Κάτια Δανδουλάκη

Ημερομηνία Δημοσίευσης: 24/03/2013

“Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΠΟΝΕΜΕΝΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΥΠΟΣΤΕΙ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΘΑΡΣΗ”

Κάτια Δανδουλάκη: Μια ήρεμη δύναμη του Ελληνικού θεάτρου

 

 

Μια διακεκριμένη και αξιοπρεπής παρουσία στο χώρο του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου, μια σεμνή ηθοποιός με ακέραιο χαρακτήρα, ήθος και ποιότητα, μια ήρεμη δύναμη, ένα βαθυστόχαστο, πνευματώδες, ευγενικό και ισορροπημένο άτομο, μία ακαταπόνητη και έντιμη υπηρέτης της τέχνης, μια αειθαλής και ιδιαιτέρως γοητευτική κυρία, ένας υπέροχος άνθρωπος.

Γεννημένη στις 16 Μαΐου του 1947 στη Θεσσαλονίκη – με καταγωγή από τη Σητεία και τη Μικρά Ασία – αποφοιτεί από τη Σχολή Θεάτρου Κάρολου Κουν για να ολοκληρώσει τον κύκλο των θεατρικών σπουδών της στο “London School of Dramatic Art”.

Θιασάρχης, θεατρική παραγωγός και επιχειρηματίας, ηθοποιός αποτελεί σταθερή αξία στο χώρο της υποκριτικής αφήνοντας πίσω της το στίγμα της έντονο σ’ ένα 40χρονο ταξίδι που μετρά πλήθος επιτυχημένων συνεργασιών με κορυφαία ονόματα δημιουργών και καλλιτεχνών, αλλά και ρόλους διεθνούς ρεπερτορίου.

Η Κάτια Δανδουλάκη έρχεται εκ νέου στην αγαπημένη πατρίδα της, Θεσσαλονίκη- αυτή τη φορά με μια νέα λαμπερή παραγωγή από έναν μεγάλο θίασο δημοφιλών ηθοποιών με μια δική της παραγωγή, τη ξεκαρδιστική φαρσοκωμωδία “Να ζει κανείς ή να μη ζει” σε σκηνοθετική επιμέλεια των Μιχάλη Ρέππα και Θανάση Παπαθανασίου.

Προσηνής, ευγενική και άκρως φιλική αφήνεται σε μια χειμαρρώδη, ειλικρινή και ενδιαφέρουσα συζήτηση σχολιάζοντας μαζί μας το θεατρικό, αλλά και το κοινωνικοπολιτικό “γίγνεσθαι” της χώρας.

Σας καλωσορίζουμε με ιδιαίτερη χαρά, κυρία Δανδουλάκη στην πατρίδα σας, Θεσσαλονίκη και δη στο Θέατρο “Εγνατία” εκ νέου με μια δικής σας – αυτή τη φορά – παραγωγή ή καλύτερα υπερπαραγωγή για τα σημερινά θεατρικά δεδομένα. Και μιλάμε, βέβαια, για τη ξεκαρδιστική κωμωδία του Νick Whitby “Να ζει κανείς ή να μη ζει” σε σκηνοθετική επιμέλεια του διδύμου της επιτυχίας, Μιχάλη Ρέππα και Θανάση Παπαθανασίου, όπου και πρωταγωνιστείτε και το οποίο ανεβαίνει από τις 21 Μαρτίου και για 3 εβδομάδες στο Θέατρο “Εγνατία”.

Σας ευχαριστώ πολύ! Καλώς σας βρίσκω, λοιπόν! Είμαι ειλικρινά πολύ χαρούμενη και συγκινημένη που βρίσκομαι και πάλι εδώ κοντά σας. Ακριβώς, έτσι είναι!

Μετά από 2 χρόνια δοκιμασμένης επιτυχίας, λοιπόν, στην Αθήνα και την καλοκαιρινή περιοδεία του έργου σ’ όλη την Ελλάδα, επιλέξατε να κλείσετε την αυλαία της παράστασης τιμητικά στη Θεσσαλονίκη. Σωστά;

Σωστά! Ένα δημοφιλές κινηματογραφικό έργο μεταφέρεται στο θέατρο και παρουσιάζεται από έναν λαμπερό πολυμελές θίασο αγαπημένων ηθοποιών.

Θα θέλατε να μας δώσετε, εν συνόψει, την ταυτότητα του έργου και να μας μιλήσετε για το δικό σας πρωταγωνιστικό ρόλο σ’ αυτό;

Ασφαλώς! Το έργο, λοιπόν, εξελίσσεται σ’ ένα μεγάλο πολωνικό θίασο, όπου ο κύριος και η κυρία Μπρόνσκι αποτελούν ένα ζευγάρι που συνεργάζονται για πολλά χρόνια με το θίασο σε διάφορα έργα ποικίλου ρεπερτορίου, ώσπου ξαφνικά έρχονται αντιμέτωποι με μια δεινή πραγματικότητα. Ένας νεαρός υποσμηναγός ερωτεύεται τρελά την κυρία Μπρόνσκι. Εκεί, λοιπόν, που πάει να δημιουργηθεί ένα κλίμα ερωτικού τριγώνου, πληροφορούνται ότι εισβάλλουν αιφνιδίως οι Γερμανοί. Έτσι, χάνονται και έρωτες και τα πάντα μέσα σ’ ένα παιχνίδι αντίστασης προς τον εχθρό και μάλιστα μιας ενωμένης αντίστασης του θιάσου που στο τέλος θα νικήσει σε μια κωμωδία που κλείνει το μάτι στο θεατή.

Πώς ακριβώς θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί το έργο; Σάτιρα, Κωμωδία;

Kωμωδια ή καλύτερα σατυρική κωμωδία …φαρσοκωμωδία κανονική!

Πολυπληθής θίασος, λαμπερή παραγωγή – υπερπαραγωγή, δική σας, κα. Δανδουλάκη! Πόσο ρίσκο εμπεριέχει μια τέτοια κίνηση (εγχείρημα) στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε;

Ασφαλώς, είναι μεγάλο το ρίσκο γενικά μιας θεατρικής παραγωγής – και τώρα ένα παραπάνω – αλλά έτσι κι αλλιώς εγώ δεν πέρασα εύκολα ποτέ στη ζωή μου στο θέατρο. Είναι – όπως θα δείτε κι εσείς – από τις πολύ λίγες παραγωγές που μπορούν να γίνουν στο θέατρο στις μέρες μας – βέβαια, αυτό είναι ένα πολύ ριψοκίνδυνο βήμα.

Υπήρξε όνειρο ζωής για εσάς το θέατρο, κυρία Δανδουλακη; Yπήρχαν καταβολές;

Ναι, ναι! Είχα καταβολές από τη μητέρα μου, η οποία είχε ταλέντο και είχε πάθος με το θέατρο, παρακολουθούσε πολύ συχνά θέατρο, αλλά είχε την αντίδραση των γονέων της που το θεωρούσαν “παρεξηγημένο” επάγγελμα εκείνα τα χρόνια… καταλαβαίνετε!

Εσείς συναντήσατε αντιδράσεις από το σπίτι σας, όταν αποφασίσατε να ακολουθήσετε το επάγγελμα του “ηθοποιού”;

Δεν θα έλεγα πως αντιμετώπισα εμπόδια από τους γονείς μου, απλώς ο πατέρας μου απογοητεύτηκε διότι εκείνος με προόριζε για επιστήμονα και ταυτόχρονα φοβόταν και την ανασφάλεια του επαγγέλματος…αλλά μου στάθηκαν, τους είχα δίπλα μου! Όλα πήγαν καλά!

Τι θυσιάσατε προς χάριν του θεάτρου, κυρία Δανδουλάκη;

Την ξεγνοιασιά μου… και τώρα, μάλιστα, μου λείπει η ξεγνοιασιά θα έλεγα!

Καταλαβαίνω! Τι σημαίνει, λοιπόν, για εσάς θέατρο;

Όλα τα όνειρά μου είναι το θέατρο!

Εντούτοις νιώθετε δικαιωμένη;

Απολύτως.

Υπάρχει κάποιο ενδεχομένως “απωθημένο” στη θεατρική σας διαδρομή;

Όχι, απολύτως κανένα, αλλά επίσης και ως άνθρωπος (όχι μόνο ως καλλιτέχνης), δεν έχω κανένα απωθημένο, διότι είμαι ένας “χορτασμένος” άνθρωπος… πήρα και έδωσα πολλή αγάπη!

Μετά από όλα αυτά που έχετε πετύχει στο 40χρονο ταξίδι της τέχνης, υπάρχουν άλλα απωθημένα;

Φιλοδοξία μου είναι να συνεχίσω να ζω την καθημερινότητα που έχω επιλέξει τόσα χρόνια… και να κάνω θέατρο!

Το επόμενο επαγγελματικό σας βήμα έχει προγραμματισθεί;

Όχι, ακόμη δεν έχω αποφασίσει κάτι συγκεκριμένο!

Σε ποιο βαθμό άγγιξε – πιστεύετε – το θέατρο, αλλά κι εσάς προσωπικά η υφιστάμενη οικονομική κρίση;

Ασφαλώς, όπως όλους μας, εξάλλου. Το θέατρο και φυσικά οι θεατρικοί παραγωγοί επλήγησαν. Μα, έτσι κι αλλιώς το θέατρο δεν αποτελεί προϊόν καθολικής αποδοχής και δεν ξέρεις ποτέ τι αποδοχή (αποτέλεσμα) μπορεί να έχει 1 έργο.

Τι μήνυμα θα στέλνατε ως καλλιτέχνης στους Έλληνες που βιώνουν σήμερα “στο πετσί τους” την οδυνηρή οικονομική κρίση, κυρία Δανδουλάκη;

Το μήνυμα το έστειλε η Κύπρος – νομίζω – με το “Όχι”. Θα πρέπει ως Έλληνες να μάθουμε να λέμε “όχι”, όταν νιώθουμε ότι καταπατείται η αξιοπρέπειά μας. Ξέρετε, αυτή τη στιγμή ο Έλληνας έχει μια πονεμένη αξιοπρέπεια και δεν έχει υποστεί καμία “κάθαρση”.

Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σας! Κρίση οικονομική ή κρίση αξιών, εκτιμάτε, κυρία Δανδουλάκη;

Κρίση όλων μας. Εϊναι αποτέλεσμα έλλειψης παιδείας.

Μήπως η οικονομική κρίση είναι η αφορμή να επαναπροσδιορισθούν αξίες, να περάσει μηνύματα ζωής …εννοώ αλλιώς, να αποβεί γόνιμη;

Ίσως. Επιβάλλεται, τώρα να μάθουμε να ζούμε πιο λιτά, πιο ανθρώπινα, να ξεχάσουμε την πολυτέλεια …και ίσως να αναγκαστούμε όλοι μας να κάνουμε συμβατικές δουλειές πλέον.

Υπήρχαν κάποια πράγματα – αλήθεια – που σας πίκραναν, σας πλήγωσαν, απογοητεύσεις που βιώσατε, κατά τη διάρκεια της καλλιτεχνικής σας πορείας στο θέατρο, κυρία Δανδουλάκη;

Πάρα πολλά. Όμως ευτυχώς, τα ξεπέρασα όλα με απόλυτη υγεία.

Αν ξαναγεννιόσασταν, πάλι ηθοποιός θα γινόσαστε;

Ναι με την διαφορά ότι θα ήθελα να ήμουν “ηθοποιός μιούζικαλ”, διότι μου λείπει πολύ ο χορός και το τραγούδι και βέβαια, θα επέλεγα περισσότερο κινηματογράφο από το θέατρο.

Ακολουθήσατε ένα – ομολογουμένως – ψυχοφθόρο και άκρως απαιτητικό επάγγελμα, αυτό του “ηθοποιού”. Αλήθεια, ποια η πηγή ενέργειας και ψυχικής δύναμης για να ανταποκριθείτε σ’ αυτό το δύσκολο ρόλο;

Πιστεύω η αγάπη των δικών μου αγαπημένων προσώπων μου και συνεργατών μου.

Έχετε πραγματικές φιλίες στο χώρο;

Ναι, βεβαίως! Έχω πολλούς φίλους συναδέλφους και συνεργάτες.

Ο ηθοποιός γεννιέται ή γίνεται, κυρία Δανδουλάκη; Ποια η προσωπική σας εκτίμηση επί του θέματος;

Κοιτάξτε, ασφαλώς πρέπει να υπάρχει ο σπόρος, αλλά απαιτείται πάρα πολλή δουλειά.

Τι θα συμβουλεύατε, λοιπόν, στα νέα παιδιά που φλερτάρουν με την ιδέα της υποκριτικής και φτιάχνουν μεγαλοσχήμονα όνειρα;

Θα τους συμβούλευα να το κάνουν, μόνον αν είναι “ζήτημα ζωής και θανάτου” …τότε μόνον.

Εν κατακλείδι, ποιο είναι το προσωπικό σας μότο για τη ζωή, κυρία Δανδουλάκη;

Aγάπη, αγκαλιά, ζεστασιά!

Να σας ευχαριστήσω θερμότατα, κυρία Δανδουλάκη, για την υπέροχη και άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη που είχατε την καλοσύνη να μας παραχωρήσετε, καθώς και να σας ευχηθώ από καρδιάς να συνεχίσετε με τις ίδιες αντοχές να κάνετε θέατρο για πάρα πολλά χρόνια ακόμη και τέλος “Καλή επιτυχία” στην παράσταση και εσάς προσωπικά!

Κι εγώ από την πλευρά μου να σας ευχαριστήσω για την ωραία συζήτηση που είχαμε και τις ευχές σας!