Δημήτρης Σγούρος

Ημερομηνία Δημοσίευσης: 09/10/2013

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΓΟΥΡΟΣ: “ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ”

“Όταν το ταλέντο συναντά την τέχνη”

 

 

Γεννημένος στην Αθήνα το έτος 1969, ο Δημήτρης Σγούρος θα χαρακτηριστεί ως “παιδί θαύμα”, θα τύχει διεθνούς προβολής και διθυραμβικών κριτικών – βραβείων και διεθνών διακρίσεων, θα εκτιμηθεί ως ο σημαντικότερος Έλληνας μουσικός – πρέσβης της χώρας μας στο εξωτερικό και αδιαμφισβήτητα – ένας εκ των σημαντικότερων μουσικών σε παγκόσμιο επίπεδο. Θα τιμήσει με την παρουσία του τις μεγαλύτερες ανά τον κόσμο αίθουσες συναυλιών, θα συνεργαστεί με τις διασημότερες ορχήστρες και μαέστρους του κόσμου, θα αφήσει το στίγμα του διαγράφοντας μια ασύλληπτη και αξεπέραστη καλλιτεχνική διαδρομή στο χώρο της παγκόσμιας κλασικής μουσικής, θα υποχρεώσει να υποκλιθούν στο μοναδικό ταλέντο του όλοι οι “μεγάλοι” της τέχνης. Θα παραμείνει ένας σεμνός και ταπεινός υπηρέτης της τέχνης υποδεικνύοντας σε όλους εμάς τους “μικρούς” και “ασήμαντους” το μεγαλείο της απλότητας των “μεγάλων” ανθρώπων. Ένας καλλιτέχνης με παγκόσμια ακτινοβολία και κύρος, που – όμως – η φήμη του δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει την αξία του!

Δημήτρης Σγούρος, ένας ασύγκριτα σπουδαίος πιανίστας, ένας υπέροχος Έλληνας, ένας υπέροχος άνθρωπος!

“Η Μουσική για εμένα είναι τα πάντα! Δεν μπορώ να διανοηθώ τη ζωή μου μακριά από την ερμηνεία της Μουσικής και το πιάνο ή όταν ακούω όπερες”.

Ποιο, αλήθεια, υπήρξε το έναυσμά σας για την ενασχόλησή σας με την τέχνη της Μουσικής, κύριε Σγούρε;

Πιστεύω ότι η Μουσική υπήρχε μέσα μου από τη γέννησή μου! Από μωρό με εντυπωσίαζαν οι διάφοροι ήχοι. Μου άρεσε να με αποκοιμίζουν με νανουρίσματα και σύγχρονα τραγούδια της εποχής εκείνης.

Σύντομα, θα αρχίσω να τραγουδώ κρατώντας ένα κάποιο μικρόφωνο στα χέρια μου και κουνώντας ρυθμικά το σώμα μου. Υπάρχουν, μάλιστα, μαγνητοφωνημένα τραγούδια σε ηλικία μόλις 16 μηνών, όπως του Χατζιδάκη (Έναν μύθο θα σας πω”, “Κυρα-Γιώργαινα”, τα οποία συμπεριλήφθησαν σε ορισμένα ελληνικά ντοκιμαντέρ…το ένα – μάλιστα – με τον Αλεξανδράκη και την Δανδουλάκη.

Όμως, έπαιζε και η μητέρα μου πιάνο και κυρίως τέτοιου είδους τραγούδια.

Την τελική απόφαση, βέβαια, να μάθω πιάνο, την πήρα όταν τελείωνα το Νηπιαγωγείο και παρευρέθηκα σ’ ένα “matinee'” πιάνου για πρώτη μου φορά σε ωδείο.

Τι σημαίνει για εσάς, όμως, μουσική;

Για εμένα η μουσική είναι τα πάντα. Δε μπορώ να διανοηθώ τη ζωή μου μακριά από την ερμηνεία της μουσικής, το πιάνο ή όταν ακούω όπερες.

Πού αρχίζει και πού τελειώνει το ταξίδι αυτό στην Ιθάκη της Τέχνης σας;

Ίσως μόνο με το θάνατο, αφού όσο περνούν τα χρόνια, τόσο μαθαίνουμε εμείς οι καλλιτέχνες και όλο και ωριμάζουμε”.

Μπορεί, πιστεύετε, η Τέχνη της Μουσικής γενικότερα ν’ αποτελέσει αντίδοτο στην αρνητική ψυχική διάθεση του μέσου Έλληνα στη σημερινή περιρρέουσα ατμόσφαιρα, όπως αυτή διαμορφώθηκε από την υφιστάμενη οικονομική κρίση;

Εκτιμώ ότι η Μουσική αποτελεί το είδος εκείνο της Τέχνης που ταιριάζει με όλα τα επαγγέλματα και μπορεί να ακούγεται κάθε στιγμή…υπενθυμίζοντας σας ότι ακόμα και σε στάβλους που μεγαλώνουν αγελάδες και άλογα για την καλύτερη απόδοσή τους και ηρεμία τους (κυρίως δε στο εξωτερικό) βάζουν μουσική- και μάλιστα κλασική, διότι αυτή εξημερώνει, ακόμη και τα άγρια ζώα!

Πώς κρίνετε, προσωπικά, το επίπεδο της μουσικής αισθητικής του μέσου Ευρωπαίου σε σύγκριση με αυτό του μέσου Έλληνα;

Παρά το γεγονός ότι εκεί έχουν “διαβρωθεί” οι συνθήκες, ασφαλώς η ποιότητα της μουσικής παιδείας τους δε μπορεί – σε καμία περίπτωση – να συγκριθεί μ’ αυτή του μέσου Έλληνα…

Ποια θεωρείτε ότι υπήρξε η κορυφαία (η σημαντικότερη) στιγμή της επιτυχημένης 35άχρονης και πλέον καριέρας σας;

Ένας καλλιτέχνης – όπως εγώ – που έχει “περπατήσει” παρέα με τη μουσική 36 χρόνια και στις 5 Ηπείρους ,πώς θα μπορούσε να ξεχωρίσει μια μόνο κορυφαία στιγμή; Ίσως η συνάντησή μου με τις μεγάλες προσωπικότητες της Τέχνης, όπως τον Ρούμπινσταϊν, τον Ρίχτερ, τον Φον Κάραγιαν, τον Ροστρόποβιτς και πάρα πολλούς άλλους με τους οποίους ευτύχησα να συνεργαστώ πραγματοποιώντας θρυλικές επιτυχίες. Επίσης, οι 4 πρώτες δισκογραφικές μου δουλειές- σε ηλικία 13 και 14 ετών, όπως για παράδειγμα αυτήν με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Βερολίνου στο 3ο Κονσέρτο του Ραχμάνινοφ. Όμως, στις κορυφαίες στιγμές της καριέρας μου δε μπορώ να μην αναφερθώ στο ντεμπούτο μου (στα 12 μου χρόνια) στο Carnegie Hall της Νέας Υόρκης, τις περιοδείες μου σε Άπω Ανατολή, Αυστραλία και άλλες.

Ποια καλλιτεχνική σας επαφή συνετέλεσε στην περαιτέρω σταδιοδρομία σας ως διεθνούς πιανίστα;

Οπωσδήποτε οι συμβουλές και καθοδηγήσεις του Βύμπερσταϊν, του Ροστρόποβιτς, καθώς επίσης και οι διαδοχικές επιτυχίες μου στις παραστάσεις μου έδιναν κουράγιο και δύναμη να συνεχίσω, αλλά και να επιδιώκω να βελτιώνω κάθε φορά τις ερμηνείες μου και τις δεξιοτεχνικές μου εμφανίσεις, στα έργα που απαιτούνταν.

Δώστε μας, αν θέλετε, το στίγμα της καλλιτεχνικής σας παρουσίας στο εξωτερικό και την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.

Λογικά θα έπρεπε να δημιουργήσω μια μεγάλη λίστα σαν τηλεφωνικό κατάλογο μαζί, βέβαια, με τις αναλυτικότερες πληροφορίες που θα συνόδευαν τις χώρες, τις πόλεις, τα έργα, τις αίθουσες τέχνης, τους μαέστρους, τις ορχήστρες.

Εν τούτοις, θα προσπαθήσω να αναφερθώ σε κάποιες παραστάσεις των τελευταίων χρόνων που με ικανοποίησαν ιδιαίτερα, η κάθε μια για διαφορετικό λόγο.

Έτσι, η ορχηστρική μου παράσταση στο Κρεμλίνο της Μόσχας για τα 60 χρόνια από τον τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η μεγάλη γκαλά συναυλία στο κατάμεστο Ηρώδειο, όπου τα έσοδα της εδόθησαν για την ολοκλήρωση του Νοσοκομείου “Παίδων η Ελπίδα”. Επίσης, οι πρώτες μου παραστάσεις σε Κροατία και Ουκρανία με υψηλής ποιοτικής στάθμης ακροατήριο – κυρίως στο Κίεβο, γενέτειρα του Προκόβιεφ, όπου μου έκαναν την τιμή να μας συγκρίνουν με το 3ο Κονσέρτο του συνθέτη με τον ίδιο το συνθέτη. Ακόμη, το κλείσιμο και το άνοιγμα κάποιων πολύ σημαντικών Φεστιβάλ, όπως του Μαντόν στη Νότια Γαλλία, αφιερωμένο στη μνήμη του μέντορά μου Ροστρόποβιτς και του New Port της Βοστώνης το έτος 2011.

Επίσης, η τιμή που μου έκαναν στη “Γκαλά παράσταση”, η οποία δόθηκε στο Carnegie Hall της Νέας Υόρκης, με σκοπό να συγκεντρωθούν χρήματα για τους πληγέντες από το τσουνάμι και να μ’ έχουν επιλέξει ως κεντρικό καλλιτέχνη της βραδιάς, καθώς και κορυφαίες περιοδείες στην Γαλλία, την Γερμανία, το Κατάρ, το Ισλάμ και την Ουγγαρία και άλλες.

Επί πλέον, μεγάλη χαρά και τιμή μου έδωσε το γύρισμα και και η παρουσίαση ενός νέου Ντοκιμαντέρ για τα 35 χρόνια της καριέρας μου, το οποίο προβλήθηκε το Φεβρουάριο του 2013 και – κατόπιν απαίτησης των τηλεθεατών – ένα μήνα αργότερα εκ νέου στην ΝΕΤ.

Κάτι παρόμοιο και τιμητικό για εμένα διοργανώθηκε από το Μέγαρο Μουσικής της Θεσσαλονίκης (ρεσιτάλ πιάνου) την 1η Δεκεμβρίου του 2012 και τους ευχαριστώ πολύ γι΄ αυτό!

Πιστεύετε, ότι υπάρχει στενή σχέση ανάμεσα στην ποιητική δημιουργία και την τέχνη της μουσικής;

Σίγουρα, η ποίηση και η μουσική είναι αδερφές τέχνες και είναι γνωστό ότι πάρα πολλές φορές, τόσο στη Δημοτική και την Κλασική, όσο και τη σύγχρονη έντεχνη αγκαλιάζει η μία την άλλη!

Με ποιον τρόπο, εκτιμάτε, ότι μπορεί η μουσική και γενικότερα η τέχνη να κάνει καλύτερο τον κόσμο;

Εάν και εφόσον ο κόσμος την προσεγγίσει καλύτερα, τότε και εμείς με την τέχνη μας βοηθούμε για οτιδήποτε καλύτερο: ψυχική ανακούφιση, ανάταση, ωραία όνειρα, υπομονή και ελπίδα!

Πώς αξιολογείτε το επίπεδο της Πολιτιστικής Δημιουργίας στα Μουσικά Δρώμενα της χώρας μας γενικώς;

Δυστυχώς, αρκετά χαμηλό! Πολλά ή μάλλον αρκετά, αλλά όχι τόσο ποιοτικά, επιλεγμένα και σωστά …..

Μιλήστε μας, εν σύνοψη για το πρόγραμμά σας!

Αν με ρωτάς για τις μελλοντικές μου επαγγελματικές εξορμήσεις, θα προτιμούσα να μιλήσω, όταν αυτές θα πραγματοποιηθούν. Τα προγράμματα είναι προγράμματα, όμως και η ζωή είναι απρόβλεπτη!

Πόση μοναξιά κρύβει η κορυφή της δόξας για έναν καταξιωμένο, καλλιτέχνη διεθνούς ακτινοβολίας;

Και πολύ και όχι! Εξαρτάται δηλαδή από το χρόνο, τις ψυχικές διαθέσεις και τις κοινωνικές καταστάσεις, αλλά και πολλά άλλα…

Εν κατακλείδι, κύριε Σγούρε, πείτε μας ποια ευχή θα απευθύνατε – και μαζί με ποια παραίνεση – σ’ έναν δημόσιο χαιρετισμό σας προς το ελληνικό κοινό;

Θα απηύθυνα ευχή για ένα καλύτερο αύριο με θετικές σκέψεις, ελπίδα, όραμα και προγραμματισμό!

Σας ευχαριστώ θερμά για την φιλική και ειλικρινή κουβέντα μας, κύριε Σγούρε, αλλά κυρίως ως Ελληνίδα να σας εκφράσω την εκτίμησή μου για την ανυπέρβλητη προσφορά σας στην ελληνική τέχνη και τον πολιτισμό! Επίσης να ευχηθώ να είναι μακρύ το ταξίδι στην Ιθάκη της Τέχνης σας γεμάτο ενδιαφέρουσες συνεργασίες και σπάνιες παραστάσεις, όπως μας έχετε συνηθίσει έως τώρα!

Κι εγώ με τη σειρά μου να σ΄ ευχαριστήσω, Εύα μου (αν μου επιτρέπεις τον Ενικό – λόγω της πολύχρονης φιλίας μας) για τη συνέντευξή μας και να ευχηθώ σε εσένα προσωπικά καλή επιτυχία, και σε όλους τους Έλληνες “Καλό Χειμώνα”!

Βιογραφικό Δημήτρη Σγούρου

Ένας διεθνούς φήμης Έλληνας πιανίστας.

Όταν ο Άρθουρ Ρουμπινστάιν, ένας από τους μεγαλύτερους πιανίστες του 20ου αιώνα άκουσε το νεαρό τότε Δημήτρη Σγούρο, να παίζει πιάνο, σχολίασε: «Ευχαριστώ το Θεό που με κράτησε μέχρι σήμερα ζωντανό, γιατί μου χάρισε την ευκαιρία να τον ακούσω με τα ίδια μου τα αυτιά. Είναι ο καλύτερος πιανίστας που έχω ακούσει ποτέ μου, περιλαμβανομένου και του εαυτού μου». Τότε έβγαλε το χρυσό ρολόι του και το πέρασε στον καρπό του νεαρού Σγούρου, λες και δεν τον ενδιέφερε πλέον η σχέση του με το χρόνο. Μετά από δύο μήνες, ο Άρθουρ Ρουμπινστάιν αναπαύθηκε για πάντα…

Από τότε, ο Δημήτρης Σγούρος έχει γοητεύσει χιλιάδες θεατών, σε μερικές από τις πλέον φημισμένες αίθουσες συναυλιών σε ολόκληρο τον κόσμο, όπως το Carnegie Hall, το Royal Festival Hall του Λονδίνου, το Berlin Philharmonic Hall του Βερολίνου, η Όπερα του Σίδνεϋ, η ορχήστρα του B.B.C., η Φιλαρμονική Ορχήστρα της Οξφόρδης, η Santa Cecilia στη Ρώμη, η Συμφωνική Ορχήστρα της Βιέννης, η Συμφωνική Ορχήστρα Yomiuri της Ιαπωνίας και πολλά άλλα καταξιωμένα μέρη.

Ο Δημήτρης Σγούρος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1969 και ξεκίνησε τη μουσική του καριέρα σε ηλικία 8 ετών στο Ωδείο Αθηνών.

Με την ολοκλήρωση του βασικού κύκλου σπουδών, αναχώρησε για το Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ στην Αμερική, ενώ αργότερα βρέθηκε στη Βασιλική Ακαδημία του Λονδίνου, από όπου και αποφοίτησε με το 98%, δηλαδή το μεγαλύτερο βαθμό που έχει δοθεί ποτέ σε φοιτητή του ιδρύματος.

Το 1982, σε ηλικία μόλις 12 ετών, ο Σγούρος πραγματοποίησε την πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση στο Carnegie Hall μαζί με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Ουάσινγκτον, με μαέστρο τον διεθνούς φήμης Μαστισλάβ Ροστρόποβιτς, ερμηνεύοντας το έργο του Ραχμάνινοφ, Κονσέρτο για Πιάνο, Νο 3.

Μέχρι σήμερα, ο Δημήτρης Σγούρος έχει ηχογραφήσει 10 προσωπικές συλλογές με σόλο εκτελέσεις από έργα του Σούμαν, του Μπραμς, του Μπετόβεν, του Σοπέν, του Λιστ και του Μότσαρτ. Μεταξύ άλλων θα σημειώσουμε επίσης το Κονσέρτο για Πιάνο Νο 3 του Ραχμάνινοφ μαζί με την Φιλαρμονική Ορχήστρα του Βερολίνου, την Φαντασία του Τσαϊκόφσκι όπως και το Κονσέρτο Νο 1 για πιάνο του ίδιου συνθέτη σε εκτέλεση μαζί με την Φιλαρμονική του Λονδίνου, το Κονσέρτο Νο 2 του Λίστ μαζί με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Λονδίνου και άλλα.

Τιμητικές Διακρίσεις

Παράλληλα, με τις συναυλίες ο Δημήτρης Σγούρος έχει προσκληθεί να δώσει διαλέξεις στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών, στο Toho Gakuen School of Music του Τόκιο, στο πανεπιστήμιο της Άγκυρας, και σε πολλά άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα σε ολόκληρο τον κόσμο.

Το έργο του έχει τιμηθεί με πολλές διακρίσεις διεθνούς κύρους, όπως για παράδειγμα το Διεθνές βραβείο Leonardo Da Vinci και το Melvin Jones Award. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 1988 καθιερώθηκε στην πρωτεύουσα Λουμπλιάνα της Σλοβενίας ένα ειδικό μουσικό φεστιβάλ με το όνομά του, ενώ παράλληλα, συχνά φιλοξενούνται φεστιβάλ με το όνομά του σε πολλές μεγάλες πόλεις του εξωτερικού, όπως για παράδειγμα στο Αμβούργο και στη Σιγκαπούρη.

Επίσης έχει παρευρεθεί ως επίσημος προσκεκλημένος σε πολλές εορταστικές εκδηλώσεις. Το Μάιο του 1995 έδωσε ένα gala recital στο St. James’s Palace του Λονδίνου με ακροατές το βασιλιά και τη βασίλισσα της Σουηδίας, το Δούκα του Κεντ, και πάνω από 300 ακόμη διακεκριμένους συνδαιτυμόνες.

Το Σεπτέμβριο του 1997 προσκλήθηκε και έλαβε μέρος στην 850η επέτειο της ίδρυσης της πόλης της Μόσχας ερμηνεύοντας το 3ο Κονσέρτο για Πιάνο του Σεργκέι Ραχμάνινοφ στο Great Hall Conservatory της Μόσχας.

Επίσης, το 1998 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη Ρουμανία δίνοντας διάφορα ρεσιτάλ και ορχηστικές εκτελέσεις στις μεγαλύτερες πόλεις της χώρας, ενώ παράλληλα εμφανίστηκε επανειλημμένα και στη ρουμανική τηλεόραση.

Το Μάρτιο του 1999, ο Σγούρος πραγματοποίησε την πρώτη του περιοδεία στη Νότια Αφρική, δίνοντας μια σειρά από σόλο ρεσιτάλ και ορχηστικές εκτελέσεις μαζί με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Γιοχάνεσμπουργκ στα σημαντικότερα κέντρα πολιτισμού του Κέιπ Τάουν, του Ντουρμπάν, της Πρετόρια και του Γιοχάνεσμπουργκ.

Τον Ιούνιο του 2000, έκανε μια μεγαλειώδη εμφάνιση στην τελετή εγκαινίων του -χωρητικότητας 4000 θέσεων- Bilkent Odeon Theatre της Άγκυρας στην Τουρκία, μαζί με τη συμφωνική ορχήστρα του Bilkent, με μαέστρο τον Gurer Aykal, εκτελώντας το αγαπημένο του Κονσέρτο για Πιάνο, Νο 3 του Ραχμάνινοφ, σε μια μοναδική και ανεπανάληπτη εκτέλεση. Οι κριτικές έγραψαν γι’ αυτόν: «Μόνο ο Σγούρος θα μπορούσε να ερμηνεύσει με τέτοια δεξιοτεχνία, ένα τόσο δύσκολο και περίπλοκο έργο, με τόση ευαισθησία».

Σήμερα ο Δημήτρης Σγούρος θεωρείται ένας από τους πλέον καταξιωμένους πιανίστες της σύγχρονης εποχής. Οι επιρροές του προέρχονται ως επί το πλείστον από το έργο και την προσωπικότητα του Λιστ και του Χόροβιτς.

Πηγή βιογραφικού: www.sgourosmp3.com