Άκης Δήμου

Ημερομηνία Δημοσίευσης: 22/01/2018

Άκης Δήμου – Ο εγνωσμένου κύρους θεατρικός συγγραφέας

20 χρόνια σταθερής σχέσης με τη θεατρική σκηνή

“Όσα η καρδιά μου στην καταιγίδα” του Άκη Δήμου

“Κάθε καινούργιο ανέβασμα έργου μου είναι και μια καινούργια ανάγνωση του κειμένου και ένα νέο κείμενο. Ως τέτοιο θέλω να το αντιμετωπίζω”

Ένας εκ των σημαντικότερων σύγχρονων δραματουργών – θεατρικών συγγραφέων, ο πολυγραφότατος, εγνωσμένου κύρους συγγραφέας Άκης Δήμου πρωταγωνιστεί επιτυχώς στο θεατρικό “γίγνεσθαι” της χώρας μας μετρώντας μια σταθερή σχέση 20 και πλέον χρόνων με το πολυδιάστατο, πληθωρικό συγγραφικό του ταλέντο.

Από τον μονόλογο “..και Ιουλιέττα”, “Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης”, “Η Μαργαρίτα Γκοτιέ ταξιδεύει απόψε”, “Κυρία Κούλα”, “Αλμυρός Ουρανός”, “Αν αργήσω, κοιμήσου”, “Σιγά τα αίματα”. “Η Σάντρα στο φως”, “Όθων και Ποθούλα”, “Συνέντευξη”, “Η Αναγνώριση”, “Το Κενό Αυτοπροσώπως” και άλλα μέχρι το πρόσφατο “Όσα η καρδιά μου στην καταιγίδα” σε 2η σκηνοθετική εκδοχή (μια ευφάνταστη παραλλαγή της ερωτικής νουβέλας του Ιωάννη Κονδυλάκη) που ανεβαίνει από το Κ.Θ.Β.Ε στη Μονή Λαζαριστών αποδεικνύει περίτρανα την έντονη θεατρική παρουσία του στο χρόνο.

Η ιδιαίτερη καλλιτεχνική του αισθητική (θεατρικό ιδίωμα) με την εισαγωγή νέων δραματουργικών τεχνοτροπιών σε σύγχρονες αποχρώσεις συνυφασμένο με το αστείρευτο συγγραφικό του ταλέντο (ποίηση – θέατρο – σενάριο – διήγημα – διασκευή) που χαρακτηρίζεται από έντονη λυρικότητα και μιαν ποιητική και συνάμα ρεαλιστική γλώσσα, αλλά και μια άκρως ισορροπημένη σχέση του φανταστικού κόσμου με τη σύγχρονη πραγματικότητα καταστούν τα έργα του ενδιαφέρουσες θεατρικές αναγνώσεις που τυγχάνουν περισσότερων από μιας σκηνοθετικών εκδοχών που διαμορφώνουν ένα υψηλού επιπέδου θεατρικό τοπίο.

Με αφορμή τη νέα παράσταση του Κρατικού Θεάτρου σε δικό σας κείμενο (το νέο θεατρικό σας έργο “Όσα η καρδιά μου στην καταιγίδα”) – το οποίο αποτελεί μια ευφάνταστη παραλλαγή της ερωτικής νουβέλας του Ιωάννη Κονδυλάκη “Η Πρώτη αγάπη”, δώστε μας εν συνόψει το στίγμα της! Πώς γεννιέται η ιδέα αυτής της μεταγραφής μιας νουβέλας σε θεατρικό έργο;

Από τη φιλόδοξη επιθυμία να δεις τους ήρωες ενός παλιού, αγαπημένου κειμένου να ενσαρκώνονται και να (ξανά)μιλάνε αλλιώς.

Έχουν σκηνοθετηθεί στο παρελθόν θεατρικά έργα σας, όπως συμβαίνει και σ’ αυτό το έργο σας (που είναι η 2η σκηνοθετική προσέγγιση) από διαφορετικές σκηνοθετικές εκδοχές! Πώς αντιλαμβάνεσθε τη διαφοροποίηση τόσο στις σκηνοθετικές, όσο και τις ερμηνευτικές νόρμες ως δημιουργός του έργου;

Δεν την αντιλαμβάνομαι. Κάθε καινούργιο ανέβασμα είναι και μια καινούργια ανάγνωση του κειμένου, άρα και ένα “νέο” κείμενο. Ως τέτοιο θέλω να το αντιμετωπίζω.

Ο κεντρικός άξονας στο έργο είναι ο έρωτας αποδοσμένος από εσάς σε γλώσσα πιο ποιητική, έντονα λυρική, πιο περιγραφική, πιο ρεαλιστική, πιο σύγχρονη! Ποιά η δυσκολία απόδοσης του πρωτότυπου σε θεατρικό έργο (θεατρική γλώσσα);

Μεγάλη και γι’ αυτό γοητευτική. Όπως όλα τα ωραία στοιχήματα. Από τη στιγμή που αποφάσισα να αναμετρηθώ με την “Πρώτη Αγάπη” πάντως ήξερα πως το στοίχημα που λέω παραπάνω είχε να κάνει, εν πρώτοις, με τη γλώσσα, τους ρεαλιστικούς και μη κώδικες που έπρεπε να χρησιμοποιήσω για να αποτυπωθεί ακριβέστερα το αίσθημα των ηρώων με όχημα την ιστορία τους. Προς αυτή την κατεύθυνση δούλεψα.

Ποια αποτελεί τη βασική παραλλαγή σας στο έργο;

Δεν μπορώ ν’ απαντήσω εγώ σ’ αυτό παρά μόνο σε επίπεδο προθέσεων. Οι συγγραφικές προθέσεις όμως δεν ενδιαφέρουν κανέναν. Ας αναλάβουν άλλοι: θεατρολόγοι, κριτικοί, θεατές… Είναι πολύ πιο αρμόδιοι και το εννοώ.

O Έρωτας λειτουργεί μονόδρομα για τους χαρακτήρες του έργου; Τελικά το πάθος και ο έρωτας των ηρώων έχουν όρια; Ο έρωτας ξαναγεννά, εξυψώνει ή καταστρέφει τους πρωταγωνιστές του;

Νομίζω πως δεν υπάρχει απάντηση (ή δεν την έχω εγώ). Ο έρωτας -κάθε έρωτας- είναι μια συνεχής ερώτηση. Προς τον εαυτό μας πρώτα.

Πώς προκύπτει στη ζωή σας η συγγραφή και δη η θεατρική; Τι σημαίνει γι’ εσάς συγγραφή; Ποιο από τα θεατρικά σας έργα ξεχωρίζετε ως δημιουργός του και για ποιον ιδιαίτερο λόγο;

Γράφω απλώς για να καταλάβω πώς νιώθω τη συγκεκριμένη στιγμή. Άθροισμα των στιγμών και του αισθήματός τους είναι το κάθε μου έργο. Πώς να ξεχωρίσω κάποιο; Και για ποιο λόγο άλλωστε;

Από πού αντλείτε έμπνευση για τη συγγραφή κάθε έργου σας;

Όταν είμαι έτοιμος να γράψω… από παντού (παρόλο που δεν πολυπιστεύω στην έμπνευση).

Πότε ολοκληρώνεται το ταξίδι της συγγραφής ενός θεατρικού έργου; Τι αισθάνεστε, όταν τελειώνει ένα έργο ως δημιουργός του;

Ανακούφιση νιώθω. Μπορώ να ξαναβγώ στον κόσμο.

Έχετε δρομολογήσει το επόμενο συγγραφικό σας βήμα;

Μέσα στον Φεβρουάριο ανεβαίνουν δύο καινούργια έργα μου. Το πρώτο – με τίτλο “Σα ρόδο και σαν αίνιγμα” και με ηρωίδα τη γυναίκα του Σαίξπηρ Αν Χαθαγουέι – θα παρουσιαστεί στην Κύπρο με ερμηνεύτρια τη Στέλλα Φυρογένη. Το δεύτερο στην Αθήνα, στο θέατρο Αργώ. Λέγεται “Μαζί σου για το τίποτα” και είναι μια κωμωδία με αφορμή ένα διήγημα του Τσέχωφ.

Εν κατακλείδι πόσο δύσκολο είναι για έναν σύγχρονο θεατρικό συγγραφέα να κατορθώσει να δημιουργήσει, αλλά και να επιβιώσει παράλληλα στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα στην οποία η τέχνη αποτελεί – κατά πολλούς – πολυτέλεια;

Η σημερινή -και όχι μόνο η ελληνική – πραγματικότητα είναι δύσκολη για όλους, θεατρικούς συγγραφείς και μη. Για μένα -λόγω ιδιότητας- έχει και μια επιπλέον δυσκολία: πώς να τη συλλάβεις και να την αποτυπώσεις έτσι χαοτική και αποσπασματική που είναι και με τόσες τρικλοποδιές που σου βάζει η καθημερινότητα; Αλλά το θέατρο είναι ανάγκη. Και παρηγοριά. Υπακούω για να παρηγορηθώ λοιπόν. Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Ευτυχώς, εδώ που τα λέμε.

Βιογραφικό Άκη Δήμου
Συγγραφέας

Γεννήθηκε στην Αμαλιάδα.

Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Στην ίδια Σχολή, ολοκλήρωσε στη συνέχεια το μεταπτυχιακό του, με αντικείμενο το Ποινικό Δίκαιο και την Εγκληματολογία.

Πρωτοπαρουσιάστηκε στο θέατρο το 1995 με τον μονόλογο «…και Ιουλιέττα».

Έργα του (πρωτότυπα και διασκευές) έχουν ανέβει σε δημόσια και ιδιωτικά θέατρα.

Έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, πορτογαλικά και ρουμανικά και έχουν παρουσιαστεί στην Αγγλία, τη Γαλλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, το Βέλγιο και τη Ρουμανία.

Ζει στη Θεσσαλονίκη.

Πηγή: http://www.ntng.gr/