Ημερομηνία Δημοσίευσης: 23/03/2023
Της δημοσιογράφου Εύας Μαρά
Ο Κωνσταντίνος Μουταφτσής στο θεατρικό “Άκρως Συμπαντικό“.
“Η Τέχνη είναι η σανίδα σωτηρίας μας”.
Από το “Όνειρο Θερινής Νύχτας” στο “Άκρως Συμπαντικό”
Ο δημοφιλής, ταλαντούχος και πολλά υποσχόμενος καλλιτέχνης (ηθοποιός και σκηνοθέτης) Κωνσταντίνος Μουταφτσής μετά των επί σειρά ετών θεατρικών και τηλεοπτικών επιτυχημένων συνεργασιών του μας εκπλήσσει εκ νέου.
Αυτή τη φορά – θεατρικά ώριμος όσο ποτέ – στο ρόλο του ως Φήλιξ (ως θεατρικός γιος της Μπέσσυς Μάλφα) στο “Άκρως Συμπαντικό” της Μαύρης Κωμωδίας της Σάρλοτ Τζόουνς και σκηνοθετική επιμέλεια της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη αποδεικνύει, ότι το μέλλον του θεάτρου του ανήκει υπογράφοντας ακόμη μια θεατρική επιτυχία.
Πώς προέκυψε η υποκριτική στη ζωή σας μετά τις δημοσιογραφικές σπουδές σας;
Η υποκριτική υπήρχε πάντα στη ζωή μου, καθώς ασχολούμουν ερασιτεχνικά από μικρή ηλικία με το θέατρο. Αργότερα, μετά τις σπουδές μου στη δημοσιογραφία, ωρίμασε περισσότερο μέσα μου η ιδέα και αποφάσισα να το ακολουθήσω και επαγγελματικά.
Πώς θα προσδιορίζατε την έννοια του θεάτρου ως καλλιτέχνης (ηθοποιός – σκηνοθέτης);
Θα δανειστώ τα λόγια του Πήτερ Μπρουκ: “Οποιοσδήποτε «άδειος χώρος» μπορεί να αποτελέσει θεατρική σκηνή. Ένας άνθρωπος διασχίζει αυτόν τον άδειο χώρο κι ένας τον παρακολουθεί. Αυτό είναι όλο κι όλο ό,τι χρειάζεται για να γεννηθεί θέατρο.”
Ποια η γοητεία του 20άχρονου ταξιδιού σας στην τέχνη με την πολυδιάστατη καλλιτεχνική σας ιδιότητα;
Η δημιουργία απ’ το μηδέν και η συνεχής πνευματική εξέλιξη του καλλιτέχνη που απαιτείται για να υπάρχει μέσα απ’ την τέχνη του, είναι η μεγαλύτερη γοητεία για μένα.
Δώστε μας, εν συνόψει, το στίγμα – προφίλ της θεατρικής παράστασης – μαύρης κωμωδίας της Σαρλότ Τζόουνς “Άκρως Συμπαντικό” σε μετάφραση και σκηνοθεσία Κωνσταντίνας Νικολαΐδη, καθώς και του δικού σας κεντρικού ρόλου, αυτόν του μοναχογιού της Φλώρας, Φελίξ (ενός αστροφυσικού ερευνητή με υψηλό IQ, αλλά χαμηλή συναισθηματική ευφυΐα).
Η θεατρική παράσταση «Άκρως Συμπαντικό» είναι ένα «ψηφιδωτό» συναισθημάτων. Πραγματεύεται τη σχέση του ιδιόρρυθμου Φήλιξ Χάμπλ με την μητέρα του και πώς οι ισορροπίες στη ζωή τους ανατρέπονται μετά τον θάνατο του πατέρα του. Την ιστορία συνθέτει η παρουσία τρίτων προσώπων προσφιλών στην οικογένεια, που με τη σειρά τους φωτίζουν και αναδεικνύουν την ιδιαιτερότητα της σχέσης αυτής. Κατακλείδα όλων αυτών είναι η αγάπη και η αποδοχή. Ο Φήλιξ, ακροβατεί ανάμεσα στο δίπολο χαμηλό ΕQ – υψηλό IQ. Έρχεται αντιμέτωπος με τις φοβίες και τα λάθη του παρελθόντος και καλείται να ρίξει φως στις πιο σκοτεινές πτυχές του.
Ποιες δυσκολίες ενείχε η απόδοση του ρόλου σας ως έναν κεντρικό ήρωα που κινείται με γοργούς ρυθμούς ακροβατώντας μεταξύ μελαγχολίας και φάρσας… μεταβαίνοντας από το ψυχολογικό δράμα στο γκροτέσκο;
Ο ρόλος αυτός ήταν μεγάλη πρόκληση για μένα. Οι ισορροπίες ήταν ιδιαίτερα λεπτές και απαιτείτο μεγάλη προσοχή και ακρίβεια. Προσπάθησα πολύ να συνδεθώ με τον Φήλιξ και χρειάστηκε να κάνω μεγάλη ενδοσκόπηση για να αναζητήσω μέσα μου τα κομμάτια που χρειάζονταν για να συνθέσω έναν τέτοιο ήρωα. Προφανώς και υπάρχουν σε κάθε άνθρωπο αντίστοιχες εκφάνσεις, αλλά το να τις αναγνωρίσεις είναι δύσκολο και ίσως, σε στιγμές, ψυχοφθόρο. Η απώλεια, που είναι και η αφορμή του έργου, πονάει. Το να αποτυπώσεις, δε, σκηνικά την κωμικότητα που μπορεί να κρύβει το πένθος είναι για μένα απ’ τις μεγαλύτερες προκλήσεις.
Πώς θα χαρακτηρίζατε προσωπικά το θεατρικό έργο “Άκρως Συμπαντικό“; Πού εστιάζεται η επιτυχία, το δέλεαρ και η ιδιαιτερότητά του; Ποια τα κοινωνικά μηνύματα που διαπερνά στο θεατή ως ένας ανάγλυφος χάρτης πολύπλοκων ανθρώπινων – οικογενειακών σχέσεων;
Θα το χαρακτήριζα «νέκταρ αγάπης». Οι μέλισσες έχουν ιδιαίτερο ρόλο στην πλοκή, εξ’ ου και ο ορισμός μου. Η ιδιαιτερότητα και η επιτυχία του βασίζεται κυρίως στην πολυδιάστατη δομή των χαρακτήρων, καθώς επίσης και στις ανατροπές που υπάρχουν κατά την πλοκή.
Όσον αφορά στα κοινωνικά μηνύματα που περνά, δεν μπορεί να είναι άλλα απ’ την αγάπη και την αποδοχή, που ανέφερα και πριν. Ο κάθε χαρακτήρας έχει την προσωπική του διαδρομή, αλλά όλες οδηγούνται στο ίδιο μονοπάτι.
Πώς αισθάνεστε ως ένας καλλιτέχνης σε συνεργασία με κοινό παρονομαστή την ίδια σκηνοθέτιδα;
Η ευτυχής συνεργασία μου με την Κωνσταντίνα Νικολαΐδη και σε άλλα έργα, μου έχει αποδείξει το ρητό «άλογο που κερδίζει δεν το αλλάζεις». Είναι δύσκολο να βρεις ανθρώπους που επικοινωνείς τόσο εγκεφαλικά όσο και καλλιτεχνικά, και όταν αυτό συμβαίνει είναι λυτρωτικό και άκρως δημιουργικό.
Πόσο δύσκολη είναι η καθιέρωση ενός καλλιτέχνη σήμερα και σε ποιο βαθμό το θέατρο έχει πληγεί από την γενικευμένη καθεστηκυία κρίση;
Ο πολιτισμός και ο χώρος του θεάματος ειδικότερα, δέχεται πάντα το μεγαλύτερο πλήγμα σε περιόδους κρίσης. Είναι σε έναν βαθμό απόλυτα λογικό. Στις εποχές μας δε, που ο ανταγωνισμός και ο κορεσμός του επαγγέλματος είναι τόσο μεγάλος, είναι πάρα πολύ δύσκολο για κάποιον να έχει διαρκή επιτυχημένη παρουσία στον χώρο, πόσο μάλλον καθιέρωση.
Τελικά, δύναται η Τέχνη σήμερα να διώκει τα σκοτάδια της ζωής; Ποια η αποστολή της σε χαλεπούς καιρούς;
Φυσικά, αυτός άλλωστε είναι και ο σκοπός της. Στις δύσκολες περιόδους που διανύουμε, με την κρίση αξιών και την μέγιστη ηθική παρακμή, η τέχνη είναι η σανίδα σωτηρίας μας. Η ιστορία το έχει αποδείξει, άλλωστε.
Ποιο το προσωπικό σας όραμα στην Τέχνη; Πού εκτείνονται οι καλλιτεχνικές σας ανησυχίες – φιλοδοξίες;
Στόχος μου να δημιουργώ, να ωριμάζω και να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος. Με ποιότητα, σύνεση και μέτρο πάντα. Δεν έχω συγκεκριμένες φιλοδοξίες. Φιλοδοξώ μόνο να δουλεύω με ωραίους ανθρώπους, που αγαπούν τη δουλειά και τους συνεργάτες τους. Θέλω κάθε θίασος ή ομάδα που είμαι μέλος του, να έχει τη μορφή μικρής οικογένειας. Θεωρώ πως όταν αυτό επιτυγχάνεται, έχει αντίκτυπο και στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.
Ποιο αποτελεί το επόμενο θεατρικό ή άλλο καλλιτεχνικό σας βήμα;
Είμαι σε συζητήσεις για όμορφα πράγματα τόσο θεατρικά όσο και τηλεοπτικά, που όμως, δυστυχώς, δεν είμαι σε θέση ακόμη να ανακοινώσω. Υγεία να έχουμε και η συνέχεια στις οθόνες σας!
Εν κατακλείδι, ποια τα συναισθήματά σας σχετικά με τα τελευταία τραγικά τεκταινόμενα με το οδυνηρό πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών με τον τραγικό απολογισμό δεκάδων νεκρών – περισσότεροι των οποίων ήταν νέοι;
Το δυστύχημα στα Τέμπη με συγκλόνισε. Δεν νομίζω ότι θα έχω ποτέ λέξεις να περιγράψω κάτι τόσο ακραίο. Συλλυπητήρια και δύναμη σ’ αυτούς που έμειναν πίσω. Είναι το μόνο που μπορώ να πω.
