Αλέκος Συσσοβίτης

Ημερομηνία Δημοσίευσης: 23/04/2013

“ΤΟ 50% ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΑΛΕΝΤΟ ΠΟΥ ΣΕ ΠΡΟΙΚΙΖΕΙ Η ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΛΟ 50% ΕΙΝΑΙ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΑΛΕΙΣ ΕΣΥ ΠΑΝΩ Σ’ ΑΥΤΟ.”

Αλέκος Συσσοβίτης: Από μοντέλο – ηθοποιός

 

 

Γέννημα θρέμμα Θεσσαλονικιός – με καταγωγή από την Άρτα και την Κοζάνη – ο δημοφιλής ηθοποιός, Αλέκος Συσσοβίτης διανύει αισίως το 48ο έτος της ηλικίας του, περισσότερο ώριμος από ποτέ – τόσο επαγγελματικά – όσο και προσωπικά!

Ο πρώην barman της Μυκόνου, το πρώην γνωστό μοντέλο , ο ηθοποιός ζεν πρεμιέ, ο τηλεοπτικός σταρ μεταμορφώνεται σ’ έναν ηθοποιό ποιοτικού θεάτρου με βαρύνουσες ερμηνείες κερδίζοντας την αγάπη του κοινού και κατακτώντας μια σταθερή θέση στο χώρο και αποδεικνύοντας ότι το ταλέντο δε χρήζει θεατρικών σπουδών, αλλά καλλιεργείται με σκληρή και επίπονη δουλειά.

Παιδί της βιοπάλης από μικρή ηλικία -προερχόμενος από φτωχή οικογένεια- θα δουλέψει σε διάφορες δουλειές, για να καταλήξει συγκυριακά στην ενασχόλησή του με το θέατρο!

Θα κάνει με επιτυχία το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο με το έργο του Γ. Πανουσόπουλου, για να καταγράψει μια σταθερή και επιτυχημένη διαδρομή διανθισμένη με πλήθος επιτυχημένων συνεργασιών με κορυφαία ονόματα του χώρου!

Μετά από 4 περίπου χρόνια θεατρικής απουσίας, ο θεσσαλονικιό καλλιτέχνης επιστρέφει στην πατρίδα του μ’ έναν ρόλο -σταθμό στην καριέρα του και με το έργο του βραβευμένου αμερικανού συγγραφέα, Κόρμαν Μακάρθυ ,”Sunset Limited” με συμπρωταγωνιστή το Γιάννη Βούρο σε μια ιδανική σύμπραξη υπό την σκηνοθετική ματιά της Άσπας Καλλιάνη.

Με αφορμή τις παραστάσεις του έργου από τις 17-28 Απριλίου στο Θέατρο “Αυλαία” της Θεσσαλονίκης, ο δημοφιλής ηθοποιός αφήνεται μια άκρως ενδιαφέρουσα, απολαυστική και αφοπλιστικά ειλικρινή συνέντευξη σχολιάζοντας – τόσο την παράσταση – όσο και το γενικότερο θεατρικό και πολιτικοκοινωνικό “γίγνεσθαι” της χώρας.

Καλημέρα, καλωσήρθατε, κύριε Συσσοβίτη στην πόλη μας και πατρίδα σας, τη Θεσσαλονίκη! (χαμόγελο)

Καλώς σας βρήκα!, κυρία Μαρά! Είμαι πράγματι, συγκινημένος που βρίσκομαι θεατρικά και πάλι στην πόλη μου!

Η Θεσσαλονίκη σας υποδέχεται με χαρά – μετά από 3 χρόνια θεατρικής σας απουσίας – εκ νέου στο θέατρο “Αυλαία” με το έργο του Κόρμαν Μακάρθυ, “Sunset limited” σε μετάφραση Αντώνη Πέρη, σκηνοθεσία της Άσπα Καλλιάνη και συπρωταγωνιστή σας το Γιάννη Βούρο. Σωστά;

Ακριβώς!

Μιλήστε μας – εν συνόψει – γι’ αυτήν τη θεατρική σύμπραξή σας… που ανέβηκε με μεγάλη επιτυχία σ’ έναν δικό σας χώρο (συνιδιοκτησία σας) το γνωστό “Φάουστ” (θέατρο 90 θέσεων) στο κέντρο της Αθήνας, κύριε Συσσοβίτη και τώρα σ’ ένα επίσης μικρό και ζεστό θεατρικό χώρο, το “Αυλαία”! Η επιλογή του συγκεκριμένου χώρου είναι σκόπιμη να υποθέσω;

Σκόπιμη είναι, ναι! Καταρχάς αυτό το έργο είναι ένα έργο “δωματίου”, έτσι ώστε να έχει μια άμεση επαφή ο θεατής με το δρώμενο.

Πολύ ωραία! Δώστε μας, λιγάκι το στίγμα της εν λόγω παράστασης!

Ναι…!!! Ο θεατής θα δει 2 διαφορετικούς χαρακτήρες επί σκηνής -ο ένας βρίσκεται σε μια καμπή της ζωής του πλήρως απογοητευμένος και έχοντας χάσει την εμπιστοσύνη του στον εαυτό του, το συνάνθρωπό του, αλλά και σε καθετί μεταφυσικό, αποπειράται να αυτοκτονήσει (Γιάννης Βούρος) – και από την άλλη ένας αμόρφωτος, πρώην κατάδικος που έχει ζήσει τα χείριστα, έχει δει το χάρο με τα μάτια του, ένας περιθωριακός τύπος με πίστη στο Θεό, το συνάνθρωπό του και τη ζωή, ο οποίος σώζει το διανοούμενο καθηγητή, τον οποίο φιλοξενεί στο σπίτι του εντρυφώντας του την ελπίδα, τη χαρά και την αισιοδοξία της ζωής (που υποδύομαι εγώ).

Άρα αποδεικνύεστε θυμόσοφος στο ρόλο σας, σωστά;

Σωστά!

Ποια μηνύματα αποπνέει το έργο στον θεατή, πιστεύετε στα πλαίσια της δυσοίωνης εποχής που ζούμε;

Το βασικότερο όλων είναι η βαθιά πίστη στον εαυτό μας, κατ’ επέκτασιν στον συνάνθρωπό μας, στο Θεό και στη γενικότερη πίστη στα πράγματα.

Πόσο εποικοδομητική ήταν για εσάς αυτή η συνεργασία σας με τον εκλεκτό ηθοποιό Γιάννη Βούρο, κύριε Συσσοβίτη;

Ασφαλώς η συνύπαρξή μου με το Γιάννη Βούρο ήταν ομολογουμένως υπέροχη και γόνιμη..είναι ένας ηθοποιός με ειδικό βάρος και γνώση σ’ αυτό που κάνει!

Με ποιο ρόλο σας, λοιπόν, ταυτιστήκατε περισσότερο κατά τη διάρκεια της 17άχρονης καριέρας σας;

Μπορώ να σας πω ότι πάντα ταυτιζόμουν με όλους τους ρόλους που έπαιξα κατά καιρούς και πιστεύω έτσι πρέπει να πράττει κάθε ηθοποιός επί σκηνής…Ο ηθοποιός δεν υποδύεται ουσιαστικά στη σκηνή, αλλά παίζει την αλήθεια του επάνω στη σκηνή!

Κύριε Συσσοβίτη – δεδομένου ότι ανήκετε στην ειδική κάστα των ηθοποιών που δεν έχουν κάνει τις λεγόμενες θεατρικές σπουδές, αλλά ωστόσο τα έχετε καταφέρει περίφημα μέχρι τώρα – πείτε μας πόσο ρόλο παίζει στον ηθοποιό το έμφυτο ταλέντο τελικά;

Το ταλέντο που σ’ έχει προικίσει η φύση είναι το 50% και το άλλο 50% είναι η δουλειά που πρέπει να βάλεις εσύ πάνω σ’ αυτό! Πέραν δηλαδή του έμφυτου ταλέντου του -ο ηθοποιός καλείται να δουλέψει σκληρά και επίμονα για να καλλιεργήσει αυτό που του έδωσε η φύση!

Συμφωνώ, απόλυτα!

Ο ρόλος που σας στιγμάτισε στην καριέρα σας, ποιος θα λέγατε ότι είναι;

Εν τάχει, θα σας απαντούσα ότι είναι ο Παντιάς από την “Αίθουσα του θρόνου (τηλεοπτικά), κινηματογραφικά ο πρωταγωνιστικός ρόλος μου στην ταινία “Ελεύθερη Κατάδυση” του Γιώργου Πανουσόπουλου (που υπήρξε και η πρωτόλεια δουλειά μου και τέλος στο θέατρο θα μπορούσα να πω αυτός ο ρόλος μου στο ” Sunset Limited”.

Μάλιστα!

Με σειρά προτεραιότητας ,τηλεόραση, κινηματογράφος ή θέατρο, κύριε Συσσοβίτη;

Η καλή δουλειά, η καλή συνεργασία, το καλό κείμενο, οι καλοί συνεργάτες.

Οπότε, ποια είναι τα κυριότερα κριτήρια επιλογής μιας καλλιτεχνικής σας δουλειάς; Το ίδιο το έργο, ο καλός σκηνοθέτης, ο ρόλος ή η ομάδα συνεργατών σας;

Όλα μαζί νομίζω! Ξεκινάς με το ίδιο το έργο και το ρόλο (αν σ’ αγγίζουν) και μετά με τους ανθρώπους που θα το κάνεις αυτό και φυσικά τον καλό σκηνοθέτη που πρέπει να είναι δεκτικός και να μπορεί να σε κατευθύνει σωστά, ώστε να σε βοηθά να ανακαλύψεις και συνάμα να μάθεις πράγματα.

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν έλεγε ότι μια μεγάλη καριέρα χτίζεται με περισσότερα “όχι”, παρά με περισσότερα “ναι”. Συμφωνείται μ’ αυτό; Έχετε πει, εσείς πολλά “όχι” στην καριέρα σας;

Για να σας απαντήσω αριθμητικά από τις 77 τηλεοπτικές προτάσεις αποδέχτηκα μόνον τις 7!

Είστε δηλαδή επιλεκτικός ως χαρακτήρας;

Όσο μεγαλώνω, πιστεύω, λιγότερο…και ιδιαίτερα τώρα που οι προτάσεις έχουν εκλείψει και η δουλειά έχει γίνει πολυτέλεια, όπως καταλαβαίνετε!

Σωστά! Ινδάλματα είχατε πριν μπείτε στο χώρο;

Όλους τους “καλούς κινηματογραφικούς” ουσιαστικά ,όπως τον Αλ Πατσίνο, τον Ντε Νίρο, Μάρλον Μπράντο!

Από το διεθνές Κινηματογράφο, δηλαδή αποκλειστικά;

Πριν αρχίσω να ασχολούμαι -μάλιστα- με την υποκριτική ως επάγγελμα, δεν έβλεπα ελληνικό κινηματογράφο, αλλά ήμουν πολύ μεγάλος σινεφίλ του αμερικάνικου και του ευρωπαϊκού κινηματογράφου….ακόμη και στις μουσικές μου προτιμήσεις!

Θα επιδιώκατε μια καριέρα στο εξωτερικό, κύριε Συσσοβίτη;

Όχι, διότι είμαι ως άνθρωπος άρρηκτα συνδεδεμένος με τη χώρα μου! Δε θα ρίσκαρα κάτι τέτοιο, εκτός, βεβαίως, αν μιλάμε για μια επιτυχημένη καριέρα στο Χόλιγουντ (αλλά αυτό είναι η εξαίρεση του κανόνα και ο κανόνας είναι ότι οι ηθοποιοί στο Χόλιγουντ τώρα είναι άνεργοι.

Πολύ σωστά! Ποια, αλήθεια, η “αχίλλειος πτέρνα σας;

Όλοι μας, νομίζω, έχουμε “αχίλλειον πτέρνα μας” η σκοτεινή μας πλευρά…όλοι φοβόμαστε τη σκοτεινή μας πλευρά του εαυτού μας! Εμένα ο μεγάλος μου φόβος είναι η δική μου σκέψη!

Επαγγελματικά έχετε υποπέσει σε συμβιβασμούς;

Νομίζω πως έχω κάνει συμβιβασμούς. Επαγγελματικά είμαι επιλεκτικός, αλλά όχι “ασυμβίβαστος”, εννοώντας ότι έχω αναγκαστεί να κάνω και εμπορικές δουλειές -τόσο στην τηλεόραση, όσο και το θέατρο.

Α, μάλιστα! Και τί σημαίνει για εσάς, θέατρο;

Θέατρο – για εμένα προσωπικά – σημαίνει προσωπική αυτογνωσία, προσφορά, κοινωνικό λειτούργημα, νέος δρόμος στη συνειδητότητα του θεατή. Το θέατρο πολιτιστικά μπορεί να αποτελέσει αρωγό.

Θεωρείται ότι η τέχνη και το θέατρο μπορεί να “σώσει” τον κόσμο;

Όχι, φιλότιμες προσπάθειες απλώς κάνει, αλλά ιστορικά έχει αποδειχτεί ότι δεν μπορεί.

Γιατί, λοιπόν, θα πρέπει να βλέπουμε θέατρο; Τι μπορεί να μας δώσει, πιστεύετε;

Διότι σαν θεατές μαθαίνουμε ποιοί είμαστε πραγματικά, αλλά και ως ηθοποιοί γλιτώνουμε τα λεφτά από τον ψυχαναλυτή τους! Άρα καταλήγει ένα ταξίδι αυτογνωσίας για τον ηθοποιό, αλλά και για τον ίδιο τον θεατή…διότι αυτό που συμβαίνει επί σκηνής είναι ο καθρέφτης της δικής του ψυχολογίας!

Επί σκηνής αισθάνεστε περισσότερο ότι επικοινωνείτε με τον εαυτό σας ή με το κοινό από κάτω;

Χρειάζεται να είσαι με το ένα πόδι στη σκηνή και με το άλλο πόδι στο κοινό. Για το λόγο αυτό και οι ηθοποιοί είμαστε πολύ στενοχωρημένοι και δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε θετικά, όταν δεν έχουμε κοινό από κάτω!

Ναι, αλλά αυτό δεν είναι και το μεγάλο “στοίχημα” για έναν ηθοποιό, να μπορεί δηλαδή να παίζει με το ίδιο πάθος και την ίδια ένταση – ακόμη και σε άδειες αίθουσες;

Ναι, σωστά, είναι το μεγάλο στοίχημα. Θα πρέπει να παίξεις- έστω και για έναν θεατή που έκανε τον κόπο να έρθει να σε δει στο θέατρο και να μάθει κάτι από εσένα! Και εσύ είσαι εκεί για να του δώσεις αυτό!

Τι μήνυμα ή συμβουλή θα έδινες στα νέα παιδιά που φλερτάρουν με την ιδέα της υποκριτικής σήμερα;

Να το κάνουν εφόσον το επιθυμούν έντονα, απλώς θα τους συνέστηνα να έχουν “γερό στομάχι”, μεγάλη ψυχική δύναμη, επιμονή και είτε το τολμήσουν εδώ, είτε στο εξωτερικό να μη φοβηθούν να κάνουν και μια άλλη δουλειά για να επιβιώσουν.

Τι σας έχει δώσει το θέατρο, όσα χρόνια το υπηρετείται πιστά;

Για εμένα το θέατρο είναι “οξυγόνο” και μου έχει προσφέρει ως δώρο το δικαίωμα στο ταξίδι, στο όνειρο, στη φαντασία.

Η αγάπη του κόσμου, το χειροκρότημα και η έκφραση θαυμασμού στο πρόσωπό σας, τι σημαίνει για εσάς; Πώς το εισπράττετε όλο αυτό, κύριε Συσσοβίτη;

Είναι σαφώς ικανοποίηση, επιβράβευση και σου δίνει μια ψυχική ευφορία.

Άλλες αγάπες στη ζωή σου, εκτός του θεάτρου;

Τα ταξίδια, ο αθλητισμός, τα βιβλία, η φύση, το κολύμπι, οι διαπροσωπικές σχέσεις και επαφές, η αγάπη, ο έρωτας, η χαρά της ζωής.

Πόσο σημαντικό ρόλο παίζει στη ζωή σας ο έρωτας;

Πολύ σημαντικό ρόλο, όπως σε όλους τους ανθρώπους άλλωστε!

Επόμενο επαγγελματικό βήμα ή στόχος σας, κύριε Συσσοβίτη;

Επόμενο επαγγελματικό μου βήμα μου είναι να χαράξω το ρεπερτόριο για την επόμενη περίοδο στο “Φάουστ” στην Αθήνα.

Πρόκειται για έναν δικό σας χώρο, μιλήστε μας λιγάκι για αυτόν τον χώρο, που λέγεται “Φάουστ”!

Πρόκειται για έναν πολυχώρο τριών ορόφων με μια μουσική στέγη που φιλοξενεί live παραστάσεις και μια θεατρική στέγη που φιλοξενεί θεατρικές παραγωγές.

Η πιο συγκινητική στιγμή στην καριέρα σας, κύριε Συσσοβίτη;

Ευτυχώς δεν είναι μόνο μια, αλλά πολλές, μα πάνω από όλα η χαρά της συνεργασίας και της ανακάλυψης του ρόλου!

(γέλιο) Ευτυχώς! Οι καλλιτεχνικές σας φοβίες, ποιες είναι, αλήθεια;

Ασφαλώς και έχω φοβίες!

Όπως, κύριε Συσσοβίτη;

Όπως να μην κάνω καλά και σωστά τη δουλειά μου, η απόρριψη από μια δουλειά.

Και οι προσωπικές σας φοβίες;

Νομίζω, για όλους μας είναι η υγεία και ο θάνατος αυτό καθεαυτό! Όλα τα άλλα είναι αντιμετωπίσιμα!

Συμφωνώ!

Θα αλλάζατε κάτι στη ζωή σας, αν μπορούσατε να γυρίσετε το χρόνο πίσω, πιστεύετε;

Όχι! Νομίζω, ότι ο άνθρωπος είναι γεννημένος για να κάνει λάθη και επίσης δεν πρέπει να μετανιώνει για αυτά που έκανε.

Εν κατακλείδι, το μότο σας για τη ζωή, κύριε Συσσοβίτη;

Θα δανειστώ μια φράση του Αλκιβιάδη “Η ζωή είναι, δεν σημαίνει τίποτα”.

Μάλιστα! Πολύ βαθυστόχαστο! Να σας ευχαριστήσω θερμά, λοιπόν, κύριε Συσσοβίτη και να σας ευχηθώ τόσο καλή επιτυχία στην παράσταση “Sunset Limited”, όσο και στην πορεία του καλλιτεχνικού σας χώρου, “Φάουστ”! Καλή συνέχεια στο ταξίδι της τέχνης και της ζωής!

Σας ευχαριστώ πολύ και εγώ, κυρία Μαρά, και σας προσκαλούμε στην πρεμιέρα μας!

Ευχαριστώ, θα παρευρεθώ με ιδιαίτερη χαρά!