντανή, να εξηγούμε τις λέξεις, να διαλύουμε τα σκοτάδια και να ρίχνουμε φως.

Πού έγκειται η ιδιαιτερότητα του και ποια τα στοιχεία επικαιρότητας του;

Η ιδιαιτερότητα του βιβλίου έγκειται στο γεγονός ότι ενώ περιγράφει την σημερινή εικόνα του σημερινού γίγνεσθαι παρουσιάζει ταυτόχρονα σε ένα συνεχές φλασμπάκ την ιστορία του λαού μας από την Μικρασιατική καταστροφή μέχρι σήμερα.

Πώς βλέπετε την πορεία του βιβλίου σήμερα σε ελληνικό επίπεδο; Καταλαμβάνει σημαντικό μέρος στη ζωή μας;

Η πορεία του βιβλίου σήμερα είναι προβληματική αλλά ευτυχώς αντέχει στον αγώνα του με την εικόνα και τα ηλεκτρονικά μέσα.

Θεωρείτε ότι η λογοτεχνία σήμερα δύναται να αποτελέσει αντίδοτο; Στην δυσοίωνη πραγματικότητα που βιώνουμε με την γενικότερη κρίση;

Η λογοτεχνία σήμερα είναι όντως όχι μόνο το αντίδοτο αλλά ο σύντροφος και το στήριγμα της ζωής μας. Είναι ο πιο καλός και ο πιο πιστός φίλος.

Φιλοδοξείτε τα βιβλία σας να μεταφερθούν στον κινηματογράφο ή το θέατρο;

Και ποιος συγγραφέας δεν έχει αυτή τη φιλοδοξία;

Πώς κρίνετε τη θέσπιση των λογοτεχνικών βραβείων; Εκτιμάτε ότι η καθιέρωση λογοτεχνικών βραβείων επηρεάζει το ευρύ αγοραστικό κοινό;

Είναι χρήσιμοι οι θεσμοί αυτοί όταν λειτουργούν σωστά. Δεν επηρεάζουν όμως το αναγνωστικό κοινό, εκτός από σπάνιες περιπτώσεις.

Προσωπικά τι σας γοητεύει στο ταξίδι της διαδικασίας της συγγραφής;

Δεν υπάρχει πιο συναρπαστική και συγκλονιστική στιγμή από εκείνη όταν την ώρα που γράφεις αυτά που είχες στο μυαλό σου έρχεται η έμπνευση και σε παρασέρνει και οδηγεί το χέρι σου σε λέξεις, σε φράσεις, σε ιστορίες και σε πλοκή που ούτε καν είχες νωρίτερα σκεφτεί και προετοιμάσει. Και αυτό είναι το μεγαλείο της δημιουργίας.

Ποια τα ερεθίσματά σας ως δημιουργός;

Οι ανθρώπινες σχέσεις.

Πόσο βοήθησαν η δημοσιογραφική σας αναγνωρισιμότητα και οι κατ’ επέκτασιν δημόσιες σχέσεις σας στην συγγραφική σας προβολή, πιστεύετε;

Πάρα πολύ και σημαντικά.

Άλλες πνευματικές και καλλιτεχνικές σας ανησυχίες;

Ζωγραφίζω. Εκτός από την γυναίκα μου που αγαπώ και είμαστε συνοδοιπόροι στην ζωή έχω δύο ερωμένες: την λογοτεχνία και την ζωγραφική. Με αυτές την απατώ αλλά εκείνη με συγχωρεί και με ανέχεται γιατί με αγαπάει.

Πώς θα αποδίδατε τη σημερινή εικόνα της Ελλάδας;

Φρικτή.

Ποιο το επόμενο συγγραφικό σας πόνημα – εγχείρημα;

Να ολοκληρώσω και να κυκλοφορήσω τα δύο επόμενα βιβλία της τριλογίας.

Ποιο αποτελεί το προσωπικό σας μότο στη ζωή, κύριε Παπαδόπουλε;

Η ζωή.

Τι άλλο έχετε γράψει;

Έγραψα θεατρικά έργα, όπως τον “Καθηγητή”, το θρησκευτικό δράμα “Λυδία” που ανέβηκε σε υπαίθρια και αρχαία θέατρα της χώρας. Επίσης έγραψα το ιστορικό μυθιστόρημα στα “Ίχνη μιας άγνωστης” που δημοσιεύτηκε σε εφημερίδες και περιοδικά. Επίσης κυκλοφόρησα μια σειρά με διηγήματα και μια σειρά με χρονογραφήματα. Δοκίμια μου δημοσιεύτηκαν σε πολλά περιοδικά και εφημερίδες. Αυτά….

Eν κατακλείδι, πώς βλέπετε την νέα κατάσταση;

Η νέα πολιτική κατάσταση ήταν αναμενόμενη γιατί το ιστορικό εκκρεμές πηγαίνει τώρα προς Αριστερά. Ας ευχηθούμε να είναι για το καλό της Ελλάδας.