Ελληνικά
English
Ημερομηνία Δημοσίευσης: 30/10/2019
Της δημοσιογράφου Εύας Μαρά
Δημήτρης Κωνσταντινίδης: Σκηνοθετώντας την stand up tragedy “Μην κλαις, ρε Γοργόνα” του Π. Γκούβερη
“Ζωντανεύοντας τους ήρωες της Γοργόνας”
«Δυστυχώς, ενώ κάποτε η Γοργόνα συμβόλιζε την αίγλη και το δέος της Ελλάδας, σήμερα πια συμβολίζει μόνον την εξαθλίωση, τη φτώχεια, την ανεργία, τη μιζέρια και τη γενική έκπτωση που μας περιβάλλει σε όλους τους τομείς»
Τους ήρωες της Γοργόνας του συγκλονιστικού, άκρως επίκαιρου, ενδιαφέροντος βιβλίου του Παναγιώτη Γκούβερη “Μην κλαις, ρε Γοργόνα” ζωντανεύει με την πλέον έντεχνη ευφυή, αλλά και ευαίσθητη σκηνοθετική του ματιά ο χαρισματικός δημιουργός – καλλιτέχνης Δημήτρης Κωνσταντινίδης (Σκηνοθέτης – Ηθοποιός) στη σκηνή του Θεάτρου Τέχνης “Αυλαία” για 2 μοναδικές βραδιές στις 4 και 5 Νοεμβρίου στις 9μμ. με τη θεατρική του ομάδα “Πλαταγή”.
Η εκπληκτική θεατρική μεταφορά του έργου η αλλιώς η “stand up tragedy” δια χειρός Δημήτρη Κωνσταντινίδη αφορά στα σύγχρονα κοινωνικά αδιέξοδα του Έλληνα της Κρίσης μέσα από 2 τόσο σπαρακτικούς – όσο και απολαυστικούς μονολόγους που αποτυπώνονται δραματουργικά, αλλά με εύστοχες δόσεις χιούμορ, όπως και ανατροπών που συνθέτουν ένα άκρως επίκαιρο έργο που στόχο του έχει να εγείρει τον προβληματισμό, το στοχασμό, την αφύπνιση, αλλά κυρίως να συγκλονίσει με τις αλήθειες του και να ενθουσιάσει τον θεατή στον οποίο ο σκηνοθέτης και το έργο αφήνει την … Κάθαρση!!!
Μία παράσταση, ένα αριστουργηματικό αφηγηματικό θεατρικό κείμενο αποδοσμένο με μια λιτή, σύγχρονη, αποκαλυπτική, αλλά και κατανοητή γλώσσα – 2 συγκλονιστικές Ιστορίες – 2 Τραύματα – 2 Ήρωες που αγωνίζονται να αντέξουν την άλλη ….μέρα!!!
“Μην Κλαις, ρε Γοργόνα” – Ένα συναξάρι της Κρίσης και μια Γοργόνα στον αντίποδα του παλιού της συμβόλου, αυτό της αίγλης, της δόξας και του δέους της Ελλάδας… μια Γοργόνα σημερινή πια τώρα σύμβολο της σήψης, της εξαθλίωσης, της μιζέριας, της φτώχειας και της γενικότερης έκπτωσης μιας …πληγηθείσας Ελλάδας!!!
Για ποιον ιδιαίτερο λόγο επιλέξατε το εν λόγω έργο του Παναγιώτη Γκούβερη ” Μην κλαις, ρε Γοργόνα;
Το κείμενο του Παναγιώτη Γκούβερη είναι πραγματικά εξαιρετικό. Όταν το διάβασα, δεν μπόρεσα να το προσπεράσω έτσι απλά. Ήταν για μένα συγκλονιστικό. Το ταύτισα με μια σύγχρονη τραγωδία, μια τραγωδία της εποχής μας. Ένιωσα οργή, θυμό και μια απέραντη θλίψη για όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και που εμείς απαθείς τα ανακυκλώνουμε βλέποντάς τα στις ειδήσεις. Αυτά τα συναισθήματα ήταν ο λόγος της επιλογής μου.
Πρόκειται για μια stand up tragedy; Πώς θα το χαρακτηρίζατε ως σκηνοθέτης του;
Stand up tragedy θεωρώ πως είναι ένα μονολογικό σχήμα, το οποίο έχει κωμικά αλλά κυρίως τραγικά στοιχεία. Είναι η απόσταση μεταξύ μύθου και πραγματικότητας ίσως, ή ακόμη και το να λες τραγικά πράγματα με μια κωμική χροιά. Δεν ξέρω καν αν είναι δόκιμος ο όρος, αλλά εμένα μου δίνει αυτή την αίσθηση.
Έχουμε 2 σπαρακτικούς, όπως και απολαυστικούς μονολόγους με 3 πρωταγωνιστές – ηθοποιούς (εσάς, την Κατερίνα Χατζηκωνσταντίνου και τον Θεμιστοκλή Μαλεσάγκο). Ποια η θεματική των 2 μονολόγων;
Ο πρώτος μονόλογος αφορά σε έναν νέο, ο οποίος μοιράζει φυλλάδια. Στην ουσία ακούμε τη σκέψη του. Είναι όμως τόσο σπαραχτικά αυτά τα οποία σκέφτεται και το τραγικότερο είναι πως εμείς. οι αποδέκτες των φυλλαδίων, ούτε που το διανοούμαστε. Αλλιώς σίγουρα θα συμπεριφερόμασταν διαφορετικά, γιατί ίσως είμαστε όλοι εν δυνάμει φυλλαδιάδες.
Ο δεύτερος μονόλογος αφορά σε έναν παροπλισμένο θα έλεγα καπετάνιο, έναν παλαίμαχο αλλά ταυτόχρονα και ασυνείδητο άνθρωπο, ο οποίος για να επιβιώσει ανακαλύπτει αθέμιτους τρόπους. Δεν μπορώ να πω πολλά, όπως καταλαβαίνετε, για ευνόητους λόγους.
Τι συμβολίζει η Γοργόνα και που συναντά την πληγείσα Ελλάδα της Κρίσης;
Δυστυχώς ενώ κάποτε η Γοργόνα συμβόλιζε την αίγλη και το δέος της Ελλάδας, σήμερα πια συμβολίζει την φτώχεια, την εξαθλίωση, την ανεργία, την μιζέρια, την κουτοπονηριά, την αδιαφορία, τον κομφορμισμό και γενικά την έκπτωση που μας περιβάλλει σε όλους τους τομείς. Και δυστυχώς δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, αλλά τον κόσμο όλο. Παγκόσμιο το φαινόμενο. Και δυστυχώς η πλειοψηφία αυτού του κόσμου παραμένουμε απαθείς και…βολεμένοι. Η Γοργόνα άλλωστε θεωρώ πως είναι παγκόσμια φιγούρα.
Ποια η προσωπική σκηνοθετική σας ματιά;
Η σκηνοθεσία θεωρώ πως είναι κάτι υποκειμενικό. Είναι ο τρόπος που αντιλαμβάνομαι το κείμενο. Η αγάπη μου γι’ αυτό είναι τόσο μεγάλη, ώστε προσπαθώ με το δικό μου τρόπο να το μεταφέρω στο θεατή. Να του μεταφέρω την δική μου οπτική. Δε με αφορά μια πιστή αναπαράσταση του κειμένου. Ο λόγος του συγγραφέα, πιστεύω πως πρέπει να εκτοξευθεί και να μοιραστεί σε χιλιάδες κομμάτια στο μυαλό των θεατών. Ο καθένας θα πάρει κάποιο κομμάτι. Αυτό είναι που με νοιάζει και με αφορά.
Εν κατακλείδι, μπορεί το θέατρο σήμερα να αποτελέσει αντίδοτο στη γενικότερη κρίση;
Δεν ξέρω αν το θέατρο μπορεί να αποτελεί αντίδοτο στην κρίση. Αν ίσχυε αυτό, με τόσα αριστουργήματα που έχουν γραφτεί ανά τους αιώνες, η κοινωνία θα ήταν διαφορετική. Μπορεί όμως να γίνει το έναυσμα να αφυπνιστούν οι άνθρωποι. Έστω και ένας να το καταφέρει είναι κέρδος. Αντίδοτο αποτελεί μόνο η στάση ζωής του καθένα μας.
