Ημερομηνία Δημοσίευσης: 18/02/2013
Του Αθανάσιου Ιορδανίδη
Ο Γιάννης Κυρατσός γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Ξεκίνησε να παίζει μουσική στα σχολικά του χρόνια μαθαίνοντας κιθάρα. Τον Οκτώβριο του 2008 συμμετείχε στον τελικό του Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης, ενώ λίγους μήνες μετά, τον Απρίλιο του 2009 κυκλοφόρησε ο πρώτος του δίσκος με τίτλο “Ο κόσμος είναι μικρός” σε δικούς του στίχους και μουσική (Polytropon/Universal Music). Όλο το 2009 και 2010 πραγματοποίησε δεκάδες εμφανίσεις σε μουσικές σκηνές της Θεσσαλονίκης και άλλων πόλεων, ενώ συμμετείχε και σε αρκετά καλοκαιρινά φεστιβάλ (Φεστιβάλ Πλάι στο κύμα, River Youth Festival κ.α.) καθώς και στα “44α Δημήτρια” του Δήμου Θεσσαλονίκης. Έχει συνεργαστεί συναυλιακά με τους Όναρ στη σκηνή του Ιανού στην Αθήνα. Όλο το 2011 βρέθηκε στο στούντιο για την ηχογράφηση του 2ου προσωπικού του δίσκου, αυτή τη φορά σε παραγωγή του Dani Joss, ενός από τους πιο πρωτοπόρους και σύγχρονους παραγωγούς στην Ελλάδα. Ο δίσκος αυτός με τίτλο “Κλείνω τα μάτια να δω” κυκλοφορεί από τον Απρίλιο του 2012 (Polytropon Music) και περιέχει το τραγούδι “Σελήνη” με τη συμμετοχή του Μιχάλη Εμιρλή. Το Νοέμβριο του 2012 συμμετείχε στην Alexander Rock Opera στο Stage της Θεσσαλονίκης στο ρόλο του Κλείτου.
Στις 8 Μαρτίου συμμετέχει στο Goodbye Winter Party του Thessaloniki City Guide και μας μίλησε για την πορεία του μέχρι τώρα.
Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με το τραγούδι;
Είναι μια κλασική ιστορία που λέω πάντα σε συνεντεύξεις. Σε ηλικία 15 ετών και ενώ έβλεπα ένα σχολικό συγκρότημα, είπα “θέλω να το κάνω κι εγώ αυτό”. Και το έκανα!
Το 2008 συμμετείχες στον τελικό του Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης. Σε βοήθησε η συμμετοχή σου στο Φεστιβάλ για να γίνεις ευρύτερα γνωστός στο κοινό; Μίλησέ μας λίγο για αυτή την εμπειρία σου.
Ήταν πολύ ωραία εμπειρία και θα έλεγα πως όντως με βοήθησε. Δεν είναι λίγο πράγμα να τραγουδάς μπροστά σε 6000 άτομα και σε πάρα πολλούς ακόμα μέσω της τηλεόρασης. Το θυμάμαι πολύ έντονα. Επίσης, έκανα πολλούς και καλούς φίλους από το μουσικό χώρο.
Το 2009 κυκλοφόρησε ο πρώτος σου δίσκος με τίτλο “Ο κόσμος είναι μικρός”, και πρόσφατα, τον Μάιο του 2012 και ο 2ος προσωπικός σου δίσκος με τίτλο “Κλείνω τα μάτια να δω”. Σε τι ύφος είναι τα τραγούδια σου;
Το πρώτο cd κυκλοφόρησε μερικούς μήνες μετά τη συμμετοχή μου στο Φεστιβάλ και το ύφος του κινείται σε ποπ-ροκ μονοπάτια. Στο δεύτερο cd γίνεται μια υπέρβαση μουσική και ερμηνευτική θέλω να πιστεύω. Σε αυτό συνέβαλλε με την καταπληκτική του δουλειά ο παραγωγός του δίσκου Dani Joss. Ναι, όντως είναι ένας ροκ δίσκος, αλλά με αρκετά στοιχεία που το κάνουν να αγγίζει αυτή τη μουσική με την ευρύτερη έννοια. Πειραματιστήκαμε αρκετά και αυτό φαίνεται καθώς ενώ ο δίσκος έχει συνοχή, το κάθε τραγούδι μοιάζει να είναι βγαλμένο από διαφορετικές δουλειές.
Τελικά υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να δει κανείς;
Απολύτως. Μεταφορικά βλέπουμε με την ψυχή, το συναίσθημα, το μυαλό και την καρδιά. Και επίσης, διαφορετικοί άνθρωποι μπορεί να δουν διαφορετικά τα ίδια πράγματα, είναι κάτι πολύ ενδιαφέρον πιστεύω.
Οι μουσικές επιρροές σου; Από πού εμπνέεσαι;
Έχω πολλούς δίσκους στη συλλογή μου, υπήρξα φανατικός μουσικόφιλος πριν γίνω μουσικός. Μου αρέσει να ακούω πράγματα που με κάνουν να σκέφτομαι, η επιφανειακή μουσική με κάνει να βαριέμαι. Αυτό μπορεί να είναι σύγχρονο Αμερικάνικο και Βρετανικό ροκ, τζαζ κλασική και μοντέρνα, μέχρι και επιλεγμένα κομμάτια κλασικής μουσικής. Μέρος των επιρροών μου μπορεί να ανιχνευθεί στα τραγούδια μου. Εμπνέομαι από στοιχεία της καθημερινότητας και από τα όνειρα, τις ανάγκες και τα συναισθήματα μου.
Στο καινούριο άλμπουμ συμμετέχει φιλικά ο Μιχάλης Εμιρλής στο τραγούδι “Ψηλά Στη Σελήνη”. Πώς προέκυψε η συνεργασία σας;
Με το Μιχάλη γνωριστήκαμε μέσω ενός κοινού φίλου και συνεργάτη. Κάποια στιγμή σε μια συζήτηση του πρότεινα να πει μερικά λόγια στο συγκεκριμένο τραγούδι και έτσι έγινε. Ακριβώς όπως το είπατε: Φιλικά!
Το Νοέμβριο του 2012 συμμετείχες στην πρωτοποριακή παράσταση Alexander Rock Opera. Μεγάλη παραγωγή, με συμμετοχή 40 καλλιτεχνών επί σκηνής, συνοδεία 14 μουσικών, 20 ανθρώπων στην παραγωγή και 100 ερμηνευτών στη δισκογραφική παραγωγή! Πώς ήταν η εμπειρία σου στο μουσικό θέατρο;
Ήταν κάτι που δεν είχα ξανακάνει και το χάρηκα. Πράγματι, μια μεγάλη παραγωγή σε φέρνει σε επαφή με πράγματα που δεν κάνεις συχνά. Πολλοί συνεργάτες, πολύωρες πρόβες, σκηνικά, κουστούμια και φώτα. Και φυσικά ένα υπέροχο έργο γραμμένο από τον Κώστα Αθυρίδη και την Penny Turner. Καθώς δεν είμαι ηθοποιός, στην αρχή δυσκολεύτηκα να μπω στο κλίμα, αλλά γρήγορα έφερα το ρόλο μου στις δυνατότητες μου. Άλλωστε οι απαιτήσεις ήταν κυρίως τραγουδιστικές, καθώς μιλάμε για musical. Το εξίσου ευτυχές είναι το κάλεσμα του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης στις 29, 30 και 31 Μαρτίου που θα μας δώσει τη δυνατότητα να παρουσιάσουμε το έργο ξανά στην πόλη μας και ίσως σε μεγαλύτερο κοινό.
Το έργο είναι γραμμένο στην αγγλική διάλεκτο και είναι μια παραγωγή που αξίζει να βγει εκτός Ελλάδας. Στο πλαίσιο γενικής μετανάστευσης των νέων που επικρατεί τον τελευταίο καιρό ως τρόπος διεξόδου από την οικονομική κρίση, θα σε ενδιέφερε να δοκιμαστείς καλλιτεχνικά στο εξωτερικό;
Ναι, το Alexander Rock Opera είναι γραμμένο στα Αγγλικά, και κατά την άποψη μου έτσι έπρεπε να γραφτεί. Ο πρωταγωνιστής του, είναι μια διεθνής προσωπικότητα. Όσο για τη διέξοδο στο εξωτερικό, θα έλεγα ότι δεν το έχω σκεφτεί. Τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα όσο μπορούμε να φανταστούμε. Και εξάλλου είμαι και άνθρωπος που μου αρέσει να κατασταλάζω σε ένα μέρος, να νιώθω σιγουριά. Τι να πω, αν δε μου βγει, ποτέ δε λέω ποτέ. Να προσθέσω όμως, ότι όταν βγήκε ο δίσκος, ένας φίλος και μουσικός με πήρε τηλέφωνο ενθουσιασμένος και μου είπε ότι θα ήταν πολύ καλή ιδέα να γράψω τον δίσκο στα Αγγλικά και να τον προωθήσω στο εξωτερικό!
Αυτή την περίοδο πού εμφανίζεσαι;
Θα βρίσκομαι στις 14 Μαρτίου στη “Μαύρη Τρύπα” με το Δημήτρη Ζερβουδάκη και στις 21 Απριλίου μόνος με τη μπάντα μου για να παρουσιάσουμε ένα ολόκληρο σετ με τραγούδια από τους δύο δίσκους μου..
Τι πρόκειται να μας παρουσιάσεις στο live στις 8 Μαρτίου που διοργανώνει το Thessaloniki City Guide;
Στις 8 Μαρτίου με τη Ραχήλ θα δώσουμε κάποια μικρά δείγματα της δουλειάς μας…Με απλά “υλικά”, μία μόνο κιθάρα.
