Ελληνικά
English
Ημερομηνία Δημοσίευσης: 21/11/2025
Του Αθανάσιου Ιορδανίδη
Χρύσα Καρλιώτη: "Μέσα μας συνυπάρχει το καλό και το κακό"
Το βραβευμένο έργο «Φύκι στο Βυθό» επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη μέσα από τον Τεχνόκοσμο, σε μια παράσταση που σκαλίζει τις ανθρώπινες σχέσεις, τα ίχνη που αφήνουν οι πληγές και την αργή αναζήτηση λύτρωσης. Στο πλαίσιο του ανεβάσματος, η Χρύσα Καρλιώτη μιλά για την απαιτητική Αλεξάνδρα, για τη διαδικασία προσέγγισης ενός χαρακτήρα που ακροβατεί ανάμεσα στη σκληρότητα και την ευαλωτότητα, και μοιράζεται τις σκέψεις της γύρω από τα βαθύτερα μηνύματα του έργου.
Πώς προέκυψε η συμμετοχή σας στο «Φύκι στο Βυθό» και τι σας τράβηξε περισσότερο στο έργο;
Η κ. Αναστασούδη Αναστασία, με την οποία συνεργαζόμαστε και στα «Παραμύθια της γιαγιάς Χρυσής», μου πρότεινε το ρόλο. Μόλις διάβασα το έργο, ενθουσιάστηκα με την πλοκή του, τα μηνύματα που κρύβει και το ανατρεπτικό φινάλε που είναι ένα από τα ατού του έργου! Ο συνδυασμός του ρεαλισμού με το ονειρικό στοιχείο είναι επίσης ένα γοητευτικό στοιχείο του έργου για μένα.
Η Αλεξάνδρα είναι ένας χαρακτήρας με έντονη παρουσία και πολλές εσωτερικές διαδρομές. Πώς την προσεγγίσατε αρχικά;
Αρχικά προσπάθησα να αιτιολογήσω τη συμπεριφορά της, έτσι ώστε να έρθω όσο γίνεται πιο κοντά της και να την καταλάβω. Έψαξα να βρω τα θετικά της στοιχεία, γιατί τα αρνητικά είναι εμφανή από την πρώτη στιγμή έως το τέλος. Αν τελικά βρήκα θετικά; Αυτό είναι ένα θέμα που με προβλημάτισε αρκετά. Πιστεύω πως μέσα μας συνυπάρχει το καλό και το κακό και ανάλογα με την περίσταση βγαίνει στην επιφάνεια το ένα ή το άλλο. Στην περίπτωση, όμως, της Αλεξάνδρας, το κακό κυριαρχεί. Επομένως έπρεπε να την ψάξω, σε βάθος για να βρω γιατί κατέληξε να μισεί και να μισιέται.
Θεωρείτε την Αλεξάνδρα έναν ρόλο “κόντρα” στη θεατρική σας ταυτότητα; Τι σας ζήτησε διαφορετικό από εσάς;
Είναι καθαρά κόντρα ρόλος! Αυτός είναι και ο λόγος που αρχικά πίστευα πως θα ερμηνεύσω το ρόλο της καλόκαρδης και ευάλωτης Μάρθας. Η αυταρχικότητα, η έλλειψη ενσυναίσθησης και η άκρως ειρωνική προσωπικότητα της Αλεξάνδρας, που, όπως λέει και το έργο «κανείς δε θα ήθελε να είναι δίπλα της», είναι κάποια από τα στοιχεία που έπρεπε να κυριαρχήσουν. Επομένως χρειάστηκε από μέρους μου να περπατήσω σε διαφορετικά μονοπάτια μέχρι σήμερα και με πολλή δουλειά και πολλή όρεξη πιστεύω ότι κατάφερα να το φέρω εις πέρας.
Ποια στοιχεία του χαρακτήρα της σας δυσκόλεψαν περισσότερο και ποια σας έδωσαν μεγαλύτερη χαρά στην ερμηνεία;
Η ειρωνική αντιμετώπιση απέναντι στους συγγενείς της και η ευκολία της να φέρνει σε δύσκολη θέση τους άλλους χωρίς δισταγμό, με δυσκόλεψε θα μπορούσα να πω. Μεγαλύτερη χαρά μου έδωσε η ευάλωτη πλευρά της που φαίνεται σε στιγμές και δείχνει πως ένας σκληρός χαρακτήρας δε μπορεί να είναι μόνο σκληρός! Οι σκηνές σύγκρουσης με τον αδελφό της μου άρεσαν επίσης, αντιμετώπισε στα ίσα το ανάρμοστο και χυδαίο λεξιλόγιό του.
Ποια σκηνή θεωρείτε ότι αποκαλύπτει πιο καθαρά την ψυχή της Αλεξάνδρας;
H σκηνή που ο αδελφός της την πληγώνει με τις λέξεις, με μια μεγάλη αλήθεια που η Αλεξάνδρα δείχνει καθαρά πόσο ευάλωτη, πόσο μόνη είναι και πόσο σκληρή και αντιπαθητική μπορεί να γίνει την ίδια ακριβώς στιγμή! Αυτή είναι η Αλεξάνδρα: μια γυναίκα που κρύβει στο δικό της «βυθό» όλα όσα την έχουν στιγματίσει και έχει επιλέξει να δείχνει την αλαζονική συμπεριφορά της γιατί έτσι αισθάνεται δυνατή και ικανή.
Η Αλεξάνδρα αποτελεί έναν ρόλο με έντονη ένταση και συναισθηματικό φορτίο. Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση στην ερμηνεία της;
Να είμαι τόσο σκληρή, τόσο αντιπαθητική, τόσο απάνθρωπη και να μην επιτρέπω να γίνω συμπαθής σε κανέναν και για τίποτα. Η στάση μου πρέπει να είναι σταθερή σ’ όλο το έργο και δεν αφήνω περιθώριο και καμιά σχεδόν στιγμή να μαλακώσω και να δείξω αδυναμία χαρακτήρα! Αυτή ήταν η οδηγία της σκηνοθέτιδάς μου, Αναστασίας Αναστασούδη, που έπρεπε να με διακατέχει και μου την υπενθύμιζε κάθε φορά που εγώ έβρισκα μέσα μου δικαιολογία, ώστε να μαλακώσω το χαρακτήρα της Αλεξάνδρας.
Τι πιστεύετε ότι θα πάρει μαζί του ο θεατής φεύγοντας από την παράσταση; Υπάρχει κάποιο μήνυμα ή συναίσθημα που θεωρείτε κεντρικό;
Το μεγαλύτερο μήνυμα βρίσκεται στο υπέροχο κείμενο της συγγραφέως κ. Πένυς Φυλακτάκη: ...όταν φεύγει ένα κομμάτι ανθρωπιάς, η ανάσα του κόσμου γίνεται πιο βαριά! Η έλλειψη της αξιοπρέπειας και της καλοσύνης, ο εγωισμός, η αλαζονεία, η επιθετικότητα, η κακοποίηση, λεκτική και σωματική, δυστυχώς κυριαρχούν σε ένα μεγάλο ποσοστό, με αποτέλεσμα η ανθρωπιά να είναι δυσεύρετη. Έτσι ο κόσμος μας υποφέρει, αρρωσταίνει και καταλήγει στο κρεβάτι του πόνου να βαριανασαίνει με μεγάλο κίνδυνο να γίνει το μοιραίο: ο θάνατός του και τελικά ο αφανισμός του!
Πού θα σας δούμε στη συνέχεια; Υπάρχουν άλλες δουλειές ή σχέδια που θέλετε να μοιραστείτε;
Ξεκινήσαμε πρόβες σε ένα καταπληκτικό έργο το «Θλιβεροί αποχαιρετισμοί» της Ειρήνης Πατσούρου. Θα είμαστε σ’ έναν από τους καλύτερους θεατρικούς χώρους της πόλης μας στο Θέατρο Τ, με τον Σωτήρη Μπαμπατζάνη και τον Γιάννη Κιντάπογλου. Παράλληλα συζητάμε με τον Σωτήρη Μπαμπατζάνη για αφιερώματα σε γνωστά πρόσωπα και περιόδους της ελληνικής ιστορίας, που θα γίνει ο συνδυασμός της αφήγησης με το τραγούδι και τη συνοδεία μουσικού οργάνου. Η «Τοσοδούλα» του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, σε σκηνοθεσία και διασκευή κειμένου της Αναστασίας Αναστασούδη, έρχεται στον Τεχνόκοσμο σε μια φαντασμαγορική εκδοχή. Προσπαθώ να τελειώσω και την ποιητική συλλογή μου, έτσι ώστε να μπορέσω να την εκδώσω.
