Ελληνικά
English
Ο Κωστής Καπελλίδης μίλησε στο Thessaloniki City Guide για την παράσταση “Το τραγούδι του Bal” και για τα μηνύματα που προσπαθεί να μεταφέρει στον θεατή.
Περισσότερα
Ημερήσια Αρχείοθέτηση: 2025-04-24 11:50:36
Ημερομηνία Δημοσίευσης: 24/04/2025
Του Αθανάσιου Ιορδανίδη
Η παράσταση "Το τραγούδι του Bal" παρουσιάζεται στην Αποθήκη Δ του Λιμανιού της Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο της Ανοιχτής Θεατρικής Σκηνής της Πόλης σε σκηνοθεσία Κωστή Καπελλίδη.
Ο Κωστής Καπελλίδης μίλησε στο Thessaloniki City Guide για την παράσταση "Το τραγούδι του Bal" και για τα μηνύματα που προσπαθεί να μεταφέρει στον θεατή.
Κύριε Καπελλίδη σκηνοθετείτε την παράσταση «Το τραγούδι του Bal» που θα παρουσιαστεί τον Μάιο στην Αποθήκη Δ του Λιμανιού της Θεσσαλονίκης. Ποια είναι η κεντρική θεματική της παράστασης;
Η κεντρική θεματική της παράστασης είναι η εξομολόγηση. Είναι μερικές φορές που κάτι προσπαθείς να πεις, όχι κάτι σπουδαίο, να μοιραστείς μια εντύπωση του κόσμου. Είναι κάποιες φορές που θέλεις να κάνεις ησυχία και να ακούσεις κάτι παράξενο.
Αυτοί οι τέσσερις άνθρωποι μας λένε από μια ιστορία για μια παιδική ηλικία, για το σινεμά, για παράξενες συναναστροφές, για ταξίδια. Αν με ρωτούσατε άλλη μέρα μπορεί η κεντρική θεματική της παράστασης να άλλαζε.
Προσπαθούμε να αφήσουμε τα πράγματα να μιλήσουν μόνα τους. Αλλά η ανάγκη για μοίρασμα υποθέτω είναι σταθερή.
Φωτογράφος: Νίκος Μαυρομάτης
Ποια μηνύματα προσπαθεί να μεταφέρει στον θεατή;
Στη φράση "μήνυμα της παράστασης" δεν ξέρω πώς μπορώ να απαντήσω. Δεν φταίει η ερώτηση αλλά υποθέτω φταίει η δική μου ανοησία. Πολλές φορές μέσα στην ίδια την παράσταση οι χαρακτήρες προσπαθούν να μιλήσουν για κάτι και δεν έχουν ιδέα πώς να το εκφέρουν. Δεν ξέρουν ούτε πώς να το ονομάσουν. Σας έχει τύχει να είστε ερωτευμένοι και να μη ξέρετε τι να πείτε;
Πιστεύουμε για τον κόσμο ότι είναι ένα άδικο μέρος. Αλλά ο,τι είναι αυτό το Bal που τραγουδιέται εδώ είναι ένας άλλος τόπος: ένας τόπος που υμνείται το μικρό, το ήσυχο, το τρυφερό.
Στην σκηνοθεσία του έργου συνδυάζετε τεχνικές κινηματογραφικής αφήγησης με το παρόν μιας θεατρικής παράστασης. Πείτε μας δυο λόγια για αυτό το σκηνοθετικό εύρημα.
Στην δικιά μας παράσταση ήταν η κεντρική ιδέα. Αρχικά οι ιστορίες - άλλες φανερά και άλλες υπόγεια - αφηγούνται για το σινεμά. Ως τόπο συνάντησης αλλά και για την εικόνα ως έννοια: που νοηματοδοτεί στο επίπεδο των αισθήσεων, χωρίς να Συμπεραίνει. Ακόμη θέλαμε να δούμε αν μπορούμε να φτιάξουμε μια παράλληλη αφήγηση και ενώνοντας τα κομμάτια του παζλ να οικοδομήσουμε την ιδιαίτερη χώρα μας.
Ήταν αρκετά ανοιχτό στην αρχή. Δεν υπάρχει απαραίτητα λογική συνέχεια. Αλλά με έναν τρόπο - αυτό μας συγκινεί πολύ - αισθανόμαστε τις επιθυμίες και τις συγκρούσεις των χαρακτήρων, και ο χρόνος ανοίγει σε περισσότερα επίπεδα. Έχουμε πραγματική περιέργεια πώς θα δουλέψει αυτό στο κάθε ξεχωριστό βλέμμα.
Ποιες είναι οι κύριες επιρροές σας ως καλλιτέχνης; Υπάρχουν συγκεκριμένοι σκηνοθέτες ή ταινίες που σας έχουν επηρεάσει;
Επειδή η απάντηση εδώ αλλάζει συνεχώς, θα αναφέρω τις κύριες επιρροές του συγκεκριμένου έργου. Οι σκηνοθέτες Fellini, Varda, Kaurismaki, Guadagnino και Spielberg. O John Williams, οι Strokes και ο Bob Dylan. Η Άννα Καρένινα και ο Jorge Luis Borges.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Θα περιοδεύσετε με το συγκεκριμένο έργο; Υπάρχουν άλλα έργα ή ιδέες που θέλετε να ανεβάσετε;
Δεν έχουμε κάποια μελλοντικά σχέδια. Θα υπάρξουν πολλά γιατί πάντα εμφανίζεται η ανάγκη.