Γιάννης Βούρος

Ημερομηνία Δημοσίευσης: 18/04/2013

“Η Τέχνη, ακόμη και η στρατευμένη ή το στρατευμένο θέατρο – όπως λέει και ο Μπρεχτ, δε δύναται να σώσει τον κόσμο, ούτε να τον κατεβάσει κάτω στους δρόμους. Αυτό – όμως – που μπορεί να κάνει είναι να αφυπνίσει συνειδήσεις, να προκαλέσει συζητήσεις και να δημιουργήσει πρόσφορο έδαφος, προκειμένου να προβληματίσει.”

Γιάννης Βούρος: Καλλιτέχνης – Πολιτικός – Αθλητής – Συγγραφέας

 

Γεννημένος στις 23 Ιουνίου του 1955 στην Αθήνα – με καταγωγή από την Καβάλα και τη Χίο, ο Γιάννης Βούρος θα αποφοιτήσει από τη Σχολή Δημοσιογραφίας – Δημοσιολογίας καθώς και της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης του Εθνικού Θεάτρου για να διανύσει, εν συνεχεία και για 32 συναπτά έτη, πολλά χιλιόμετρα επιτυχημένης και ποιοτικής καλλιτεχνικής πορείας στο χώρο του Θεάτρου, του Κινηματογράφου αλλά και της Τηλεόρασης.

Εν τούτοις, το πολυεπίπεδο ταλέντο του θα διευρυνθεί όχι μόνο στην υποκριτική, αλλά και τη σκηνοθεσία, το σενάριο, τη συγγραφή, τη μετάφραση θεατρικών έργων, την πολιτική και τον αθλητισμό.

Υπηρετώντας με την ίδια επιτυχία όλη τη γκάμα ρεπερτορίου (από τη φαρσοκωμωδία, την αρχαία τραγωδία, το γαλλικό μπουλβουάρ μέχρι τον Τσέχωφ και τον Πρίντερ) ,θα μας απασχολήσει καλλιτεχνικά ξεχωρίζοντας για το ήθος, τη συνέπεια, τις επιλεκτικές συνεργασίες , όμως κυρίως το σεβασμό του απέναντι στο θεατή.

Η Θεσσαλονίκη τον υποδέχεται εκ νέου -μετά από 4 χρόνια απουσίας του, με αφορμή το έργο “Sunset Limited” που ανεβαίνει από τις 17 Απριλίου έως τις 28 Απριλίου στο Θέατρο “Αυλαία” .

Κύριε Βούρε, καλημέρα σας και καλώς ήλθατε στη Θεσσαλονίκη!

Ευχαριστώ πολύ, καλώς σας βρήκα!

Σας καλωσορίζουμε, λοιπόν, μετά από κάποια χρόνια απουσίας σας -αυτή τη φορά στο θέατρο “Αυλαία” με το έργο του βραβευμένου Αμερικανού συγγραφέα, Κόρμαν Μακάρθι…”Sunset Limited”. Σωστά;

Ακριβώς! Χαίρομαι ειλικρινά που βρίσκομαι και πάλι στη Θεσσαλονίκη -μετά από περίπου 4 χρόνια και μάλιστα στο θέατρο “Αυλαία”, όπου έκανα το ντεμπούτο μου πριν από 32 ολόκληρα χρόνια με το έργο του Φασουλή και τα ιερά τέρατα της εποχής: Φασουλή, Χρυσομάλλη, Παναγιωτοπούλου, Υβόννη Μαλτέζου. Θυμάμαι ότι ήταν μια τραυματική εμπειρία για μένα, διότι λόγω του τεράστιου τρακ μου στη σκηνή τραγούδησα άλλο τραγούδι από εκείνο που έπαιζε η ορχήστρα …(γέλιο).

Ναι, αλλά το τρακ είναι “ίδιον” των ταλαντούχων ηθοποιών (γέλιο), όπως έλεγαν οι μεγάλοι της Τέχνης… δε συμφωνείτε;

Έτσι, λένε…(χμ..),αλλά ακόμη και τώρα – ξέρετε – διακατέχομαι από μία έντονη ανησυχία για το πώς θα είμαι, τί απήχηση θα έχει το έργο, αν θα εισπράξει ο θεατής αυτό που θέλω να του δώσω κ.λ.π.

Μάλιστα! Θα θέλατε να μας δώσετε το στίγμα της παράστασης, καθώς και την ταυτότητά του;

Το έργο είναι του βραβευμένου αμερικανού συγγραφέα Κόρμαν Μακάρθι, η σκηνοθεσία ανήκει στην Άσπα Καλλιάνη, η μετάφραση στον Αντώνη Πέρη, η μουσική επιμέλεια στον Γιώργο Μελισσινό, τα σκηνικά είναι του Αντώνη Δαγκλίδη, οι φωτισμοί της Κατερίνας Μαραγκουδάκη και συμπρωταγωνιστής μου είναι ο Αλέκος Συσσοβίτης.

Μέσα από αυτοσχεδιασμούς δίνεται το story της παράστασης, δηλαδή η αντιπαράθεση δυο διαφορετικών κόσμων, αυτόν που εκπροσωπεί ένας καθηγητής Πανεπιστημίου-διανοούμενος με οράματα περί γνώσης (Εγώ) και αυτόν που εκπροσωπεί ένας πρώην κατάδικος για φόνο (Αλέκος Συσσοβίτης).

Το έργο θεωρείται επίκαιρο, ποιά μηνύματα περνά κάτω στο θεατή και τί μαθήματα ζωής δίνει – δεδομένου ότι διαπραγματεύεται ορισμένες αξίες ζωής;

Ασφαλώς και το έργο είναι πολύ επίκαιρο, θίγει αξίες της καθημερινότητας, όπως την πίστη, την ελπίδα , τη φιλία, τα πολλά “θέλω” και “πρέπει” και έχει να κάνει ουσιαστικά με την αντιπαράθεση των 2 εντελώς διαφορετικών κόσμων που προανέφερα. Αυτή η αντιπαράθεση είναι που προκαλεί τον σπινθήρα επάνω στη σκηνή που αποδεικνύεται “γοητευτικός”, εφόσον σε πολλά σημεία φαίνεται να πείθεται ο ένας από τον άλλο.

Και αυτή η διελκυστίνδα είναι που κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο στο θεατή και το ποιος τελικά θα κερδίσει στο παιχνίδι της αναμέτρησης.

Θεωρείτε ότι αυτό αποτελεί και το “δέλεαρ” της παράστασης;

Ναι, σαφώς!!!

Η Τέχνη μπορεί τελικά να σώσει τον κόσμο ή να τον κάνει καλύτερο, κύριε Βούρε;

Όχι, σαφώς η Τέχνη-ακόμη και η “στρατευμένη” (ή το “στρατευμένο θέατρο, όπως λέει και ο Μπρεχτ), δε δύναται να σώσει τον κόσμο, ούτε να τον κατεβάσει κάτω στους δρόμους, αλλά αυτό που μπορεί να κάνει είναι να αφυπνίσει, να προκαλέσει συζητήσεις και να δημιουργήσει πρόσφορο έδαφος, προκειμένου να προβληματίσει.

Συνεπώς δημιουργεί γόνιμο έδαφος;

Βεβαίως!!!

Θέατρο, Πολιτική ή Αθλητισμός;

Δεν μπορώ να τα διαχωρίσω…

Ποιες οι εντυπώσεις σας από την ενασχόλησή σας με την πολιτική ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Π.Α.Σ.Ο.Κ από το 2008, όπου αναπτύξατε πλούσια κοινωνική δράση, κύριε Βούρε;

Ναι, έτσι ακριβώς – μόνον που σ’ αυτήν την χιονοστιβάδα των εξελίξεων και των καταστάσεων δεν έγινα ποτέ – ούτε πρωτοσέλιδα – ούτε καν ειδήσεις.

Διακρίνω μια απογοήτευση, ένα παράπονο… σωστά;

Mια γλυκόπικρη γεύση, ομολογώ!

Πρέπει, πιστεύετε, ένας καλλιτέχνης -άνθρωπος με αυξημένες ευαισθησίες και ανησυχίες να ασχοληθεί με τα κοινά και την πολιτική γενικότερα;

Νομίζω, οφείλουμε όλοι μας να ασχοληθούμε με την πολιτική και το γεγονός ότι άνθρωποι που θα μπορούσαν να προσφέρουν βρίσκονται εκτός της πολιτικής σκηνής, διότι η πολιτική στις μέρες μας έχει απαξιωθεί..έτσι που κανένας σοβαρός άνθρωπος δε θέλει να ασχοληθεί μ’ αυτόν το χώρο, δίνεται χώρος σ’ αυτούς που κινούνται μεταξύ περιθωρίου και παρανομίας.

Το καλό έργο κάνει τον ηθοποιό ή ο ηθοποιός το έργο, κύριε Βούρε; Δώστε μας την προσωπική σας εκτίμηση!
Εδώ θα προσθέσω και το ρόλο του σκηνοθέτη…πιστεύω, δηλαδή, ότι ένας καλός σκηνοθέτης μαζί μ’ έναν καλό ηθοποιό μπορούν να σώσουν ένα μέτριο έργο.

Άρα, τι ρόλο παίζουν οι επιλογές;

Η επιλογή προηγείται… όλων, πιστεύω!

Δηλαδή, το ταλέντο έπεται;

Μα το ταλέντο είναι να μπορείς να επιλέγεις το κατάλληλο έργο-έργο που σου υπαγορεύει η ψυχή σου- και φυσικά τους κατάλληλους συνεργάτες …

Επικοινωνία με τον εαυτό σας ή με το κοινό επί σκηνής, κύριε Βούρε;

Μα πάντα επικοινωνώ μέσα από το κοινό, θεωρώντας αυτονόητο την καλή σχέση με τον εαυτό μου.

Πώς βλέπετε το σημερινό ελληνικό θέατρο, κύριε Βούρε;

Πολύ καλό, θα έλεγα! Συρρίκνωσε πολλές δυνάμεις (σε μεγάλο βαθμό) και -τηρουμένων των αναλογιών και της έλλειψης των τηλεοπτικών δουλειών, δίνεται πλέον έμφαση και προσοχή στις επιλογές.

Άρα, η οικονομική κρίση απεδείχθη ωφέλιμη και γόνιμη;

Ακριβώς, διότι τώρα αρχίζει πλέον η σύμπραξη, κάτι που δεν υπήρχε τελευταίως στο θεατρικό χώρο.

Ποιος ο πιο αγαπημένος σας συγγραφέας, κύριε Βούρε;

O Ντοστογιέφσκι..διότι είναι ένα νταμάνι καταστάσεων, όπου ο ηθοποιός καλείται να εξορύξει…

Σ’ ένα παιχνίδι ανταλλαγής, τι – πιστεύετε – δώσατε και τι λάβατε από το θέατρο;

Έδωσα πάρα πολλά πράγματα στο θέατρο και εισέπραξα από αυτό μεγάλες χαρές, αλλά και πολλές λύπες. Είναι μοιρασμένα αυτά τα δύο.

Τι θα σας άγγιζε περισσότερο, μια εμπορική ή μια καλλιτεχνική αποτυχία;

Θα σας απαντήσω ειλικρινά… μια εμπορική αποτυχία για το λόγο ότι θα χάνονταν λεφτά και συνεπώς δεν θα μπορούσα να ξανανεβάσω ένα άλλο έργο αργότερα.

Θα μπορούσατε – ίσως – να στηριχτείτε σ’ έναν καλό παραγωγό – χορηγό, συμφωνείται;

Ίσως, αλλά, ξέρετε, εγώ από ιδιοσυγκρασία δεν μπορώ να στηρίξω το δικό μου προσωπικό όραμα στην τσέπη κάποιου άλλου….

Μάλιστα, σας εννοώ απόλυτα! Οικογένεια – Καριέρα, τι προέχει για εσάς;

Δεν μπορώ να τα βάλω ποτέ σε μια ζυγαριά.

Άλλες αγάπες, εκτός θεάτρου, πολιτικής και αθλητισμού, κύριε Βούρε;

Ο αθλητισμός σε προσωπικό επίπεδο και φυσικά τα παιδιά μου, τα οποία αποτελούν για εμένα ένα ισχυρό κίνητρο να παλεύω για ένα καλύτερο “Αύριο” με ιδιαίτερη ευαισθησία και ρομαντισμό!

Έχετε αναπτύξει – εκτός των άλλων – και συγγραφικό έργο και αναφέρομαι κυριότατα στο πολιτικό σας βιβλίο “Πόλις, Πολίτης, Πολιτική”. Σε τι αφορά το βιβλίο σας αυτό;

Πρόκειται, ουσιαστικά, για μια οικονομική ανάλυση από την εποχή του Κλεισθένη έως και σήμερα!

Πολύ ενδιαφέρον ακούγεται! Επόμενο επαγγελματικό σας βήμα, κάποια – υπό συζήτησιν – πρόταση;

Έχω κάποια πρόταση για καλοκαίρι στο Θέατρο της Επιδαύρου και κάποιαν άλλη για το χειμώνα στην τηλεόραση!

Τι θα συμβουλεύατε τα νέα παιδιά που φλερτάρουν έντονα με την ιδέα της υποκριτική, σήμερα;

Να το κάνουν, εάν το θέλουν πολύ, αλλά να ξέρουν ότι χρειάζεται μεγάλη δύναμη ψυχής,”γερό στομάχι”, ιερή προσήλωση και δουλειά!

Ποια, εκτιμάτε, ως τα βαθύτερα αίτια της καθεστηκυίας οικονομικής κρίσης;

Υπάρχουν δυο επίπεδα, πιστεύω! Από τη μια πλευρά η δική μας χώρα, η οποία δεν υπήρξε ποτέ αυτάρκης (δυστυχώς) και από την άλλη πλευρά η αλαζονική πολιτική των χωρών του Βορρά, οι οποίες που θεωρούν ότι μπορούν να δώσουν τα πάντα βάση της οικονομικής δύναμης που διαθέτουν.

Μάλιστα! Υπάρχει, εν τούτοις, φως στο τούνελ..κύριε Βούρε;

Φυσικά, αλλά γίνομαι υπερβολικά απαισιόδοξος ως προς την βιωσιμότητα του εγχειρήματος “Μάαστριχτ” γενικότερα…

Εν κατακλείδι, το μότο σας για τη ζωή, κύριε Βούρε;

Το μότο μου για τη ζωή είναι “Και αυτό θα περάσει”.

Στο σημείο αυτό, αφού σας ευχαριστήσω θερμότατα για την άκρως ενδιαφέρουσα και πληθωρική συζήτησή μας, να σας ευχηθώ “Καλή επιτυχία” σε εσάς και το έργο σας και ευοίωνη συνέχεια στην έμπνευση και τη δημιουργική σας θεατρική διαδρομή για πάρα πολλά χρόνια ακόμη!

Σας ευχαριστώ κι εγώ πολύ, κυρία Μαρά για τη συνέντευξή μας αυτή και σας περιμένουμε φυσικά να δείτε την παράστασή μας!

Ευχαρίστως! Θα έρθω στην πρεμιέρα σας!