Στράτος Τζώρτζογλου

Ημερομηνία Δημοσίευσης: 21/02/2017

“Ο Τζώρτζογλου στην Αφροδίτη με Γούνα”

“Εν αρχή είναι ο έρωτας”

 

 

Ο Στράτος Τζώρτζογου επιστρέφει δυναμικά στη Θεσσαλονίκη – μέσα σε μια περίοδο έκδηλης καλλιτεχνικής ωρίμανσης – και ξαναζωντανεύει επί σκηνής ως ένας εκστατικός ήρωας του Ντέιβιντ Άιβς, ο “Τόμας Νόβατσεκ”, στην επιτυχή θεατρική μεταφορά του γνωστού έργου “Αφροδίτη με γούνα” σε έντεχνη σκηνοθεσία του Κώστα Αθηρίδη και μετάφραση της Βανέσσα Μπαρέ, με την οποία μοιράζεται τη σκηνή του θεάτρου “Αριστοτέλειον”.

Ένα έργο – όπου κυριαρχεί η πάλη των 2 φύλων και τα παιχνίδια εξουσίας ανάμεσά τους- μέσα σ’ ένα εξαιρετικό κείμενο, άρτια δομημένο και ισορροπημένο, στο οποίο οι εναλλαγές του κωμικού και του δραματικού διαφαίνονται έντονες, ενώ το ερωτικό στοιχείο (εν αρχή είν’ ο έρωτας) είναι πρωτεύον και αποδοσμένο με τρόπο τόσο δεξιοτεχνικό από τον αμερικανό συγγραφέα, ώστε να επιτυγχάνεται η αρμονική συνύπαρξη του κωμικού και του αισθηματικού στοιχείου, αλλά και με ένα άκρως ανατρεπτικό φινάλε μετά από μια έντονη κορύφωση.

Η λύτρωση του κεντρικού ήρωα στο τέλος του έργου επέρχεται μέσα από την έννοια της κάθαρσης διαμέσου του φόβου και του έρωτα, ο οποίος τον ελευθερώνει μέσα από τον πόνο της οδύνης “ηδονή εν οδύνη”.

Επιστρέφετε στη Θεσσαλονίκη και το Θέατρο “Αριστοτέλειον με μια νέα θεατρική παράσταση, την “Αφροδίτη με Γούνα” του αμερικανού συγγραφέα, Ντέιβιντ Άιβς – θεατρική μεταφορά του επιτυχημένου κινηματογραφικού έργου του Ρόμαν Πολάνσκι σε σκηνοθεσία Κώστα Αθηρίδη και μετάφραση της Βανέσσα Μπαρέ. Θα θέλαμε να μας δώσετε εν συνόψει το στίγμα και την ταυτότητα της παράστασης, όπου συμπρωταγωνιστείτε μαζί με τη Βανέσα Μπαρέ.

Είναι ένα σύγχρονο και επίκαιρο έργο με κωμικά στοιχεία, το οποίο διαπραγματεύεται με τρόπο δεξιοτεχνικό τα παιχνίδια εξουσίας των 2 φύλων, αλλά επίσης θίγει και πολλά άλλα κοινωνικά ζητήματα. Το έργο είναι του σπουδαίου αμερικανού συγγραφέα Ντέβιντ Άιβς, η σκηνοθεσία και η μουσική επιμέλεια ανήκει στο Κώστα Αθηρίδη, η μετάφραση είναι της Βανέσσα Μπαρέ, που επίσης συμπρωταγωνιστεί μαζί μου στην παράσταση.

Ο κεντρικός ήρωας του έργου, Τόμας Νόβατσεκ – τον οποίο εγώ υποδύομαι έχει συγγράψει και πρόκειται να σκηνοθετήσει ένα έργο βασισμένο στο κλασικό μυθιστόρημα “Αφροδίτη με Γούνα” του Μαζόχ (από το όνομα του οποίου προέκυψε η ονομασία “μαζοχισμός”).Έπειτα από μια εξοντωτική ημέρα γεμάτη οντισιόν, ο Τόμας δεν καταφέρνει να βρει την κατάλληλη ηθοποιό για το ρόλο της Βάντα φον Ντουνάγιεφ, όταν την ώρα που ετοιμάζεται να φύγει εισβάλλει ξαφνικά μια νεαρή ηθοποιός, η Βάντα Τζόρνταν. Η συνέχεια της πλοκής προσφέρει στο θεατή μια αλληλουχία κωμικών ανατροπών με μια εκπληκτική κορύφωση και ένα άκρως απρόσμενο φινάλε.

Τι σας ώθησε στην επιλογή του εν λόγω έργου και πού έγκειται η επιτυχία του, πιστεύετε;

Πρόκειται για ένα έργο συγκινητικό, σύγχρονο και επίκαιρο που εγείρει στον ερωτικό στοιχείο που είναι το πιο σημαντικό στη ζωή (αφού εν αρχή είναι ο έρωτας, όλα είναι έρωτας μες τη ζωή και η ίδια η “γέννησης” ακόμη είναι ταυτισμένη με τον έρωτα), ένα έργο που δεξιοτεχνικά πραγματεύεται την πάλη των 2 φύλων με τα παιχνίδια εξουσίας των 2 φύλων, αλλά θίγει και πολλά άλλα κοινωνικά ζητήματα αφήνοντας το θεατή να δει από τη δική του οπτική τα πράγματα. Η επιτυχία του έργου κυρίως έγκειται στο δεξιοτεχνικό χειρισμό από τον συγγραφέα να πετύχει να είναι το έργο ταυτόχρονα και κωμωδία και αισθηματικό- ερωτικό σε όλες τις εκφάνσεις του, πράγμα που είναι και το πιο σημαντικό στο έργο.

Πού έγκειται το ενδιαφέρον στοιχείο του έργου, εκτιμάτε προσωπικά;

Στο συγκεκριμένο έργο το ενδιαφέρον έγκειται στο γεγονός, ότι εδώ υπάρχει μια μη γραμμική κατεύθυνση και ο ήρωας περνά μέσα από μια κατάσταση “ωρίμανσης”. .Αρνείται συνειδητά να ερωτευτεί και ζει σε μια τάξη πραγμάτων με ασφάλεια , μέχρι – βέβαια – τη στιγμή που εμφανίζεται ένας άλλος άνθρωπος που τα ανατρέπει όλα στη ζωή του και γκρεμίζει ουσιαστικά τον “παλιό του κόσμο”. Εμένα προσωπικά με ενδιαφέρει το feel back του έργου. Ο ήρωας τελικά ερωτεύεται τον άνθρωπο αυτό που του ανατρέπει τη ζωή του, τη γυναίκα – αφέντρα αυτή που τον βασανίζει καθ΄ υπαγόρευσιν του και ελευθερώνεται.

Επέρχεται τελικά στο έργο η κάθαρση – η λύτρωση και με ποιον τρόπο;

Ασφαλώς και έρχεται η κάθαρση, η Αφροδίτη ( ως Θηλυκός Διόνυσος) τον λύνει και τον ενώνει με τη γούνα της και έτσι επέρχεται η λύτρωση του ήρωα που ελευθερώνεται μέσα από τον έρωτα, διότι οι ήρωες στο τέλος αγαπιούνται…

Πού αποδίδετε την επιτυχία του έργου;

Στο χαρακτήρα του έργου που είναι πολυδιάστατος, τα ενδιαφέροντα και σωστά ζητήματα που θίγει, το εξαιρετικό ισορροπημένο και άρτια δομημένο κείμενο και επίσης την εκπληκτική χημεία μεταξύ των 2 συμπρωταγωνιστών ( ανάμεσα σ’ εμένα και τη Βανέσα) – πράγμα που το θεωρώ ως απαραίτητη προϋπόθεση στο έργο με 2 ηθοποιούς.

Ποια η αποτίμηση του καλλιτεχνικού αποτελέσματος της παράστασής σας;

Θα αφήσω να κρίνουν άλλοι το καλλιτεχνικό αποτέλεσμά της…

Πώς αξιολογείτε την ανταπόκριση του θεσσαλονικιού κοινού-που διατείνεται, ότι είναι άκρως απαιτητικό και δύσκολο κοινό;

Είμαι ικανοποιημένος προσωπικά με τις κριτικές και τα σχόλια των θεατών της παράστασης. Με ιδιαίτερη χαρά είδαμε ότι το κοινό της Θεσσαλονίκης αγκάλιασε θερμά την παράσταση μας.

Μετά τον αριθμό παραστάσεων από τις 19 Ιανουαρίου μέχρι και τις 25 Φεβρουαρίου στη σκηνή του θεάτρου “Αριστοτέλειον”, τι θα ακολουθήσει; Αναμένεται – ίσως – κάποια περιοδεία;

Ναι, βέβαια, θα ακολουθήσει μια μικρή περιοδεία ανά την Ελλάδα.

Επόμενο επαγγελματικό σας βήμα έχει δρομολογηθεί; Υπάρχει κάτι ανακοινώσιμο;

Όχι, τίποτε ακόμη…δεν έχει δρομολογηθεί…

Τι σημαίνει για εσάς προσωπικά “θέατρο”; Πώς θα προσδιορίζατε τον ορισμό του θεάτρου;

Θέατρο για εμένα σημαίνει μια συνεχής αποκάλυψη των ορίων μου, ένα αέναον ταξίδι που φωτίζει τα σκοτάδια μου, ένα αέναον “γίγνεσθαι”, θα έλεγα…

Πώς διαβλέπετε το μέλλον του ελληνικού και κατ΄ επέκτασιν του παγκόσμιου θεάτρου;

Πιστεύω, ότι στο μέλλον το θέατρο θα μεγαλουργήσει, διότι θα δώσει τροφή στους ηθοποιούς να εκφράσουν αυτά που βιώνουν στη ζωή τους στην τέχνη τους και κατά συνέπεια θ΄ανοίξουν νεόι δρόμοι δημιουργίας στο θέατρο και την τέχνη γενικότερα.

Ποια συνεργασία σας – εκτιμάτε – ως την κορυφαία στιγμή στη μακρόχρονη καλλιτεχνική σας διαδρομή στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση – συνεργασία – σταθμό για εσάς ως καλλιτέχνη, δεδομένου ότι είχατε την ευτυχή συγκυρία να συνεργαστείτε με πλέον σημαντικούς ανθρώπους της τέχνης, όπως τους σκηνοθέτες, Κάρολο Κουν, Μίνωα Βολωνάκη, Σπύρο Ευαγγελάτο, Ζυλ Ντασέν, Ρούλα Πατεράκη, Παντελή Βούλγαρη, Μιχάλη Κακογιάννη, Θεόδωρο Αγγελόπουλο, Νίκο Παναγιωτόπουλο;

Φοβούμαι, ότι θα δικήσω πολλές άλλες, αν αναφέρω μια συνεργασία μου – ήταν πολλές οι αξιόλογες συνεργασίες μου με πολύ σπουδαίους ανθρώπους του χώρου, οπότε δε μπορώ να ξεχωρήσω μια συγκεκριμένησυνεργασία μου.

Τι σημαίνει για έναν καλλιτέχνη το χειροκρότημα του κοινού; Ίσως μια μορφή δικαίωσης και ηθικής ικανοποίησης για τον ίδιο και τους συνεργάτες του;

Για εμένα προσωπικά το χειροκρότημα σημαίνει επικοινωνία με το κοινό, το οποίο εισέπραξε αυτό που του προσφέρεις και το δείχνει έμπρακτα, δηλαδή ότι αυτό που είδε στη σκηνή του άρεσε.

Eν κατακλείδι, ποια η αποστολή του θεάτρου και κατ’ επέκτασιν της τέχνης σε δίσεκτους, δυσοίωνους καιρούς, όπως σήμερα; Δύναται η τέχνη να σώσει τον κόσμο, όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο Όσκαρ Ουάιλντ; Ποιά η προσωπική σας εκτίμηση;

Όπως έλεγε και ο Όσκαρ Ουάιλντ, το Θέατρο είναι ο “καθρέπτης” της εποχής του, συνεπώς είναι ό,τι πιο σημαντικό. Θέτει εύστοχα και ορθά ερωτήματα πάντα.