Ημερομηνία Δημοσίευσης: 08/03/2019
Της δημοσιογράφου Εύας Μαρά
Κωνσταντίνος Γιωτόπουλος: Επανεμφάνιση στο θεατρικό γίγνεσθαι
Κωνσταντίνος Γιωτόπουλος: “Σώστε τον μπαμπά” του Σαραγιώτη
Κωνσταντίνος Γιωτόπουλος: “Οι ηθοποιοί και γενικότερα οι δημιουργοί είναι ευλογημένοι…μπορούν να δημιουργήσουν άπειρες ζωές”
Πλέον δημοφιλής, ταλαντούχος με πληθωρικό ταλέντο, όραμα και ασίγαστο πάθος για την τέχνη, μια πολυσχιδής και ανήσυχη καλλιτεχνική προσωπικότητα που αναζητά διαρκώς νέους φωτεινούς δρόμους δημιουργίας και καλλιτεχνικής ωρίμανσης μέσα από επιλεκτικές και επιτυχημένες συνεργασίες!
Από τον Ιλάριο στην Εταιρία Θαυμάτων του Δ. Ψαθά και τον Μπέρντυ (το αγόρι πουλί) μέχρι το Naked Truth και τον Ανδρέα στο πρόσφατο έργο του Σαραγιώτη “Σώστε τον μπαμπά”, με πλήθος ενδιάμεσων σταθμών συνεχίζει να μας εντυπωσιάζει άλλοτε ως ηθοποιός- πρωταγωνιστής ή σκηνοθέτης.
Η νέα του συνεργασία με την κωμωδία του Στέργιου Σαραγιώτη στο θέατρο Αθήναιον σηματοδοτεί και την επανεμφάνισή του στο θεατρικό γίγνεσθαι που αναμένεται να μας γοητεύσει ως συνέχεια μιας εξελικτικής πορείας ενός καλλιτέχνη που συνεχίζει να οραματίζεται φως στα δύσβατα μονοπάτια της τέχνης…
Ποιο αποτέλεσε το κύριο έναυσμα που σας ώθησε στην επαγγελματική ενασχόλησή σας με την τέχνη της υποκριτικής; Πότε γεννήθηκε η ιδέα της υποκριτικής στη ζωή σας;
Στα σχολικά μου, κιόλας, χρόνια! Νομίζω πως ήταν η έλλειψη αυτοπεποίθησης. Δεν ήμουν ποτέ από τα παιδιά τα «δημοφιλή», το αντίθετο θα έλεγα. Το παιδί που έσκυβε το κεφάλι, λες κι αυτό ήταν το μαγικό κόλπο να περνάω απαρατήρητος. Ώσπου… Στη Γ’ Γυμνασίου, έρχεται ο φιλόλογος μας και μου ζητάει να παίξω στη σχολική παράσταση. Θα ανέβαζαν το «εταιρεία θαυμάτων» του Δ. Ψαθά και ήθελε να κάνω τον Ιλάριο. Ξαφνικά απέκτησα μια μεγάλη παρέα, τον θίασο κι είδα τους ίδιους που φοβόμουν να με χειροκροτούν. Εκεί άκουσα για πρώτη φορά να λένε: αυτός θα γίνει ηθοποιός!
Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με τον Στέργιο Σαραγιώτη στην παράσταση ” Σώστε τον μπαμπά” στην οποία πρωταγωνιστείτε και η οποία σηματοδοτεί και την θεατρική επανεμφάνισή σας;
Είδα την ακρόαση… Ήμουν σίγουρος πως αυτή θα ήταν η «επανεμφάνιση μου» Καμιά φορά, η τύχη, ξέρει…
Ποιο αποτελεί το δέλεαρ του έργου;
Οι μονογονεϊκές οικογένειες συνήθως είναι από τη μεριά της μητέρας.. Και πάντα ένα πατέρας που συνήθως «φταίει», για πρώτη φορά βλέπουμε την αντίθετη όψη του νομίσματος!
Δώστε μας, αν θέλετε, εν συνόψει το στίγμα – προφίλ της παράστασης καθώς και του δικού σας πρωταγωνιστικού ρόλου σ’ αυτήν! Πρόκειται για μια καθαρόαιμη κωμωδία καταστάσεων;
Τα έργα πρέπει να ονομάζονται κάπως για την λεζάντα. Αν ρωτάτε την προσωπική μου άποψη. Όχι! Θεωρώ πως είναι μια πραγματική, δραματική ιστορία που μόνο κωμικά οι ήρωες μπορούν να την αντιμετωπίσουν, για να αντέξουν! Κυρίως ο Ανδρέας, μες στον πανικό του, εξακολουθεί να έχει χιούμορ!
Πού συναντά ο ρόλος του Ανδρέα που ενσαρκώνετε στην εν λόγω παράσταση τον Κωνσταντίνο Γιωτόπουλο;
Θα με συγχωρήσετε για την λέξη… Αλλά νομίζω και οι δύο είμαστε λίγο «μπουνταλάδες», εύπιστοι στον έρωτα!
Ποιος ο ρόλος που σας στιγμάτισε στην καλλιτεχνική σας πορεία και για ποιόν ιδιαίτερο λόγο;
Ο πρώτος μου. Ο μπέρντυ, το αγόρι πουλί! Ένα παιδικό όνειρο, βλέποντας μια ταινία που ένας άνθρωπος μπορεί να επικοινωνεί με τα πουλιά, ευαίσθητος, κλήθηκε βίαια, σε έναν πόλεμο! Στα 18 μου έπαιζα στο θέατρο Έρευνας του Δημήτρη Ποταμίτη, αυτόν τον ρόλο! Ένας κριτικός είχε γράψει: Ο Κωνσταντίνος Γιωτόπουλος, ανεξάρτητα από την πορεία του στο θέατρο, αυτός θα είναι ο ρόλος της ζωής του.
Τελικά πόσες ζωές ζει ένας ηθοποιός; Τόσες, όσοι και οι ρόλοι που καλείτε να υποδυθεί στη διάρκεια της καλλιτεχνικής του πορείας;
Προέχει η δική του Ζωή… Να την ζει στα άκρα της… Να αντιλαμβάνεται και τα θετικά και τα αρνητικά του χαρακτήρα του. Να παρατηρεί τους γύρω του. Δεν θα ήθελα στο τέλος μου, ν’ αντιληφθώ ότι έζησα την ζωή μου παραπάνω μέσω των ρόλων. Αλλά κακά τα ψέματα, οι ηθοποιοί και γενικότερα η δημιουργοί είναι ευλογημένοι, μπορούν να δημιουργήσουν άπειρες ζωές
Πού συναντά τον θέατρο τη ζωή;
Στην Αλήθεια!
Τι σημαίνει γι’ εσάς θέατρο και κατά επέκταση τέχνη ως καλλιτέχνης;
«Παίζεις» με το τρίπτυχο Ζωή – Έρωτα – Θάνατος .
Πώς προσεγγίζετε το ρόλο σας;
Με τρυφερότητα σε όποιου είδους χαρακτήρα, ακόμα κι έναν κακό θα του βρω πρώτα τα ελαφρυντικά του στοιχεία, για να μπορέσω να τον υποδυθώ.
Πού αποδίδεται η επιτυχία μιας θεατρικής παράστασης, εκτιμάτε;
Στην ομάδα… Το θέατρο είναι επιτυχία ενός συνόλου… Οι συντελεστές πρέπει να έχουν ένα κοινό όραμα. Να ακολουθούν πιστά μιαν ιδέα!
Ποια η θέση του ελληνικού θεάτρου στη νέα ελληνική πραγματικότητα, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί από τη γενικότερη κρίση;
Η κρίση στην τέχνη, παίζει να έκανε και καλό. Σταμάτησαν τα «πλούσια» θεάματα και βγήκε, θεαματικά, η έμπνευση.
Πόσο έχει επηρεασθεί η ψυχοσύνθεση του ηθοποιού – καλλιτέχνη από την καθεστηκυία οικονομική κρίση; Πώς εσείς προσωπικά τη βιώνετε;
Ας αφήσουμε το παρελθόν. Κι αυτή την λέξη, Κρίση. Πάντα υπήρχε και προφανώς πάντα θα υπάρχει στην τέχνη η λέξη, οικονομική δυσκολία. Το λέω και το ξανάλεω, κανείς δεν γίνεται καλλιτέχνης για να γίνει πλούσιος.
Το επόμενο σας καλλιτεχνικό βήμα έχει δρομολογηθεί;
Μετά το διάλειμμα των τριών χρόνων γεννήθηκαν και δημιουργήθηκαν, ιδέες που θέλουν ακόμα τον χρόνο τους για να υλοποιηθούν. Μου άρεσε που επέστρεψα, σαν ηθοποιός, στο όραμα κάποιου άλλου και θα ήθελα προς το παρόν να συνεχίσω έτσι.
Ποια η αποστολή της τέχνης σε δίσεκτους και δυσοίωνους καιρούς, όπως σήμερα; Ποιός το προσωπικό σας όραμα στην τέχνη σας;
Το Φως!
Εν κατακλείδι, πώς διαβλέπετε το μέλλον του ελληνικού θεάτρου;
Πάντα είμαι αισιόδοξος άνθρωπος! Πιστεύω στους νεοέλληνες συγγραφείς και δημιουργούς!
