Τάσος Αγγελίδης Γκέντζος

Ημερομηνία Δημοσίευσης: 16/07/2019

Της δημοσιογράφου Εύας Μαρά

Οι “Σταγόνες Ζωής” του Τάσου Αγγελίδη

“Ένας ιδεολόγος λογοτέχνης ψυχής”

“Οι συγγραφείς είμαστε, θα έλεγα, συλλέκτες άχρηστων και ασήμαντων λεπτομερειών”

Πολυγραφότατος, πολυτάλαντος, μια πολυεδρική και άκρως ενδιαφέρουσα προσωπικότητα με ανήσυχο και αέναα δημιουργικό πνεύμα, ο καταξιωμένος Καβαλιώτης συγγραφέας- καθηγητής Φιλολογίας – δημοσιογράφος- ραδιοφωνικός παραγωγός- επιμελητής βιβλίων – δάσκαλος δημιουργικής γραφής Τάσος Αγγελίδης Γκέντζος διαθέτει μια περισσή ευαίσθητη και ανθρώπινη ματιά στο πολυετές συναρπαστικό συγγραφικό του ταξίδι έχοντας στο ενεργητικό του ήδη 19 βιβλία (μυθιστορήματα, συλλογές διηγημάτων, νουβέλες, ατομικές και συλλογικές εκδόσεις).

Ο ιδεολόγος συγγραφέας Τάσος Αγγελίδης Γκέντζος αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα ιδεολόγου λογοτέχνη ψυχής που περπατά σ’ έναν δικό του, ξεχωριστό και γνώριμο δρόμο συγγραφικής δημιουργίας που δονεί το συναίσθημα και ταξιδεύει τις σκέψεις έξω από τα καλούπια – κλουβιά που τον εγκλωβίζουν δραπετεύοντας σε άλλους κόσμους …αυτών που η χαρισματική, ώριμη πένα του σκιαγραφεί τόσο ηχηρά…

Ποιο το κύριο έναυσμα που σας ώθησε στην ενασχόλησή σας με τη συγγραφή βιβλίων;

Δεν ξέρω. Πραγματικά δεν ξέρω! Κάποια αόρατη ανάγκη προφανώς, η οποία εξακολουθεί να παραμένει αόρατη ακόμα και σήμερα.

Πότε ξεκίνησε το ταξίδι αυτό και τι σας γοήτευσε;

Το ταξίδι της έκδοσης ξεκίνησε πριν από δέκα χρόνια. Με γοήτευσε η προσπάθεια, η εμπειρία της συνεργασίας, όσα πήρα από τους άλλους και όλα όσα έδωσα εγώ στους άλλους. Μου αρέσει να μοιράζομαι τις σκέψεις μου, να γράφω με άλλους. Να συνεργάζομαι με ανθρώπους που εκτιμώ. Το ταξίδι της γραφής ξεκίνησε πολλά χρόνια πριν το ταξίδι της έκδοσης.

Τι σημαίνει για εσάς συγγραφή; Μία προσωπική εκτόνωση, μία ψυχική κατάδυση ή κατάθεση, ένα εσωτερικό ταξίδι αναζήτησης; Τι ακριβώς;

Και τα τρία μαζί και πολλά άλλα. Ιδεολογία, αισθητική, αγώνας…

Δώστε μας, συνοπτικά το προφίλ του νέου σας συγγραφικού πονήματος “Σταγόνες Ζωής” που συνυπογράφετε με άλλες 6 συγγραφείς. Τι πραγματεύεται, ποιος ο θεματικός του άξονας, ποιο το δέλεαρ του βιβλίου και πώς θα το χαρακτηρίζατε ως δημιουργός του; Πρόκειται για ένα ακόμη ενδιαφέρον αφηγηματικό σας έργο;

Οι “Σταγόνες Ζωής” έχουν γραφεί από έξι εξαιρετικούς ανθρώπους ( Κωνσταντίνα Αμπατζή, Ανθή Θεοχαροπούλου, Σοφία Λαπουρίδου, Ολυμπία Παλληκαρίδου, Εύα Στόικου, Στέλλα Σωτήρκου) κι από εμένα. Έχουν γραφεί από έξι αξιοπρεπείς κυρίες με διάθεση θετική και με πνεύμα συνεργασίας. Αυτό που σας περιγράφω δεν είναι και εύκολο στα σημερινά χρόνια. Πάρα πολλοί ψωνίζονται με την έκδοση ενός έργου τους – και πριν από την έκδοση ψωνίζονται αρκετοί – με αποτέλεσμα η συνεργασία μαζί τους στην καλύτερη περίπτωση να είναι προβληματική.

Ο θεματικός άξονας του μυθιστορήματος κινείται γύρω από τις ανθρώπινες σχέσεις. Κι οι ανθρώπινες σχέσεις φιλοξενούν στους κόλπους τους έρωτες, μίση, αντιζηλίες, “θέλω” και “πρέπει”. Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα δεν είναι το αριστούργημα της ελληνικής ή της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Δε θα μπορούσε να είναι… καθώς το έγραψαν επτά διαφορετικοί άνθρωποι και στη συνέχεια ένας από αυτούς έκανε και την επιμέλεια. Είναι ένα μυθιστόρημα που σέβεται τους αναγνώστες και τους δημιουργούς του. Μια δεμένη ιστορία με αρχή, μέση και τέλος, με δράση και πλοκή, μια ιστορία με ολοκληρωμένους χαρακτήρες. Θεωρώ πως έχει ενδιαφέρον η ανάγνωση όλων των συλλογικών μυθιστορημάτων μας.

Ποιο το προσωπικό σας ζητούμενο – αίτημα, όταν ξεκινάτε ένα νέο συγγραφικό σας εγχείρημα και τι αποτελεί πηγή έμπνευσης για εσάς;

Να ξεκαθαρίσω πως έμπνευση είναι η καθημερινότητα και το παρελθόν με τις εικόνες τους και να ασχοληθώ μόνο με το πρώτο σκέλος της ερώτησής σας.

Όταν ξεκινώ κάτι καινούριο σκέπτομαι τι θα αποκομίσει ο εαυτός μου από αυτή τη διαδικασία. Θέλω να πάω εγώ μερικά βήματα παρακάτω και να το αισθανθώ. Μερικοί με ψέγουν γιατί δεν κάνω μελετημένες κινήσεις στο χώρο της λογοτεχνίας. Γελώ! Με ενδιαφέρει να περάσω καλά, να μάθω από τους άλλους, να κάνω λάθη, να δοκιμάσω άλλες γεύσεις και να μη μένω στάσιμος μέσα σε καλούπια – κλουβιά που κατασκεύασα ο ίδιος για τον εαυτό μου. Το τελευταίο πράγμα που με απασχολεί είναι η εικόνα που βγάζω προς τα έξω.

Θα ήθελα να μου πείτε πόσα συνολικά βιβλία έχετε γράψει.

Οι τίτλοι που αναφέρονται στη βιβλιονέτ είναι 19.

Πόσες ατομικές και πόσες συλλογικές δουλειές, Τάσο μου;

Τώρα θα τα μετρήσω! 5 συλλογικά μυθιστορήματα, 1 βιβλίο για τη δικτατορία της συνήθειας που έγραψα με 50 μαθητές μου, συμμετοχή σε δύο συλλογές διηγημάτων, 3 βιβλία μαζί με τον Παναγιώτη Κουντουρά, μια Λατινική Γραμματική μαζί με τη σύζυγό μου… μας κάνουν 12. Τα υπόλοιπα 7 δεν είναι συλλογικά: τα δύο θεατρικά μου, μία νουβέλα, και τέσσερα μυθιστορήματα.

Ένα συγγραφέας γεννιέται τελικά ή αυτό μπορεί και να διδαχθεί, πιστεύετε;

Και τα δύο… είναι η απάντησή μου.

Είστε καθηγητής (φιλόλογος), συγγραφέας, επιμελητής βιβλίων, δημοσιογράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός, δάσκαλος δημιουργικής γραφής στη ΧΑΝΘ! Πόσο εύκολα ή όχι συνδυάζονται και καταφέρνουν να χωρέσουν στη ζωή σας;

Τίποτα δεν είναι δύσκολο, αν το αγαπάς. Χρόνος υπάρχει. Δε βλέπω καθόλου τηλεόραση, δε μιλώ άσκοπα στο τηλέφωνο, δε τρώω ώρες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το θεωρώ χάσιμο χρόνου να κάνεις κάποια πράγματα μόνο για να τα κάνεις. Επιλέγω! Το πρωί έχω το σχολείο, τις Τετάρτες τα απογεύματα πηγαίνω στη ΧΑΝΘ για δημιουργική γραφή, τις Παρασκευές στο Δημοτικό Ραδιόφωνο FM 100,6, το Εθελοντικό μας Ραδιόφωνο… και τα υπόλοιπα απογεύματα και το Σαββατοκύριακο ελεύθερα.

Ποιο το επόμενο συγγραφικό σας ή άλλο βήμα;

Μια σειρά συνεργασιών με πρόσωπα που δε θα ήθελα να ανακοινώσω ακόμα τα ονόματά τους. Δουλεύουμε κάποια πρότζεκτ και αυτά μπορεί να βγουν σύντομα, μπορεί όμως και μετά από κάποια χρόνια.

Η συγγραφή προαπαιτεί πλήρη απομόνωση; Ποια η προσωπική σας εκτίμηση ως ένας εκ των καταξιωμένων συγγραφέων;

Για μένα δεν απαιτεί καμία απομόνωση. Μπορώ να γράφω οπουδήποτε και οποτεδήποτε. Άλλωστε όταν δε γράφω σε χαρτί ή σε υπολογιστή, καταγράφω στο μυαλό μου τα πάντα… όλες τις ώρες της ημέρας. Οι συγγραφείς είμαστε συλλέκτες άχρηστων και ασήμαντων λεπτομερειών. Το έχω ξαναπεί. Αυτά τα μικρά, τα περιττά, τα άχρηστα… μας κάνουν συγγραφείς.

Ποιο το προσωπικό σας μότο – φιλοσοφία της ζωής σας;

Να μην είμαι αχάριστος. Να θυμάμαι πάντα όλους όσους με βοήθησαν και να βοηθώ κι εγώ όπου μπορώ δίχως να ζητώ την ανταπόδοση. Δίνεις ένα και παίρνεις δέκα τις πιο πολλές φορές, αν έχεις θετική ματιά απέναντι στα πράγματα. Και να μην πάρεις δε πειράζει. Να χαίρεσαι, επειδή δίνεις! Δε ξεχνώ λοιπόν να ευχαριστώ… και να μην είμαι φειδωλός στα αισθήματά μου.

Ο άνθρωπος που με βοήθησε, η εκδότρια που πίστεψε σε μένα και με ανέδειξε είναι η Ελένη Κεκροπούλου. Συνεργαζόμαστε άψογα μία δεκαετία και θέλω να πιστεύω πως θα συνεργαστούμε για άλλα τόσα χρόνια. Είναι φίλη μου, δικός μου άνθρωπος και για μια ακόμα φορά θέλω να την ευχαριστήσω δημόσια. Άριστες σχέσεις έχω και με τον εκδότη της Δωδώνης, τον Μάρκο Λάζο, και με τον εκδότη της Ρώμης Γιάννη Κιντάπογλου. Πολλά βιβλία, πολλές συνεργασίες!

Εν κατακλείδι, πώς κρίνετε το γεγονός ότι μέσα σε ένα διαμορφωθέν τοπίο πνευματικής ένδειας, υπάρχει μέλλον στο βιβλίο σε μια χώρα που ο αριθμός αυτών που συγγράφουν είναι πολύ μεγαλύτερος από εκείνων που διαβάζουν;

Δεν το κρίνω. Το αποδέχομαι. Δεν ξέρω ποιο θα είναι το μέλλον του βιβλίου. Να μείνω στο ότι οι Έλληνες δε διαβάζουν. Αυτό με λυπεί αφάνταστα. Δε μπορεί να υπάρξει γραφή, αν δεν υπάρξει ανάγνωση. Και θα πάω τη σκέψη μου κι ένα βήμα παραπέρα. Δεν μπορεί να υπάρξει δημιουργική γραφή, αν δεν υπάρξει δημιουργική ανάγνωση.