Γιάννης Καλαβριανός

Ημερομηνία Δημοσίευσης: 23/04/2015

“Αβελάρδος και Ελοΐζα του Γιάννη Καλαβριανού”

Γιάννης Καλαβριανός: “Αυτό που καθιστά τον Αβελάρδο και την Ελοΐζα τόσο ξεχωριστούς, αποτελεί το γεγονός ότι υπήρξαν πραγματικά ιστορικά πρόσωπα κι όχι προϊόντα μυθοπλασίας κάποιου συγγραφέα”

 

 

Ανατρεπτικός, αντισυμβατικός καλλιτέχνης με εναλλακτικές, εμπνευσμένες και ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσες προτάσεις για το σύγχρονο ελληνικό θέατρο, ο Γιάννης Καλαβριανός αποτελεί μια ξεχωριστή παρουσία σκηνοθέτη – σεναριογράφου – ηθοποιού με καινοτόμο, δημιουργικό και ανήσυχο πνεύμα, με θεατρική ευρυμάθεια και ευφυΐα, πολυδιάστατο ταλέντο που ξέρει να τολμά, να πειραματίζεται και να προκαλεί κερδίζοντας πάντα στο τέλος τις εντυπώσεις! Κι αυτό γιατί ξέρει να υποστηρίζει τις επιλογές του, ακόμη κι όταν αυτές είναι ακραίες και τυγχάνουν θυελλωδών επικρίσεων και αμφισβητήσεων.

Η έντονη καλλιτεχνική του φύση θα σταθεί η αιτία να εγκαταλείψει πολύ σύντομα την ιατρική του πορεία και να στραφεί στο χώρο της τέχνης του θεάτρου για να καταστεί μια νέα πνοή για το σύγχρονο εναλλακτικό θέατρο.

Θα μας συστηθεί αρχικά ως ηθοποιός της Πειραματικής Τέχνης για να μας εκπλήσσει ευχάριστα έξι χρόνια αργότερα ως ένας εκ των πλέον εμπνευσμένων και πολλά υποσχόμενων σκηνοθετών του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου.

Μετά τις επιτυχίες του με τις “Παραλογές” και “Γιοι και Κόρες”, επανέρχεται δυναμικά με τη συνεργεία της θεατρικής του ομάδας “Sforaris” με την επιτυχημένη παράσταση-τραγική ιστορία αγάπης, “Αβελάρδος και Ελοΐζα” υποσχόμενος να μας συγκινήσει και να μας γοητεύσει!

Η πατρίδα του, Θεσσαλονίκη τον υποδέχεται με ιδιαίτερη χαρά και τιμή με την “πολυσυζητημένη” παράσταση – ιστορία αγάπης – στο Θέατρο “Αυλαία” από τις 17 Απριλίου και για 16 μόνο παραστάσεις.

 

Με αφορμή τις 16 παραστάσεις του έργου “Αβελάρδος και Ελοΐζα” στη Θεσσαλονίκη – και δη στο Θέατρο Αυλαία – θα θέλαμε, να μας δώσετε το στίγμα, την ταυτότητα και εν συνόψει το δικό σας διττό ρόλο σ΄ αυτό.

Πρόκειται για μία παράσταση αφιερωμένη στη ζωή και την τραγική ερωτική ιστορία δύο φωτισμένων προσώπων, που έζησαν στο μεσαιωνικό Παρίσι πριν από 900 χρόνια και σημάδεψαν την εποχή τους. Το κείμενο βασίστηκε στα αληθινά περιστατικά της ζωής τους, όπως τα γνωρίζουμε από τις ερωτικές επιστολές του ζευγαριού που έχουν διασωθεί. Γράφτηκε αρχικά για το Φεστιβάλ Αθηνών, όπου και πρωτοπαρουσιάσθηκε το προηγούμενο καλοκαίρι, γνωρίζοντας εξαρχής τους ηθοποιούς, οπότε ένα μεγάλο μέρος της μετέπειτα σκηνοθεσίας του, οργανώθηκε ήδη στη φάση της συγγραφής.

Ποιο το κίνητρο έμπνευσης – αφορμή να προχωρήσετε στη συγγραφή της εν λόγω της ιστορικής αγάπης του Αβελάρδου και της Ελοΐζας και της θεατρικής τους αναπαράστασης;

Η αφορμή για τη δημιουργία της παράστασης προέκυψε, όταν σε μια βόλτα μου στο Κοιμητήριο του Pere Lachaise στο Παρίσι, είδα έναν τάφο με χαραγμένα τα ονόματά τους και δεκάδες γράμματα, λουλούδια και μηνύματα αγάπης αφημένα δίπλα του. Μόλις επέστρεψα, άρχισα να διαβάζω γι’ αυτούς και έμαθα για την μυθιστορηματική ζωή τους. Πρόκειται για μια πραγματικά συνταρακτική ιστορία αγάπης, που εξελίχθηκε τον 12ο αιώνα, θα μπορούσε όμως να έχει συμβεί και στις μέρες μας.

Ποιο το προσωπικό σας ζητούμενο – στόχος ως συγγραφέας, αλλά και ως σκηνοθέτης του;

Το ζητούμενο σε όλες τις έντεχνες απόπειρες είναι να βρεθούν δέκτες που θα συντονιστούν με το γεγονός και θα κάνουν τις δικές τους μεταφράσεις και αναγωγές. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, υπήρχε το πρόσθετο κίνητρο της γνωστοποίησης της ιστορίας δύο πολύ ξεχωριστών προσώπων που δεν ήταν ευρέως γνωστοί στο πλατύ κοινό.

Πού έγκειται (συνίσταται) η διαφορετικότητα της ιστορίας του “Αβελάρδου και της Ελοΐζας” από την επίσης ιστορική του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας”;

Αυτό που καθιστά τον Αβελάρδο και την Ελοΐζα τόσο ξεχωριστούς, είναι πως υπήρξαν πραγματικά πρόσωπα και όχι προϊόντα μυθοπλασίας κάποιου συγγραφέα. Από εκεί και πέρα οι δύο αυτές ερωτικές ιστορίες έχουν ως πρωταγωνιστή τον έρωτα που βρίσκει συνεχώς εμπόδια, τα βάζει με τον κοινωνικό περίγυρο, παλεύει και αντιστέκεται μέχρι το τέλος.

Ποιες δυσκολίες συγγραφικά ενείχε η μεταφορά μιας ιστορίας του Μεσαιωνικού Παρισιού στη σημερινή Ελλάδα;

Η μεταφορά αληθινών ιστοριών και γεγονότων στο θέατρο, προϋποθέτει την πολύ καλή ιστορική γνώση της εποχής, της κοινωνίας και των δομών της. Έπρεπε λοιπόν πριν από όλα να διαβάσω πολύ για τον Μεσαίωνα, τα χρόνια που προηγήθηκαν και εκείνα που ακολούθησαν της συγκεκριμένης περιόδου, για να κατανοήσω σε βάθος το πλαίσιο μέσα στο οποίο γεννήθηκε αυτός ο έρωτας. Παράλληλα, επειδή δεν ήθελα μια βιογραφική παράσταση δύο προσώπων, αλλά μια απόπειρα κατάδυσης στον κόσμο και τις σύγκρουσης της εποχής, έπρεπε να επιλέξω τα στοιχεία εκείνα που θα φώτιζαν μεν τη ζωή τους, αλλά δεν θα περιορίζονταν σε μια ντοκυμαντερίστικη καταγραφή της.

Το έργο παρουσιάζεται σε δεύτερη εκδοχή από εσάς. Σε ποιες παρεμβάσεις ή αλλαγές έχετε επησέλθει σκηνοθετικά και συγγραφικά επί της πρώτης εκδοχής του;

Η πρώτη εκδοχή της παράστασης φτιάχτηκε για την 900 τετραγωνικών μέτρων Σκηνή Δ, του Φεστιβάλ Αθηνών και εγκαινίασε το πρόγραμμά του. Ήταν μια παράσταση πολύ μεγάλης κλίμακας, με 3 ηθοποιούς και 13μελή Χορό. Στη δεύτερη εκδοχή αφαιρέθηκε ο Χορός, ξαναγράφτηκε το κείμενο και οργανώθηκε η πολύ πιο προσωπική και εγγύς σχέση των ηθοποιών με τους θεατές. Με αυτή την εκδοχή παίξαμε 60 sold out παραστάσεις στην Αθήνα και το Θέατρο του Νέου Κόσμου και τώρα παρουσιάζουμε και στη Θεσσαλονίκη και το Θέατρο Αυλαία.

Οι ηθοποιοί επί σκηνής αποτελούν ενσάρκωση των δυο επικών ηρώων;

Οι 3 ηθοποιοί μας μεταφέρουν στη σκηνή τα περιστατικά της ζωής του Αβελάρδου και της Ελοΐζας, πότε παίζοντας όλους τους ρόλους (του ζευγαριού, των μαθητών, των δασκάλων, του θείου κλπ. ) και πότε αφηγούμενοι. Ουσιαστικά αλλάζουν συνεχώς ρόλους και ιδιότητες, αφήνοντας τη φαντασία και την ευαισθησία του θεατή να περιπλανηθεί σ’ αυτή την τόσο συνταρακτική ιστορία.

Το έργο αναμένεται να περιοδεύσει. Ποιος ο επόμενος σταθμός μετά την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη;

Μετά τις παραστάσεις της Θεσσαλονίκης θα ξαναπαίξουμε στην Κομοτηνή, από όπου και ξεκινήσαμε την περιοδεία μας, αφού τα εισιτήρια των 4 πρώτων παραστάσεων εξαντλήθηκαν αμέσως και το ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής μας ξανακαλεί. Αργότερα, σκεφτόμαστε να περιοδεύσουμε σε κάποια νησιά των Κυκλάδων και αν όλα πάνε καλά, να επαναλάβουμε την παράσταση στην Αθήνα, την περίοδο 2015-2016. Παράλληλα, θα παίξουμε την προηγούμενη μας παραγωγή, το «Γιοι και κόρες», στο Μιλάνο στις 10 και 11 Ιουνίου.